ခြေလျင်ခရီးသည် (၁)

“ဇွဲသတ္တိကို ရှေ့ဆောင် အောင်နိုင်ရမည်၊ ဆီးနှင်းလွှမ်းကာ စခန်းကွာ တောင်ထိပ်များဆီ၊ ခြေလျင် ကိုယ်စီ တို့ ( ဒို့ ) ရောက်ခဲ့ပြီ။ အပြန်အလှန်ကူညီ ရိုင်းပင်းစိတ်ညီ ၊ အောင်ပြီ ၊ အောင်ပြီ ၊ အောင်ပြီ ၊ အောင်ပြီ၊ အောင်ပြီ ၊ တို့ ( ဒို့) တောင်တက်အဖွဲ့သားများစွမ်းရည်။ တို့ အောင်ပြီ။”

“စံနမူနာ အမှန်ယူစရာ အလေ့အကျင့်တွေရှိသည်။ မမောမပန်း မနွမ်းနယ် လှမ်းခဲ့ပါပြီ။ တောင်ကြီး တွေ တို့ ( ဒို့) ခြေဖဝါးအောက်မှာရှိသည်၊ သွားပါများ ခရီးရောက်မည်။”

( “အောင်ပြီ ” ကိုအံ့ကြီး )

တောင်ပေါ်တောတွင်းခြေလျင်ခရီးကြမ်း ( Trekking ) သွားရင်း ပင်ပန်းလာတဲ့အခါတိုင်း အား တင်း ခဲ့ရတဲ့ ကိုအံ့ကြီးရဲ့ သီချင်းစာသားတစ်ပိုင်းတစ်စပါ။

တောင်ပေါ်တောတွင်းခြေလျင်ခရီးကြမ်း ( Trekking ) ဆိုတာ သဘာဝအလှကိုလည်း ခံစား၊ ကိုယ့် ခံနိုင်ရည်စွမ်းအင်ကိုလည်း စမ်းသပ်တာပဲ။ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ ၂၀၁၉ နောက်ပိုင်း ကလော၊ ပင်းဒယ ဒေသမှာ အရှေ့ မြင် ၊အနောက်မြင်တောင်တက်ခရီး အပါအဝင် ခရီးစဉ် လေးခု သွားခဲ့ တယ်။ ဒါပေမဲ့ ပင်းဒယ-ယစကျီ-ပင်းဒယ တစ်ညအိပ်ခရီးစဉ်ကလွဲရင် ကျန်တာတွေက နေ့ချင်း ပြန်ခရီးစဉ်တွေပါ။ ယစကျီ ခရီးစဉ်တောင်မှ တစ်ညအိပ်ဆိုပေမယ့် တစ်နေ့ ကို ခုနစ်မိုင် လောက်ပဲ လေ ျှာက်ရတာဖြစ်ပါတယ်။

ဒါ့ကြောင့် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ တစ်ရက်ကို အနည်းဆုံး ၁၂ မိုင်လောက်လေ ျှာက်ရမယ့် နှစ်ည အိပ် ခရီးရှည်တစ်ခု သွားမယ်ဆိုပြီး ကလော – ပတ္တူပေါက် ခရီးစဉ်ကို ရွေးခဲ့တယ်။ ပတ္တူပေါက်ကနေ အင်းလေး ( ရွှေအင်းတိန်ဘုရား) အထိ လေးနာရီလောက် လမ်းလေ ျှာက်လို့လည်း ရပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ခရီးစဉ်က ရှုခင်းနည်းပြီး ကားလမ်းအတိုင်းလေ ျှာက်ရတာ များတဲ့အတွက် ပတ္တူပေါက်- ရွှေအင်းတိန် ကို ကားနဲ့ သွား၊ ဘုရားဖူးပြီး ကလောကို ပြန်ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တယ်။

လမ်းကြောင်းရွေးပြီးတော့ ဒီခရီးစဉ် စီစဉ်ပေးနိုင်မယ့် လမ်းညွှန်အတွက် အရင်ကနေ့ချင်းပြန် ခရီး တစ်ခုအတူ သွားခဲ့ဖူးတဲ့ ကလောမြို့ခံ ခရီးသွား လမ်းညွှန် ကိုမျိုးဇော် ( ဖုန်း ၀၉ ၄၂၈၃၇၀၂၅၇) ကိုပဲ ရွေးလိုက်တယ်။သူနဲ့ ခရီးသွားဖူးတဲ့ နိုင်ငံခြားသားခရီးသည်တွေရဲ့ ရီဗျူးတွေကလည်း ကောင်း ပါတယ်။

လမ်းညွှန်ကို ရွေးပြီးတော့ ခရီးစဉ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ညှိတယ်။ သွားမယ့်လမ်းကြောင်း၊ စားမယ့် နားမယ့် ညအိပ်မယ့်နေရာတွေ ရွေးတယ်။ လမ်းညွှန်ဘက်က မနက်စာ၊ နေ့လယ်စာ၊ ညစာ နဲ့ အိပ်ဖို့နေရာတွေ အားလုံးစီစဉ်ပေးရတာဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော်ဘာစားချင်လဲ၊ သူဘာတွေ စီစဉ် ပေးနိုင်လဲဆိုတာ ညှိရတယ်။ကလောမှာ တည်းခိုတာတော့ ကိုမျိုးဇော်တို့မိသားစုပိုင် Mother Land မိုတယ်မှာပဲတည်းလိုက်တယ်။ ဒါတွေက စောစော စီစဉ်နိုင်လေ ကောင်းလေ ဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော်ကတော့ သုံးပတ်လောက်ကြိုပြီး စီစဉ်ခဲ့တယ်။

