မမ နဲ့ ခရီးသွားခြင်း (၁)

“မမ” နဲ့ ခရီးသွားဖို့အတွက် ရန်ကုန်ဘူတာကြီးကို ညနေ လေးနာရီမှာရောက် တယ်။ အရင်က ခရီးသွားတွေ၊ အငှားကားတွေ၊ ကိုယ်ပိုင်ကားတွေ၊ ပစ္စည်းသယ်မယ့် အလုပ် သမားတွေ ၊ တက္ကစီ ရွှေကြိုတွေနဲ့ ပျားပန်းခတ်နေတဲ့ ဘူတာကြီးက လူရော၊ ကားပါ အတော် ရှင်းနေတယ်။

ကျွန်တော်တို့ လိုက်မယ့် ရထားထွက်မယ့် အမှတ် (၁) စင်္ကကြို အထက် တန်းဝင်ပေါက် ကနေ ဝင်ခဲ့ တယ်။ ဘူတာထဲမှာ ရထားစောင့်နေတဲ့သူနည်းနည်းပဲရှိတယ်။ ရန်ကုန်ဘူတာကြီးက ထွက်တဲ့ အမြန် ရထား၊ စာပို့ရထားနဲ့ မြို့ပတ်ရထား အရေအတွက်က အတော်နည်းသွားတာကိုး။ သတင်းတစ်ချို့ မှာတော့ မြန်မာ့မီးရထားက မူလ ပြေးဆွဲနေတဲ့ ရထားတွေရဲ့ သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ပဲ ပြေးဆွဲနိုင် သေး တယ်လို့ဆိုတယ်။

အချိန်စောနေသေးတဲ့အတွက် စင်္ကြ ံ ထဲမှာ လေ ျှာက်ကြည့်တယ်။ ဘူတာရုံးခန်းတွေနားမှာ ကပ် ထားတဲ့ “ ရန်ကုန်ဘူတာ ကြီးသို့ ရထားများဆိုက်ရောက်မှု အချိန် စာရင်း” မှာ ရန်ကုန်ဘူတာ ကြီးကနေ မန္တလေး၊ နေပြည် တော်၊ မော်လမြိုင် ၊ ပြည် နဲ့ ပဲခူး ကို ထွက် မယ့် ရထား ၈ စီးစာရင်း ပဲ တွေ့တယ်။ ယာယီဖျက်သိမ်းလို့ ရေးထားတဲ့ ရထားတွေလည်း ရှိတယ်။ စာရင်း ကတော့ ရိုးရာမပျက် ဝှိုက်ဘုတ်ပေါ်မှာ လက်ရေးနဲ့ ရေးထားတာပါ။

အဲဒီအနားမှာရှိတဲ့ အထက်တန်း/ အိပ် စင်စီး ခရီးသည် နားနေခန်းဆိုတာကတော့ သော့ခတ် ထားတယ်။ ဘဝမှာ အထက်တန်းကနေ ရထားစီးတဲ့ အကြိမ်တွေအများကြီးရှိပေမယ့် အဲဒီအခန်း ထဲမှာ နားခွင့်မကြုံသေးဘူး။ နောက်တစ်နေရာမှာတော့ “ တွဲဆိုင်းဖွဲ့ဆင်ပုံ” ဆိုတဲ့ ဇယားတစ်ချပ် တွေ့တယ်။ အဲဒီဇယားအရ ကျွန်တော်တို့စီးမယ့် အမှတ်၃ အဆန်မှာ ရိုးရိုးတန်း ၁၁ တွဲ၊ အထက် တန်း ၅ တွဲပြထားတယ်။ အဲဒီဇယားရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးကတော့ ကျွန်တော်တို့ ပစ္စည်းတွေကို အထက်တန်းတွဲတွေထိုးမယ့်နေရာနားမှာ ရွှေ့ပြီးရထားစောင့်နိုင်တာပါပဲ။

