ထို တစ်နေ့

၁၉ ၈၇ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၅ ရက်နေ့ စနေနေ့ က သာမန်နေ့တစ်နေ့အဖြစ်နဲ့ စတင်ခဲ့ ပေမယ့် နေဝင်ချိန်မှာတော့ အစိုးရဆန့်ကျင်ရေးနေ့အဖြစ်နဲ့ အဆုံးသတ်သွားခဲ့တယ်။

အဲဒီအချိန်က ကျွန်တော်က ဗဟိုထောက်လှမ်းရေးတပ် ( ရေကြည်အိုင်)မှာ ခြေလျင်တပ်က အရာရှိတွေအတွက် ဖွင့်လှစ်ထားတဲ့ လုံခြုံရေးဆိုင်ရာ သင်တန်းတစ်ခုတက်နေတဲ့အချိန်ဖြစ် ပါတယ်။ ခြေလျင်တပ်ရင်းက အရာရှိတွေအနေနဲ့ ရန်ကုန်မှာ သင်တန်းတက်ရတယ်ဆိုတဲ့ အခွင့်အရေးက ထီပေါက်သလိုပဲ။ ကျွန်တော်တို့လို မိဘ ရန်ကုန်မှာ ရှိတဲ့သူတွေဆိုရင် တော့ အတိုင်းအထက်အလွန်ပေါ့။

ကျွန်တော်တို့ သင်တန်းသားတွေက စနေ ၊ တနင်္ဂနွေ ဆိုရင် မင်္ဂလာဒုံ ၊တပ်မတော်ဂေါက်ကွင်း မှာ မနက် ငါးနာရီလောက်ကနေ နေ့လယ် ၁၂ နာရီ၊ တစ်နာရီ လောက်အထိ လုံခြုံရေးယူရတယ်။ အဓိက ကတော့ ဂေါက်လာရိုက်တဲ့ လမ်းစဉ်ပါတီနဲ့ တပ်မတော်အကြီးအကဲတွေ အတွက် အရပ် ဝတ်နဲ့ လုံခြုံရေးဆောင်ရွက်ပေးရတာပါ။ လုံခြုံရေးတာဝန်မကျတဲ့ သင်တန်းသားအရာရှိတွေ က တော့ မနက်ထဲက မြို့ထဲထွက်လည်ပတ်ပေါ့။ လုံခြုံရေးတာဝန်ကျသူတွေက တာဝန်ပြီးတဲ့ အချိန် ထွက်ပေါ့။

အဲဒီ စနေနေ့မှာ ကျွန်တော်က ဂေါက်ကွင်းလုံခြုံရေးတာဝန်ကျတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ အဲဒီနေ့ မနက် မှာ ဘာထူးခြားမှုမှ မရှိဘူး။ ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကျော်ထင် လည်းဂေါက် လာရိုက်တာမှတ်မိတယ်။ အရင် လာနေကျ ပါတီခေါင်းဆောင်တွေ၊ အစိုးရအဖွဲ့ဝန်ကြီးတွေ ပုံမှန်လာရိုက် ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ၁၁ နာရီလောက်မှာ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကျော်ထင်နဲ့ ထိပ်ပိုင်း လူကြီး အတော်များများ ဥက္ကဋ္ဌကြီး ဦးနေဝင်းက အရေးပေါ်ခေါ်လို့ဆိုပြီး ထပြန်သွားကြတယ်။

ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့တွေလည်း လူကြီးတွေပြန်ပြီဆိုတော့ လုံခြုံရေးရုပ်ပြီး ပြန်ပေါ့။ မြို့ထဲကို စော စောထွက်ရတော့မယ်ဆိုပြီးတော့တောင် ပျော်နေသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မနက် ၁၁ နာရီ ရေဒီယို သတင်းမှာ ၂၅ ကျပ်၊ ၃၅ ကျပ် နဲ့ ၇၅ ကျပ်တန်တွေကို တရားမဝင် ငွေစက္ကူအဖြစ် ကြေညာတဲ့သတင်းထွက်လာတယ်။

