မမ နဲ့ တွေ့ဖို့

“ မမ ” လို့ခေါ်တဲ့ မြန်မာ့မီးရထားနဲ့ ခရီးသွားမယ်ဆိုရင် ပထမဆုံးလုပ်ရမယ့်အလုပ်ကတော့ လက်မှတ်ဝယ်ဖို့အတွက် စုံစမ်းရတဲ့ကိစ္စပဲ။ ဌာနမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ချိန်မှာ ရုံးက ဝယ်ပေး တာဆိုတော့သွားမယ့်နေ့၊သွားချင်တဲ့ရထားပြောရုံပဲပေါ့။ အခုကတော့ “ မမ ” နဲ့တွေ့ဖို့ ကိုယ်တိုင် ကြိုးစား ရပြီလေ။

ဒီလိုနဲ့ e-Government ခေတ်ပဲဆိုပြီး အင်တာနက်က ရှာဖွေဖို့ လုပ်တယ်။ မြန်မာ့မီးရထား ရဲ့ တရားဝင်ဝက်ဘ်ဆိုက်ကိုဝင်ကြည့်တဲ့အခါ သမိုင်းကြောင်း၊ ဖွဲ့စည်းပုံ၊ သတင်းများ၊ လုပ်ငန်းစဉ်များ၊ ဥပဒေစည်းမျဉ်းများနဲ့ဆက်သွယ်ရန် ဆိုတဲ့ ကဏ္ဍတွေတွေ့တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်များကဏ္ဍအောက် မှာ လက်မှတ်ခနှုန်းထား၊ တန်ဆာခနှုန်းထား၊ ဥပဒေများတွေ့တယ်။ ကြိုတင်လက်မှတ်ရောင်းတဲ့ စည်းကမ်းသတ်မှတ်ချက် ရှာ မတွေ့ဘူး။ ( မရှာတတ်တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ )

ကိုယ့်အတွေ့အကြုံအရ အစိုးရ ဝက်ဘ်ဆိုက်အတော်များများရဲ့ အားနည်းချက်ကို သိနေတော့ အချိန်ကုန်မခံတော့ဘဲ ရထားနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်စာမျက်နှာတွေကို လိုက်ရှာတယ်။ မြန်မာ့ မီးရထားနဲ့ပတ်သက်တဲ့ စာမျက်နှာအတော်များများက ရပ်နေတာ အတော် ကြာပြီ။ နောက်ဆုံး Myanma Railways ( မြန်မာ့မီးရထား) ဆိုတဲ့ စာမျက်နှာတစ်ခုတွေ့တယ်။ အဲဒီမှာတော့ အထက်တန်း သုံးရက်၊ ရိုးရိုးတန်း တစ်ရက် ကြိုရောင်းမယ်လို့ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စက်တင်ဘာ ၁၃၊ ၂၀၂၂ ပေါ်ပြူလာသတင်းမှာတော့ အထက်တန်းနဲ့ ရိုးရိုးတန်းလက်မှတ်တွေကို တစ်ရက် ကြို ရောင်းပေးမယ်လို့ ပြောထားပြန်တယ်။

ဒါနဲ့မြန်မာ့မီးရထားဝက်ဘ်ဆိုက်မှာ ဖော်ပြထားတဲ့ နေပြည်တော် နံပါတ်သုံးခု အနက် xxxxx ၆၁ ကို ဆက် တယ်။ ဖုန်းကိုင်တဲ့သူက ဘေးကလူတစ်ယောက်ကို လှမ်းမေးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ရက် ကြိုရောင်းတယ် လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ သေချာချင်ရင် ရုံပိုင်ချုပ်ရုံးခန်းကို မေးလို့ပြောတယ်။ သူပေးတဲ့ နံပါတ်က နေပြည်တော်ဘူတာရုံနံပါတ်။ ကျွန်တော်က ရန်ကုန်က ဝယ်မှာလို့ ပြောတော့ ဖုန်းနံပါတ် ချက်ခြင်း မပေးနိုင်ဘူး။ ဒါနဲ့ ရပါပြီခင်ဗျာလို့ပြောပြီး စုံစမ်းမေးမြန်းမှုကို အဆုံးသတ် လိုက်တယ်။ အရင်ခရီးစဉ်တွေမှာ အဝေးပြေးကားလိုင်းလက်မှတ်တွေကို အွန်လိုင်းကပဲ စုံစမ်း ၊ ဖုန်းဆက်ဝယ်၊ Kpay နဲ့ ငွေချေနိုင်ခဲ့တာတွေကို သတိရပြီး “ မမ ” မာနကြီးလိုက်တာလို့တွေးမိတယ်။