ရထားတွဲထိုးမယ့်အချိန်နီးလာတော့အသံချဲ့စက်က ကြေညာတယ်။ အဲဒီကြေညာချက်ထဲမှာ ရထား ဘူတာမှာရှိနေတဲ့အချိန် တွဲပေါ်က အိမ်သာကို မသုံးဖို့နဲ့ ဘူတာမှာ ရှိတဲ့ အများသုံး အိမ် သာ ကို အသုံးပြုဖို့ သတိပေးချက်လည်းပါတယ်။ ဒါနဲ့ ဘူတာကြီးရဲ့ အများသုံးအိမ်သာ အခြေ အနေကို သွားကြည့်ဖို့ သတိရတယ်။

စင်္ကြ ံ ၁ မှာရှိတဲ့အများသုံးအိမ်သာက လူကူးတံတားတွေရှိတဲ့ဘက် စင်္ကြ ံ အဆုံးလောက်မှာရှိတယ်။ နည်းနည်းဝေးတယ်။ တံတားအောက်ခြေကွေ့လေးကို ကျော်လိုက်တော့ ဈေးဆိုင်လေးတွေ တွေ့ တယ်။ ဈေးဆိုင်တွေကို ကျော်လိုက်တော့ စားပွဲလေးတစ်လုံးနဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ထိုင်နေတဲ့ အများသုံးအိမ်သာကိုတွေ့တယ်။ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဝင်ကြေး နှစ်ရာ။

ဘူတာရုံက အိမ်သာဆိုတာ လေဆိပ်အိမ်သာလိုပဲ ခရီးသွား ပြည်သူကို ပေးရတဲ့ အခမဲ့ ဝန်ဆောင်မှု ဆိုတာနားလည်တဲ့တာဝန်ရှိသူများပေါ်ပေါက်ပါစေကြောင်း ဆုတောင်းရင်း အိမ်သာထဲကို ဝင်လိုက် တယ်။ အိမ်သာမီးတွေပိတ်ထားတာလား၊ မီးလုံးကျွမ်းနေတာလား မသိဘူး။ အထဲမှာ နည်းနည်း မှောင်တယ်။ကြမ်းပြင်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပုံရတယ်။အနံအသက်ပျောက် ဆေးရည်နံ့ ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ကြမ်းပြင်ကို ဆေးထားတဲ့ ရေတွေက အိုင်နေတော့ ခြေဖျားထောက်ပြီးဝင်ရတယ်။ အတွင်းမှာ ရှိတဲ့ အိမ်သာခန်းတွေရဲ့ သစ်သားတံခါးတွေက ဘူတာကြီးရဲ့ သက်တမ်းနဲ့ အတူတူ ဖြစ်ပုံရတယ်။ တံခါးအောက်ခြေတွေဆွေးနေပြီ။ ရန်ကုန်ဘူတာကြီးရဲ့ အိမ်သာဟာ ငွေနှစ်ရာပေးရ ပေမယ့် အမြန်လမ်း ယာဉ်ရပ်နားစခန်းမှာ ရှိတဲ့စား သောက်ဆိုင်တွေရဲ့ အခမဲ့အိမ်သာလောက် တောင် အဆင့်မရှိတာ စိတ်မကောင်းစရာပဲ။ ကျွန်တော်ရထားစပြီး စီးဖူးတာ ၁၉ ၆၃ ၊ ၁၉ ၆၄ ခုနှစ်။ အဲဒီ အချိန်ကနေ အခုချိန်ထိ ဘူတာကြီးရဲ့ ဝန်ဆောင်မှုနဲ့ မြင်ကွင်းက ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲ မလာ သေးဘူး။

ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်ဘူတာကြီးကို ခေတ်မီဘူတာရုံအဖြစ် အဆင့်မြှင့်တင်ဖို့ ကြိုးစားမှုတွေ တော့ ရှိခဲ့ပါတယ်။၂၀၁၄ ခုနှစ်မှာ မြန်မာ့မီးရထားက ရန်ကုန်ဘူတာကြီးကို အဆင့်မြှင့်တင်ပြီး ခရီးသည် ပို့ဆောင်ရေး၊ ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေး ၊ လူနေ အိမ်ရာနဲ့ စီးပွားရေးအဆောက်အအုံ တွေထည့်သွင်း ဆောက်လုပ်မယ့် စီမံ ကိန်းကို အကောင်အထည်ဖော်မယ်လို့ ကြေညာခဲ့တယ်။ အဲဒီစီမံကိန်းကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ ကုမ္ပဏီ ၃၄ ခုရှိတဲ့အနက် ၂၈ ခုကို အဆိုပြုလွှာတင်သွင်းဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေ မယ့် တင်ဒါပိတ်ရက် ၆ ဇန်နဝါရီ ၂၀၁၅ မှာ ကုမ္ပဏီသုံးခုပဲ တင်ဒါတင်သွင်းခဲ့တယ်။ အဲဒီ ကုမ္ပဏီ တွေရဲ့ အဆိုပြုချက်တွေကလည်း မြန်မာ့မီးရထားရဲ့ လိုအပ်ချက်နဲ့ မကိုက်ညီတဲ့အတွက် ရွေးချယ် ခြင်းမပြုခဲ့ဘူး။

နောက်ထပ် တင်ဒါအသစ်ကို သြဂုတ်လ ၂၀၁၅ မှာ ပြန်ခေါ်တယ်။ ဖေဖော်ဝါရီ ၂၀၁၆ မှာ ကုမ္ပဏီ ၁၅ ခုက အဆိုပြုလွှာတွေတင်တယ်။ အဲဒီအဆိုပြုလွှာတွေကို အင်န်အယ်လ်ဒီအစိုးရထက်ထက်မှာ ဆက်လက်စိစစ်ခဲ့ပြီး ၁၄ ဖေဖော်ဝါရီ ၂၀၁၈ မှာတော့ ဒေါ်လာ ၂.၅ ဘီလျံတန် ဖိုးရှိတဲ့ ရန်ကုန် ဘူတာကြီးအဆင့်မြှင့်တင်ရေးစီမံကိန်းအတွက် စင်္ကာပူအခြေစိုက် Oxley Holding ခေါင်းဆောင်တဲ့ အုပ်စုက တင်ဒါ အောင်တဲ့ အကြောင်း ကြေညာခဲ့တယ်။ ၂၀၁၉ ခုနှစ်ရောက်တော့ အဲဒီအုပ်စု မှာပါတဲ့ တရုတ် ကုမ္ပဏီ Sino Great Wall ထွက်သွားပြီး ဂျပန် ကုမ္ပဏီ ဆူမီတိုမို ဝင်လာ တယ်လို့သတင်းတွေ ဖတ်ရတယ်။ အခုတော့ အဲဒီစီမံကိန်းလည်း ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ် ဘယ်သောင် ဘယ်ကမ်းဆိုက်နေ ပြီလဲ မသိနိုင်တော့ဘူး။

လေးနာရီ လေးဆယ်ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်လေးမှာ ကျွန်တော်တို့စီးမယ့်ရထားတွဲတွေ ဝင်လာ တယ်။ စင်္ကြ ံဝင်ပေါက်တွေမှာ လူတွေတန်းစီ၊ လက်မှတ်ပြပြီး ဝင်ကြတယ်။
ပစ္စည်းများတဲ့ သူတွေ အတွက် တွန်းလှည်းကြီးတွေနဲ့ အလုပ်သမားတွေရှိတယ်။ ရာဘာဘီးတပ် သံကိုယ်ထည်လှည်း ကြီးတွေက ကျွန်တော်တို့ထက်တောင် အသက်ကြီးမယ့်ပုံပဲ။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကတော့ကိုယ့်ပစ္စည်းကိုယ်သယ်ပြီးအိပ်ခန်းတွဲဆီသွားတယ်။ သူငယ်ချင်း က အရင်တက်ပြီး ပြူတင်းပေါက်နေ ပစ္စည်းတွေတင်မယ်လို့ စီစဉ်တယ်။ ဒါနဲ့ သူ အပေါ်တက် တယ်၊ ကျွန်တော်က ကိုယ့်အိပ်ခန်းရှိမယ့် တွဲအလယ်လောက်မှာ ပစ္စည်းတွေနဲ့ စောင့်တယ်။ ပိတ်ထားတဲ့ ပြူတင်းပေါက်နောက်ထဲက ဝုန်း၊ ဒိုင်း၊ အင်း၊ အဲ သံတွေကြားပြီးတဲ့နောက် အထဲကနေ “ ဖွင့်လို့မရဘူးဟေ့၊ တံခါးဘက်ကို လာခဲ့” လို့ လှမ်းပြောတယ်။ ဒီလိုနဲ့ တံခါးပေါက်ကနေ ပစ္စည်းတင်၊ အခန်းထဲကို ရွှေ့ နေရာချတယ်။