အဲဒီသတင်းက ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံး ရိုက်ခတ်သွားတယ်။ အဲဒီခေတ်က ၂၅ ကျပ်တန်၊ ၃၅ ကျပ်တန်ဆိုတာက လူအများသုံးတဲ့ငွေစက္ကူအမျိုးအစားတွေကိုး။ လစာထုတ်ထားတာကလည်း မကြာသေးဘူး။ ထောက်လှမ်းရေးတပ်က အရာရှိ၊ အရာခံ၊ အကြပ်တပ်သားတွေကြားမှာတော့ ဘာတွေဖြစ်နေလဲမသိဘူး။ ကျွန်တော်တို့အဆောင်မှာတော့ တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ ဆဲရေး တိုင်းထွာ၊ မြည်တွန်တောက်တီးနေကြ၊ လက်ထဲရှိတဲ့ငွေထဲမှာ သုံးဖို့ ဘယ်လောက်ကျန်မလဲ တွက်ကြပေါ့။ ရပ်ကွက်တွေထဲမှာတော့ ပြောမနေနဲ့တော့။

ပိုဆိုးတာက တရားမဝင်ငွေစက္ကူမကြေညာခင် နှစ်ပတ်၊ သုံးပတ်လောက်မှာထင်တယ်။ ၇၅ ကျပ် တန်တွေ တရားမဝင်ကြေညာမယ်ဆိုတဲ့ ကောလာဟလ သတင်းဖြန့်လို့ဆိုပြီး လူသုံး၊လေးယောက် အရေးယူခံရတဲ့သတင်း အစိုးရ သတင်းစာတွေမှာဖော်ပြခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ သင်တန်းသား တွေကိုတောင် ဆရာတွေက တပ်ပြင်လည်ပတ်နေတဲ့အချိန် ငွေစက္ကူတွေ တရားမဝင် ကြေညာ မယ်ဆိုတဲ့ ကောလာဟလ ဖြန့်နေတာတွေကို သတိပြုဖို့၊ ထူးခြားရင်သတင်းပို့ဖို့မှာထား တယ်။ ပါတီ ကောင်စီ က တာဝန်ရှိသူတွေကလည်း လူထုတွေကို ကောလာဟလတွေကို မယုံဖို့ လိုက်ရှင်းပြနေချိန်ဖြစ်တယ်။

တော်လှန်ရေးကောင်စီနဲ့ လမ်းစဉ်ပါတီအစိုးရလက်ထက်မှာ အရင်ကလည်း အစိုးရက ထုတ်ထားတဲ့ ငွေစက္ကူတွေကို ပဲ တရားမဝင်ငွေစက္ကူအဖြစ် ကြေညာခဲ့တာ နှစ်ကြိမ်ရှိတယ်။ ပထမ အကြိမ်က ၁၇ မေ ၁၉ ၆၄ မှာ တစ်ရာတန်နဲ့ ငါးဆယ်တန်ကို ကြေညာတာ၊ ဒုတိယ အကြိမ်က ၃ နိုဝင်ဘာ ၁၉ ၈၅ မှာ တစ်ရာတန်ကို ကြေညာတာ။ အဲဒီအချိန်တွေက လူတွေ လက်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ တရားမဝင်ငွေစက္ကူတွေကို သတ်မှတ်စည်းကမ်းတွေနဲ့အညီ နှုန်းထား တစ်ခု အထိ ပြန်လဲပေးခဲ့တယ်။ အခု တတိယအကြိမ်မှာတော့ လက်ထဲမှာရှိနေတဲ့ငွေတွေကို တစ်ပြား တစ်ချပ်မှ ပြန်လဲမပေးတော့ဘူး။

အဲဒီလုပ်ရပ်ဟာ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ၊ အစိုးရ နဲ့ ပါတီဥက္ကဋ္ဌ ဦးနေဝင်းအပေါ်မှာ လူထု ရဲ့ လက်ကျန် ယုံကြည်မှု၊ သံယောဇဉ် နဲ့ သည်းခံနိုင်မှုတွေကို လုံးဝကုန်ဆုံးသွားစေခဲ့တယ်။ အဲဒါ ရဲ့အကျိုးဆက် နောက်ဆက်တွဲဖြစ်ရပ်တွေက အားလုံးသိတဲ့အတိုင်းပဲပေါ့။

တော်လှန်ရေးကောင်စီ/ လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ ပုဂ္ဂလိက စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို ပြည်သူပိုင်သိမ်းတဲ့ မူဝါဒ နဲ့ ငွေစက္ကူ တွေကို တရားမဝင်ကြောင်း ကြေညာလေ့ရှိတဲ့ မူဝါဒက ဘယ်လောက်အထိ လူမုန်းများခဲ့သလဲဆိုရင် အမျိုးသားညီလာခံမှာတောင် ထည့်သွင်းဆွေးနွေးခဲ့ပြီး ၂၀၀၈ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ ပုဒ်မ ၃၆ ( ဃ) နဲ့ (င)မှာ နိုင်ငံတော်ဟာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို နိုင်ငံပိုင်မသိမ်းဘူး၊ တရားဝင်ထုတ်ဝေထားတဲ့ ငွေကြေးကို တရားမဝင်ငွေကြေးအဖြစ် သတ်မှတ် ခြင်းမပြုပါဘူးဆိုပြီး အာမခံချက်ထည့်သွင်းရတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့တယ်။

