သာပြော လုပ်လွဲ

တစ်နေ့က အမေဂျမ်း အကြောင်းရေးရင်းနဲ့ တပ်မတော်သား ဘ၀ မှာ ဆုံခဲ့ဖူးတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင် ဘက်တွေကို အကြောင်း စဉ်းစားမိတယ်။ တပ်မတော်သားဘ၀ ဆိုတာက တပ်ရင်း တပ်ဖွဲ့ အမျိုး မျိုး မှာ ရွှေ့ပြောင်းတာဝန်ထမ်းဆောင်ရတာဆိုတော့ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေ နဲ့ ကြုံရတာပဲ။ နောက်ပြီး တပ်ရင်းအဆင့်မှာဆိုတာက လုပ်ငန်းသဘောသဘာဝအရ အတူနေ ၊ အတူစား၊ အတူ သွား၊ အတူအိပ် ရတဲ့အချိန်က ပိုများတော့ တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် ပိုသိကြတာပေါ့။

ဒါ့ကြောင့် ကိုယ့်အထက်အရာရှိတွေထဲမှာရော၊ လက်အောက်တပ်ဖွဲ့ဝင်တွေထဲမှာရော၊ အဆင့်တူ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေထဲမှာပါ နမူနာယူလေးစားလောက်တဲ့ သူများနဲ့ ကြုံခဲ့ဖူးသလို တာဝန်အရ သာ တွဲလုပ်ရပေမယ့် ကိုယ်ပေါင်း စိတ်ခွာနေခဲ့ရသူတွေနဲ့လည်း ကြုံခဲ့ဖူးတယ်။ ပြုံးစရာ အမူ အကျင့်ရှိသူတွေနဲ့ လက်တွဲခဲ့ရသလို ပြန်မပြောချင်လောက်အောင် စိတ်ပျက်စရာ အမူ အကျင့် ရှိသူတွေနဲ့ လည်း တွဲခဲ့ရဖူးတယ်။

တစ်ခါမှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ အသစ်ဖွဲ့စည်းစ တပ်ရင်းတစ်ခုမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရတယ်။ အသစ်ဖွဲ့စည်းတာဖြစ်တဲ့အတွက် တပ်ရင်း တပ်ဖွဲ့ အသီးသီးက အရာရှိတွေ၊ ရဲဘော်တွေ တပ်ရင်း အသစ်မှာလာစုကြတာပေါ့။တပ်ရင်း တည်ထောင်စဆိုတော့ စစ်ဆင်ရေး ၊ လုံခြုံရေး တာဝန်တွေ မထမ်းဆောင်ရ သေးဘူး။ တပ်ရင်းတည်ဆောက်ရေးအတွက်ပဲ လုပ်နေတဲ့အချိန်ပါ။

အဲဒီမှာ အရာရှိ စစ်သည်အများစုက အခုမှ စတွေ့ကြတာဆိုတော့ ကိုယ့်အကြောင်း သူမသိ၊ သူ့ အကြောင်း ကိုယ်မသိ၊လုပ်ရင်းကိုင်ရင်းနဲ့လက်အောက်ကလည်းအထက်ကို ၊ အထက်ကလည်း လက်အောက် ကို အကဲဖြတ်ရတာပေါ့။

တစ်ချို့သူတွေကတော့ အရင်တပ်ရင်းတုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို ဖုံးထားပြီး ခြောက်ပြစ် ကင်း သဲလဲစင် ပုံစံ ဖမ်းနေတာလည်းရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူး၊ အဲဒီတပ်ရင်းက ထပ်ပြောင်း လာတဲ့ စစ်သည်တွေရောက်လာပြီး ဖုံးထားသမ ျှ ပေါ်သွားတာလည်း ရှိတယ်။ တစ်ချို့ကတော့ အရင် တပ်ရင်းက ရလာတဲ့ ကောင်းတဲ့အတွေ့အကြုံတွေကို တပ်ရင်းအသစ်မှာ အသုံးချနိုင်အောင် စိတ် ကောင်းစေတနာနဲ့ ကြိုးစားတာလည်း ရှိတယ်။ အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံပါပဲ။