ကျွန်တော်တို့ တွဲကို မြစ်ငယ် လူစီးတွဲနဲ့ ကုန်တွဲစက်ရုံမှာတည်ဆောက်တဲ့ အကြောင်း သံပြားနဲ့ ရေးထားတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အခန်းတံခါးမှာ ရှိတဲ့ မူလအဖွင့်အပိတ်ခလုတ်တွေက အနိစ္စတရား ကို သက်သေပြသွားပြီ။ လက်ရှိအခြေအနေမှာ အပြင်ထွက်ရင် အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားခဲ့လို့ ရ အောင် မျောက်လက်တစ်ခုတပ်ထားတယ်။ အတွင်းမှာ တံခါးပိတ်လို့ရအောင် ချိတ်တစ်ခု လုပ် ထားတယ်။ ကျွန်တော်တို့က ဒီအခြေအနေကို မေ ျှာ်တွေးပြီး သော့ပါတဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်းအပိုယူ လာတဲ့အတွက် အခက်အခဲမရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် ပြူတင်းပေါက် နှစ်ပေါက်မှာ တစ်ပေါက် ဖွင့်လို့ရပေ မယ့် တစ်ပေါက်က မရဘူး။ ဒါနဲ့ ရထားဝန်ထမ်းကို အကူအညီတောင်းပြီး သူက တစ်ဖက် ၊ ကိုယ်က တစ်ဖက် မပြီးဖွင့်ရတယ်။ အဓိက ကတော့ ဖွင့်ပိတ်ခလုတ်တွေ ကျပ်ပြီး အံမကျဖြစ်နေတာပါ။ ရထား ဝန်ထမ်းကတော့ ဒါတွေက အော်ရဂျင်နယ်မဟုတ်ဘူး။ ပြန်အစားထိုးတာ၊ အားနည်းနည်း သုံးရတယ်လို့ သင်ပေးသွားလေရဲ့။

ကျွန်တော်တို့အခန်းထဲမှာမျက်နှာကြက်မီးလုံးကမီးလာတယ်။ အိပ်စင်တွေမှာ ရှိတဲ့ စာကြည့်မီးတွေ အလုပ် မလုပ်ဘူး။ ကံကောင်းတာက တစ်ခုတည်းသော ပန်ကာလေးက အလုပ်လုပ်နေတာပဲ။ အိပ်စင် လေးခုပေါ်မှာ အစိမ်းရောင်ခေါင်းအုံးလေးလုံး နဲ့ အိပ်ယာခင်းလေးခု တင်ထားတယ်။ အားလုံး သန့် သန့်ရှင်းရှင်းပါပဲ။ အရင် ကျွန်တော်တို့ စီးဖူးတဲ့ ဂျပန်တွဲလို့ခေါ်တဲ့အိပ်ခန်းတွေမှာ အပေါ်ထပ် အိပ်စင်တွေက ခေါက်ထားလို့ရပေမယ့် မြစ်ငယ်တွဲတွေမှာ မရဘူး။ နောက်ပြီး အိပ်စင်ပေါ်တက် တဲ့ လှေကားက အရင်လို ခေါက်လှေကားမဟုတ်ဘူး။ နံရံမှာ အသေရိုက်ထားတဲ့ ခြေနင်းပြားတွေ ကို နင်းပြီးတက်ရတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အိပ်ခန်းတွဲက နေလို့ စားလို့ ဖြစ်ပါတယ်။

အခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းတွေနေရာချပြီးမကြာခင်မှာပဲ ရထားထွက်တော့မယ့်အကြောင်း အချက်ပေးသံ ကြားရတယ်။ ရထားက သတ်မှတ်ချိန် ညနေ ငါးနာရီတိတိမှာ ထွက်တယ်။