အဲဒီအဖြစ်အပျက်တွေအပြီး နှစ်ပေါင်းသုံးဆယ်အကြာ ၂၀၁၇ ခုနှစ်မှာ ၁၉ ၈၇ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၅ ရက်နေ့မနက် ဂေါက်ကွင်းကနေ ဥက္ကဋ္ဌကြီးအိမ်ကို အရေးပေါ်ထပြေးခဲ့ရတဲ့ လမ်းစဉ်ပါတီ ဗဟို အလုပ်အမှုဆောင်ကော်မတီဝင်ဟောင်း၊ အငြိမ်းစားဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်ကို နှုတ်ပြောသမိုင်း မှတ်တမ်းတင်ခွင့်ရခဲ့တယ်။

ဒါနဲ႕ အဲဒီေန႕က အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုု ျပန္ေျပာျပပါဆိုုေတာ့ ဦးေန၀င္းေခၚတယ္ဆိုုလိုု႕ ေအဒီလမ္း က သူ႕ရံုုးကိုု သြားရတယ္။ ဟိုုေရာက္ေတာ့ ဦးေန၀င္းက ေမွာင္ခိုု စီးပြားေရးသမားေတြ၊ နယ္စပ္ ေဒသ လက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြလက္ထဲမွာ ေငြေတြအမ်ားၾကီးေရာက္ေနတယ္။ ဒါေတြ နဲ႕ စီးပြားေရးထိခိုုက္ေအာင္လုုပ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၅ ၊ ၃၅ နဲ႕ ၇၅ က်ပ္တန္ေတြကိုု တရားမ၀င္ ေငြေၾကးအျဖစ္ အျဖစ္ေၾကညာမယ္။ မင္းတိုု႕ သေဘာတူလားလိုု႕ ေမးတယ္။ ကန္႕ကြက္တဲ့ သူ မရိွေတာ့ အသင့္ရိုုက္ထားတဲ့ အမိန္႕ေၾကာ္ျငာစာမွာ ႏုုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီအတြင္းေရးမွဴး ဦးစိန္ လြင္ ကိုု လက္မွတ္ထိုုးခုုိင္းတယ္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးနဲ႕ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးကိုု အသံလႊင့္ရံုုကိုု သြား၊ သတင္း ေၾကညာ၊ က်န္တဲ့သူေတြက သတင္းေၾကညာျပီးတဲ့အထိ အခန္းထဲမွာ ေန လိုု႕အမိန္႕ေပးတယ္တဲ့။

ကျွန်တော်က ဗိုလ်ချုပ် အဲဒီအချိန်မှာ ကြေညာဖို့ သင့်/မသင့် ဆွေးနွေးတဲ့သူမရှိဘူးလားလို့ မေး တော့ ဟာ ဗိုလ်ချုပ် ( ဦးနေဝင်းကို ညွှန်းတာပါ) ကို ဘယ်သူက ပြန်ပြောရဲမှာလဲလို့ဖြေတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ဟာ အရှိန်အဝါ ၊ သြဇာ၊ အာဏာ အလွန်ကြီးမား လာတဲ့အခါ ဖြစ်သင့်ဖြစ်ထိုက်တာကိုတောင် ပြန်လည်ဆွေးနွေးတင်ပြရဲတဲ့လူမရှိတော့ဘူူး။ ခေါင်းဆောင်လုပ်သူကလည်း အဲဒီအခြေအနေကို သတိမပြုမိဘူး၊ ဒါမှမဟုတ် သိပေမယ့် အဲဒါကို ပဲ သာယာနေတယ်ဆိုရင် အမှားကြီးမှားတတ်တယ်ဆိုတဲ့ သင်ခန်းစာပါပဲ။

ဒီအဖြစ်မျိုးက အရင်ကလည်း ဖြစ်ခဲ့ တယ်၊ အခုလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်၊ နောင်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဘယ်ခေတ်၊ ဘယ်စနစ် ရောက်ရောက် သတိထားရမယ့် အချက်ပါ။