အဲဒီတပ်ရင်းမှာ ထူးထူးခြားခြား စကားအလွန်ပြောတဲ့ တပ်ကြပ်ကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ကြုံခဲ့ဖူးတယ်။ သူ စကားပြောတာကတော့ လက်အောက် စစ်သည်တွေတင် မဟုတ်ဘူး၊အထက်အရာရှိတွေပါ ဆလံသရတယ်။ ဆရာကြီးက တပ်ကြပ်ကြီး ဆိုတော့ သူ့တပ်စု တင်မကဘူး၊ တာဝန်ကြပ်ကြီး တာဝန်ယူရတဲ့နေဆိုရင် အခြားတပ်ခွဲက စစ်သည်တွေကိုပါ အလုပ်တာဝန်ခွဲတာ၊ တပ်ရင်း အတွင်း လှည့်လည် စစ်ဆေးစီမံခန့်ခွဲတာတွေလုပ်ရတာပေါ့။ ဒီတော့ သူ့စကားဒဏ်ကို သူ့တပ်စု၊ သူ့တပ် ခွဲတင်မဟုတ်ဘူး၊ တပ်ရင်းတစ်ရင်းလုံးခံရတော့တာပဲ။

ဆရာကြီးက စကားပြောရတာ ဝါသနာအလွန်ကြီးတော့ စကားပြောဖို့ အခွင့်အရေးရရင် မရပ် တော့ဘူး။ သူ့ရှေ့မှာ ရဲဘော်တွေကို တန်းစီပြီးပြီဆိုတာနဲ့ စပ်မိစပ်ရာ အကုန်ပြောတော့တာပဲ။ တစ်ခါ တစ်လေ သူက တဆင့် အထက်အရာရှိကို တန်းအပ်ရမှာ
ဖြစ်ပေမယ့် သူပြောချင်တာတွေ ပြောနေတာနဲ့ တန်းအပ်တဲ့ အဆင့်ကို မရောက်တော့ဘူး။ နောက်ဆုံး စောင့်နေတဲ့ အရာရှိက “ ကဲ ဆရာကြီး ရပါပြီ၊ တန်းအပ်ပါတော့၊ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ရအောင် ” ဆိုပြီး ပြောမှ ဆရာကြီး မိန့်ခွန်းအဆုံးသတ်တော့တယ်။

ဆရာကြီး စကားကြောရှည်ပုံကတော့ ရဲဘော်တွေကြားမှာ ပြောစမှတ်တွင်တယ်။ တစ်ခါက သင် တန်းသွားမယ့် ရဲဘော်တွေကို တန်းစီပြီး မှာလိုက်တာ ရထားပါ လွတ်သွားတယ်။ တာဝန်ကြပ်ကြီး အနေနဲ့ လိုင်းခန်းတွေ လိုက်ကြည့်ရင်း တွေ့တဲ့ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတွေကို ရပ်စကား ပြောလိုက်တာ ထမင်းအိုးတောင်ပျက်သတဲ့။

တကယ်တော့ စကားများတဲ့သူတိုင်း စိတ်ပျက်စရာကောင်းတာတော့မဟုတ်ဘူး။
အတွေ့အကြုံ ၊ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝတဲ့သူတွေဆိုရင်တော့ ဘယ်လောက်ပြောပြော နားထောင်လို့ မငြီးဘူးပေါ့။ ဒါပေ မယ့် ခက်တာက ကျွန်တော်တို့ ဆရာကြီးက အဲဒီလို အတွေ့အကြုံ ဗဟုသုတ ရှိသူလည်း မဟုတ် ပြန်ဘူး။ ဖတ်ဖူးတဲ့ မှတ်ဖူးတဲ့ စာတိုပေစလေးတွေ၊ မပြည့်မစုံ အတွေ့အကြုံလေးတွေကိုပဲ အကြိမ် ကြိမ် ပြန်ပြောနေတာ။ ရဲဘော်တွေက နားထောင်ရတာများလာတော့ ဆရာကြီး စကားစလိုက် တာနဲ့ ဘာပြီးရင် ဘာပြောတော့မယ်ဆိုတာ အလွတ်တောင်ရနေပြီ။

