AkhayarLifestyle ဖေ့စ်ဘွတ်စာမျက်နှာက ညွှန်းလို့ ကုန်ဈေးတန်းလမ်းနဲ့ မဟာဗန္ဓုလ လမ်း ထောင့်က ထမင်းကြော်ဆိုင် ကို ရောက်ခဲ့တယ်။ ဆိုင်က စားတဲ့သူများသလို ပါဆယ်ဝယ်တဲ့သူလည်း များတယ်။
သူတို့ ညွှန်းတဲ့အတိုင်း ဝက်ချို ထမင်းကြော်စားတယ်။ ဝက်သား သုံးထပ်သားက ညွှန်းသလောက် ကောင်းပါတယ်။ လ ျှာပေါ်မှာ အရည်ပျော်လောက်အောင်ကို နူးအိနေတာ အမှန်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့လို ဆားပေါ့ပေါ့ စားတတ်သူတွေအတွက်တော့ နည်းနည်းလေးတယ်လို့ ခံစားရ တယ်။ ထမင်းကြော်ကလည်း ဆန်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြော်ထားတဲ့ အတွက် စားရတာ အဆင် ပြေတယ်။
သဘောကျမိတာကတော့ ရှာလကာရည်စိမ်ထားတဲ့ ငရုတ်သီးစိမ်းတောင့်လေးတွေ ဘူးနဲ့ ချပေး တာရယ်။ ကြက်သွန်ဖြူပန်းကန်ထားပေးတာရယ်ဖြစ်ပါတယ်။
အမှန်ကတော့ မနက်လမ်းလေ ျှာက်ပြီးမှ ထမင်းကြော် စားရမှာ။ ဒါပေမယ့် ဆိုင်က ၇ နာရီ ၄၅ မိနစ်ဆိုရင် သိမ်းပြီ ဆိုတော့ ထမင်းကြော်ကို အရင်စား၊ ပြီးမှ လမ်းလေ ျှာက်ရတယ်။ ဒီတော့ ဗိုက်အင့်နေ ပြီး လမ်းလေ ျှာက်ရတာ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ ကိုယ်လုပ်ရမယ့် အလုပ်ကို မလုပ်ဘဲ စားဖို့ပဲ အားသန် နေရင် အဆင်မပြေဘူး ဆိုတဲ့ သင်ခန်းစာပဲ။
ထမင်းတစ်ခါပြင် ၁၀၀၀/ ၁၂၀၀ တွေရနေတဲ့အချိန်မှာ ဝက်ချို ထမင်းကြော် ၂၀၀၀ ဆိုတာက နည်းနည်းတော့များတယ်။ ဘာPay ညာPay ဆိုတာတွေနဲ့ ရှင်းလို့ရရင်တော့ မကြာခဏ စားဖြစ်မယ်ထင်တယ်။
အခုအချိန်ကတော့ လက်ထဲက ငွေတစ်ရာက ဘဏ်ထဲက ငွေတစ်ထောင်ထက် ပိုပြီး တန်ဖိုးရှိ တယ်လို့ ခံစားနေရတော့ မိုဘိုင်းနဲ့ သာ လွှဲလို့ရရင် ဘယ်လောက်ဖြစ်ဖြစ် တန်တယ် ဆိုပြီး ဝယ်မိ၊ စားမိနေတော့တာပဲ။ ဒါ့အပြင် လူတွေလည်း ၃% ၊ ၅ %၊ ၆% ဆိုတာတွေကို ဂဏန်းပေါင်း စက်မလိုတော့ဘူး။ စိတ်တွက် တွက်နိုင်နေပြီ။
ရုပ်ရှင်မင်းသမီးကြီး ဒေါ်မြလေးပြောတတ်တဲ့လေသံမျိုးနဲ့ တော်ရှာပါပေတယ်၊ တော်ရှာ ပါပေတယ် လို့ပြောပြီး ကြံဖန် ကျေးဇူးတင်ရတော့မှာပဲ။