အထက်တန်းလက်မှတ်ကို သုံးရက်၊ နှစ်ရက် ၊ တစ်ရက် ကြိုရောင်းတယ်ဆိုပြီး သတင်းအမျိုးမျိုး ဖြစ် နေတာကို အတည်ပြုနိုင်ဖို့အတွက် ခရီးသွားဖို့ ခန့်မှန်းထားတဲ့ရက်ထက် ငါးရက်ကြိုပြီး ဗိုလ် ချုပ် အောင်ဆန်းလမ်းမှာ ရှိတဲ့ မီးရထားလက်မှတ်ကြိုတင်အရောင်းဌာနကို လူကိုယ်တိုင်သွားတယ်။ လက်မှတ်ရုံထဲမှာ ကြေငြာချက် ဆိုတဲ့ ခေါင်း စဉ်နဲ့ ရိုးရိုးတန်း နဲ့ အထက်တန်းလက်မှတ်များကို သုံးရက် ကြိုတင်၍ နံနက် ၇ နာရီမှာ ညနေ သုံး နာရီ အထိ ရောင်းပေးမယ်ဆိုတဲ့ အပြာရောင် ဗီနိုင်းဘုတ်ကို တွေ့တယ်။ သေချာအောင် ဆိုပြီး လက်မှတ်ရောင်းကောင်တာမှာ မေးတော့ အထက်တန်း သုံးရက် ၊ ရိုးရိုးတန်း တစ်ရက် ကြို ရောင်းတယ်တဲ့ ။ “ မမ ” နဲ့ပတ်သက်ရင် လူကိုယ် တိုင်တွေ့မေးတာ အကောင်းဆုံး ဆိုတဲ့ သင်ခန်းစာပဲ။

ဒီလိုနဲ့မန္တလေးကိုအတူခရီးသွားမယ့်မိတ်ဆွေနဲ့အတူသုံးရက်ကြိုဝယ်ရမယ့်နေ့မနက် ခြောက်နာရီ ကျော်ကျော်လေး ကြိုတင်လက်မှတ်ရုံကို ရောက် တယ်။ လူတွေအများ
ကြီးတန်းစီရမယ်ထင်လို့ စောစောသွားပေမယ့် အထက်တန်းလက်မှတ်ရုံရှေ့မှာ လေးငါးယောက်ပဲရှိတယ်။ ရိုးရိုးတန်းဘက် မှာလည်း နည်းနည်းပဲတွေ့တယ်။ သီတင်းကျွတ်ရုံးပိတ်ရက်တွေ မတိုင်ခင်ကတော့ လက်မှတ်ဝယ် သူများတယ်တဲ့။ ကြိုတင်လက်မှတ်အရောင်းဌာန အဆောက်အဦ က ဘူတာစင်္ကြန် လိုပါပဲ။ အမိုး မြင့်မြင့်၊ သံတိုင်တွေနဲ့။ ဒါပေမယ့် လျှပ်စစ်ဓာတ်အား ချွေတာရေး လုပ်ထားပုံရတယ်။ အရောင်း ကောင်တာတွေနားလောက်မှာပဲ မီးရောင်ရှိတယ်။ ညစ်ထပ်ထပ် အင်္ဂတေကြမ်းခင်း ၊ မှုန်ကုပ်ကုပ် မီးရောင်နဲ့ ဆိုတော့ ကြိုတင်လက်မှတ်အရောင်းဌာနက ခေတ်မီဘူတာရုံ တစ်ခုထက် ဂိုဒေါင် အဟောင်းကြီးနဲ့ ပိုတူနေတယ်။

