ဘယ်နိုင်ငံမှာလုပ်လုပ် ပါတီစုံရွေးကောက်ပွဲ ဆိုရင် အနည်းနဲ့ အများအငြင်းပွားမှုရှိတာပဲ။ ဒ့ါကြောင့်လည်း ရွေးကောက်ပွဲဥပဒေတွေမှာ ရွေးကောက်ပွဲရလဒ်ကို ကန့်ကွက်ခြင်း၊ တရားမဲ့ ပြုကျင့်ခြင်းများကို အရေးယူဆောင်ရွက်ခြင်း စတဲ့ ပုဒ်မတွေပါနေတာပေါ့။
ဒါပေမယ့် နိုင်ငံရေးပါတီတစ်ခုက ရွေးကောက်ပွဲရလဒ်ကို ကန့်ကွက်တော့မယ်ဆိုရင် တရားမဲ့ ပြုကျင့်မှုတွေ၊ အငြင်းပွားမှုတွေဟာ ဘယ်အတိုင်းအတာအထိ ဖြစ်နေတာလဲ၊ အဲဒီဖြစ်စဉ် တွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ခိုင်မာတဲ့အထောက်အထား ဘယ်လောက်ရှိလဲဆိုတာကို ချိန်ဆရမယ်။
တကယ်လို့ အငြင်းပွားမှုတွေက မဲဆန္ဒနယ် အနည်းငယ်လောက်မှာသာဖြစ်တယ်၊ ဖြစ်စဉ်တွေ က လည်း ရွေးကောက်ပွဲရလဒ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်တဲ့အထိ ပမာဏမများဘူးဆိုရင် မဲဆန္ဒနယ်တစ်ခုချင်းအလိုက်ပဲ ရွေးကောက်ပွဲ ဥပဒေနဲ့ အညီ ကန့်ကွက်သင့်တယ်။
တစ်စိတ်တစ်ဒေသ ဖြစ်စဉ်တွေကို အလုံးစုံဖြစ်စဉ်လို့ ယူဆပြီး တုန့်ပြန်ဆောင်ရွက်နေရင် လူထု က အရှုံးကို လက်မခံနိုင်တဲ့ပါတီ၊ ကန့်လန့်တိုက်တဲ့ပါတီ လို့ မြင်သွားနိုင်တယ်။ အဲဒါဆိုရင် မဲ ရှုံး သလို နိုင်ငံရေးသိက္ခာလည်း ရှုံးလိမ့်မယ်။
ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာ အောင်ပွဲခံတာ ရော၊ အရှုံးကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လက်ခံတာရောဟာ နိုင်ငံရေး ပါတီတစ်ခုရဲ့ ရင့်ကျက်မှုကို မှတ်ကျောက်တင်တာဖြစ်တဲ့အတွက် တုန့်ပြန်မှုတိုင်းက အချိန်အဆ မှန်ကန်ဖို့လိုပါတယ်။