နောက်ပြီး နည်းနည်းသိတဲ့သူက လုံးလုံးမသိတဲ့သူထက် အန္တရာယ်ကြီးတယ် ဆိုတာ အမှန်ပဲ။ ဆရာကြီး ကို ဦးဆောင်ပြီး လုပ်ခိုင်းလိုက်တိုင်း လွဲတာများတယ်။ အထက်အရာရှိက ညွှန်ကြား လိုက်တာက တစ်မျိုး၊ ဆရာကြီးက ဒါမျိုးဆိုတာက ဒီလိုလုပ်ရတာ၊ ငါသိတာပေါ့ ဆိုပြီး အောက်ကို ဆက်ခိုင်းလိုက်ရင် တစ်လွဲဖြစ်ပြီး အစက ပြန်လုပ်ရတာများတယ်။ ကြာတော့ ရဲဘော်တွေက ဆရာ ကြီး တစ်ခုခု ခိုင်းပြီးဆိုရင် “ ခဏစောင့်ဦး၊ ဗိုလ်ကြီးလာရင် ဘာပြောဦး၊ ဘာပြင်ဦးမလဲ မသိဘူး” ဆိုပြီး ယောင်ပေပေနဲ့ အချိန်ဆွဲနေတာများတယ်။

ဆရာကြီးကတော့ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိပုံမရ၊ ဒါမှမဟုတ် သိပေမယ့် မသိဟန်ဆောင်ပြီး နေ သလား မပြောတတ်ဘူး။ ထင်ရာမြင်ရာ ပြော ၊ အလွဲလွဲအချော်ချော် လုပ်တာကို မပြင်ဘူး။ ဒီလို နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ရဲဘော်တွေက ဆရာကြီးကို “ အပြောကတော့ သာပါရဲ့၊ အလုပ်မဖြစ်ဘူး” ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ “ သာပြော ၊လုပ်လွဲ” ဆိုပြီး ကင်ပွန်းတပ်လိုက်တယ်။ အတိုကောက်ကတော့ “ ဆရာ ကြီး သာပြော” ပေါ့။ နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ကပါ ဆရာကြီး သာပြော ဆိုတာကို အသိအမှတ် ပြုပြီး “ ဆရာကြီး သာပြော နဲ့ လုပ်မှာဟ၊ သေသေချာချာလိုက်ကြည့်ဦး” ဆိုပြီး အချင်းချင်း သတိ ပေးရတာမျိုးဖြစ်လာတယ်။

ကျွန်တော် အဲဒီတပ်ရင်းက ပြောင်းလာပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ဆရာကြီး သာပြော နဲ့ မတွေ့တော့ ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုတစ်လော သူ့ကို ပဲ သတိရနေမိတယ်။ တစ်ချိန်ကတော့ ဆရာကြီးကို ပြောင် စရာ နောက်စရာ အဖြစ် သဘောထားခဲ့ပေမယ့် ဘဝမှာ သူလို လူစား အများကြီး ကြုံခဲ့ပြီးတဲ့ နောက် ဆရာကြီးကို အပြစ်မမြင်တော့ဘူး။ ဒါ့ကြောင့် အခုအချိန်များ ဆရာကြီးနဲ့ ပြန်တွေ့ရင် “ ဆရာကြီး သာပြော ရေ၊ ဆရာကြီးက ဘာဟုတ်သေးလို့တုန်း၊ ကျွန်တော်တော့ မောင်သာဆိုး နဲ့ တွေ့ဖူးပြီ” လို့ ပြောပြချင်တယ်။