ကျွန်တော်တို့ရောက်တဲ့အချိန်မှာ လက်မှတ်ရုံထဲမှာ လှုပ်ရှားမှုမရှိသေးဘူး။ လက်မှတ်ရောင်းတဲ့ အပေါက်မှာ ကန့်လန့်ကာ ကာထားတယ်။ ခြောက်နာရီခွဲလောက်မှာ အထဲက စကားပြောသံ၊ လှုပ်ရှားသံတွေကြားတယ်။ခြောက်နာရီလေးဆယ့်ငါးမှာလူတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။ လက်မှတ် ရုံပေါက် အပေါ်မှာ ရှိတဲ့ ဝှိုက်ဘုတ်မှာ ဒီနေ့ ဘူတာတစ်ခုချင်းအတွက် ရောင်းပေး မယ့် ခုံအရေ အတွက်တွေကို ဖြည့်တယ်။သူ့အရပ်နဲ့မမှီတဲ့အတွက်လူတွေတန်းစီတဲ့သံတန်းပေါ်မှာ ခြေထောက် တစ်ဖက်တင်၊ လက်မှတ်ကောင်တာမှာ ခြေထောက်တစ်ဖက်တင်နဲ့ အပေါ်တက်ပြီး ရေးရတယ်။ အထဲက လူတစ်ယောက်က လက်မှတ်အရေအတွက်ကို အော်ပေးတယ်။

တစ်ချိန် တည်းမှာပဲ အသံချဲ့စက်ကနေ ကြိုတင်လက်မှတ်ရောင်းပေးတဲ့ စနစ်တွေနဲ့ လိုက်နာရမယ့် စည်း ကမ်းတွေကို အသိပေးနေတယ်။ အဲဒီအချက်အလက်တွေကို အွန်လိုင်းမှာ လွယ်လွယ်ကူကူ ရှာ နိုင်အောင်လုပ်ပေးတာက အသံချဲ့စက်နဲ့ အော်တာထက် ပိုထိရောက်မယ်ထင်တာပဲ။ အခု တော့ ကျွန်တော်တို့နဲ့ အတူ တန်းစီတဲ့ အထဲမှာ တစ်ရက်ကြိုရောင်းတယ်လို့ သိထားပြီး လာတန်း စီတဲ့ လူ သုံးလေးယောက်ဟာ သူတို့ သွားမယ့်နေ့အတွက် လက်မှတ် ကုန်နေပြီ ဆိုလို့ လှည့် ပြန်သွားတာ မြင်လိုက်ရတယ်။

ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်က ဘူတာတွေမှာ ရထားအချိန်ဇယားကို ကျောက်သင်ပုန်းမှာ ဇယား ဆွဲထားပြီး မြေဖြူခဲနဲ့ ရေးတယ်။ ဝှိုက်ဘုတ်တွေပေါ်လာတော့ ဝှိုက်ဘုတ်ပေါ်မှာ ရေးတယ်။ အဲဒီ လို ဝှိုက်ဘုတ်တွေသုံးလာတာ နှစ်ပေါင်းသုံးဆယ်လောက် ရှိပြီထင်တာပဲ။ နိုင်ငံတကာက ဘူတာရုံကြီး တွေမှာတော့ လေဆိပ်တွေလိုပဲ ဒစ်ဂျစ်တယ်ဘုတ်တွေနဲ့ သတင်းအချက်အလက်တွေကို ဖော်ပြ နေတာ ကိုယ်တိုင်လည်း ကြုံခဲ့ရ၊ မီဒီယာတွေ မှာလည်း မြင်နေရတယ်။ မြန်မာ့မီးရထားကတော့ ဝှိုက်ဘုတ်ကနေ ဒစ်ဂျစ်တယ်ကို ပြောင်းဖို့အတွက် နောက်ထပ် ဘယ်လောက် အချိန်ယူရဦးမလဲ မသိဘူး။ လ ျှပ်စစ်ရထားနဲ့ အတူ ပြောင်းဖို့ စောင့်နေတယ်နေတယ်ထင်ပါရဲ့။

ခုနှစ်နာရီ တိတိမှာ ကန့်လန့်ကာပွင့်ပြီး လက်မှတ်စရောင်းတယ်။ မန္တလေးကို သွားတဲ့ အမြန်ရထား နှစ်စီးရှိတယ်။ အမှတ် ၃ အဆန်က ရန်ကုန်က နေ့စဉ် ညနေ ငါးနာရီ ထွက်တယ်၊ သူက အိပ်ခန်း တွဲပါတယ်။ လေအိတ် ရထားလို့ခေါ်တဲ့ အမှတ် ၅ အဆန်က ရန်ကုန်ကနေ သောကြာ နဲ့ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် ညနေ သုံးနာရီလေးဆယ့်ငါးမိနစ်ထွက်တယ်။

ကျွန်တော်တို့ကတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စီးလို့ရတဲ့ အိပ်ခန်းတွဲနဲ့ သွားချင်တဲ့အတွက် အမှတ် ၃ အဆန်အတွက် လေးယောက်အိပ်ခန်း လက်မှတ်ဝယ်တယ်။ ရန်ကုန် – မန္တလေး အိပ်စင်က တစ်ယောက်ကို ၂၁၂၅၀ ကျပ်ပေးရတယ်။ ထိုင်ခုံဆိုရင် ၁၅၄၅၀ ကျပ်ပေးရတယ်။ လက်မှတ်ဝယ် ရတာ အခက်အခဲ မရှိပါဘူး။ မှတ်ပုံတင်ပါဖို့ပဲလိုတယ်။ အုပ်စုလိုက်သွားမယ်ဆိုရင် လူတစ်ယောက် ဟာ သူ့မှတ်ပုံတင်အပြင် နောက်ထပ် ခရီးသည်သုံးယောက်ရဲ့ မှတ်ပုံတင်ကို ယူလာပြီးဝယ်လို့ ရတယ်။

လက်မှတ်က တော့ ရှေးရိုးပုံစံဖြတ်ပိုင်း လေးပါပဲ။ စုစုပေါင်းလက်မှတ်ခ နေရာမှာ
နှုန်းထား သစ် “21250Ks” ဆိုတာ နဲ့ “၃- အဆန် ထွက်ချိန်-ညနေ ( ၅း၀၀) နာရီ ဆိုတာ ကို တံဆိပ်တုံး ထု ထားတယ်။ လက်မှတ်ရောင်းတဲ့သူက ဘောပင်တစ်ချောင်းနဲ့ မှတ်ပုံတင်နံပါတ်၊ ရက်စွဲ ဖြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်အခန်း ယူချင်လဲလို့မေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့က အလယ်ကျတဲ့ “ C ” အခန်း လိုချင်တယ် ဆိုတော့ ဇယားကို ကြည့်ပြီး ရတယ်လို့ ပြောတယ်။ အိပ်စင်နံပါတ် တွေကို လက်ရေး နဲ့ဖြည့် တယ်။ ပြီးတော့
ပြန်ရွတ် ပြပြီး မှန် / မမှန်မေးတယ်။ အားလုံးမှန်တယ်ဆိုတော့မှ လက်မှတ် နဲ့ မှတ်ပုံတင် ကို အပေါက်လေး ကနေ ပြန်ထုတ် ပေးလိုက်တယ်။ ဘာကြေး၊ ညာကြေး လုံး၀ မရှိဘူး။ ခုံနေရာ စိတ်ကြိုက်ရွေးချင်ရင် စောစောဝယ်ဖို့ ပဲလိုပါတယ်။

ကြိုတင်လက်မှတ် အဆင်ပြေပြေနဲ့ ဝယ်နိုင်တဲ့အတွက် မီးရထားဝန်ထမ်းတွေကို ကျေးဇူး တင် ပါ တယ်။ဒါပေမယ့်ဝန်ထမ်းတွေရော၊ခရီးသည်တွေအတွက်ပါဒီထက်ပို
အဆင်ပြေစေမယ့် လုပ်ငန်း ခွင် အခြေအနေမျိုးရှိစေချင်တယ်။နိုင်ငံတကာမှာတော့ဘူတာရုံတွေဟာမီးရောင်လင်းလက်၊ ကြွေပြား ကြမ်းခင်း တောက်ပြောင်၊ ဒစ်ဂျစ်တယ်ကြော်ငြာသင်ပုန်းတွေနဲ့ သတင်း အချက် အလက် တွေ ကြေညာ၊ခရီးသည်တွေ လက်မှတ်ဝယ်ဖို့ အဆင်ပြေအောင် နည်းပညာ အထောက် အကူ တွေ သုံးနေပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ဆီမှာကတော့ ဝှိုက်ဘုတ်၊ အသံချဲ့စက်၊ မာကာပင်၊ ဘောပင် နဲ့ လူတန်းစီ စနစ်ပဲရှိသေးတယ်။

တကယ်တာ့ “ မမ ” ဟာ အစိုးရ အဆက်ဆက် အများပြည်သူပို့ဆောင်ရေးကဏ္ဍကို လျစ်လျူရှု ထားခဲ့တဲ့အကြောင်း သက်သေပြနေတာပါပဲ။