ရန်ကုန်- ကလော အသွားအပြန်ခရီးစဉ်အတွက်ကို အဝေးပြေးကားလိုင်းနဲ့ပဲ သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက် တယ်။ အချိန်ကန့်သတ်ချက်မရှိဘူး၊ လမ်းမှာ ဝင်ရမယ့်နေရာမရှိဘူးဆိုရင် အဝေးပြေးကားနဲ့ သွား တာအဆင်ပြေဆုံးပဲ။ ကားလက်မှတ်ကိုတော့ အွန်လိုင်းကပဲ ဝယ်လိုက်တယ်။ မီးရထားလက်မှတ် ဝယ်ဖို့အတွက် ကိုယ်တိုင် တန်းစီနေရချိန်မှာ ပုဂ္ဂလိက ကားလိုင်းတွေက မိုဘိုင်း အပလီကေးရှင်း တွေနဲ့ အပြိုင် အဆိုင်လက်မှတ်ရောင်းနေကြပြီ။

ခရီးသွားမယ့် မနက် ငါးနာရီလေးဆယ့်ငါး အိမ်ကနေထွက်တယ်။ အောင်မင်္ဂလာကို ကီလို တက္ကစီ ( Kilo Taxi Service ) ( ဖုန်း ၀၉ ၂၅၅၀၂၂၇၁၃) ကို ခေါ်ပြီး သွားလိုက်တယ်။ အရင်က Grab သုံးပေမယ့် Grab က ယာဉ်မောင်းတွေဆီက ဖြတ်တဲ့ရာခိုင်နှုန်းက များတယ် လို့ ခံစားရတဲ့အတွက် မဖြစ်မနေမှပဲ သုံးတော့တယ်။ ကီလို တက္ကစီက ကားခ သုံးထောင် အောက်ဆို ရင် ကားသမား ဆီက မဖြတ်ဘူး။ ခုနစ်ထောင်အောက်ဆိုရင် သုံးရာ၊ ခုနစ်ထောင်ကနေ အထက် ဘယ်လောက်များ များ ငါး ရာပဲဖြတ်တဲ့ အတွက် ကားသမားသက်သာတယ်။ နောက်ပြီး ကီလို တက္ကစီက ည ထဲက ကြိုပြီး အော်ဒါတင်ထား လို့ ရတယ်၊ ကီလိုမီတာနဲ့တွက်ပြီး ကားခ ယူတာဖြစ်တဲ့အတွက် လမ်းမှာ ကြိုက်တဲ့နေရာ ဝင်လည်း ပြဿနာမရှိ ဘူး။

အောင်မင်္ဂလာအသွားမှာ ခရီးအတူသွားမယ့် မိတ်ဆွေကို ဝင်ခေါ်တယ်။ အောင်မင်္ဂလာ ကားဝင်း ရောက်တော့ ကားဂိတ်ကို သတင်းပို့ပြီး အချိန်စောနေသေးတာနဲ့ ကားဝင်းထဲ လေ ျှာက်သွား တယ်။ ဘတ်စ်ကားအသေးတွေခေတ်က ဆောက်ခဲ့တဲ့ ကားဝင်းထဲက လမ်းတွေဟာ ဘတ်စ်ကား အကြီးတွေနဲ့ သိတ်အဆင်မပြေတော့ဘူး။ လူနေဆိုင်ခန်းပုံစံဆောက်ထားခဲ့တဲ့အတွက် ကားဝင်း ဟာ လူနေရပ်ကွက်ကြီးတစ်ခုလိုဖြစ်နေပြီး ဇာတ်လမ်းအစုံစုံ မြင်ရကြားရတဲ့နေရာဖြစ်နေပြီ။

ကျွန်တော်တို့ကားက ခုနစ်နာရီခွဲနည်းနည်းကျော်မှထွက်တယ်။ ကားစထွက်တာနဲ့ ယာဉ်ပေါ်လိုက် အကူဝန်ထမ်းက နှုတ်ဆက်စကားပြောတယ်။ ပြီးတော့ အထူး သတိပေးစရာ ရှိပါတယ်ဆိုပြီး စစ် ဆေးရေးဂိတ်တွေရောက်ချိန်မှာ ဓာတ်ပုံမရိုက်ဖို့၊ ဖုန်းမပြောဖို့၊ ဖုန်းနဲ့ ဂိမ်းကစားနေတာ ၊ ရုပ်ရှင် ကြည့်နေတာမျိုးမလုပ်ဖို့ အထူးသတိပေးတဲ့အကြောင်းပြောတယ်။ အဲဒီလို လုပ်တဲ့အတွက် ကား တစ်စီးလုံးလည်း ရပ်ထားရ၊ ဖုန်းသုံးတဲ့သူလည်း ဒဏ်ပေးခံရတဲ့အကြောင်းရှင်းပြတယ်။နောက်ပြီး မှတ်ပုံတင်တွေကို အလွယ်တကူ ယူနိုင်အောင် ထားဖို့ သေတ္တာထဲမှာ ထည့်ထားတာမျိုးမလုပ်ဖို့ ပြောတယ်။ သူတို့ ကားနဲ့ လိုက်လာတဲ့ ခရီးသည်တွေ ဒုက္ခရောက်တာ မမြင်ချင်လို့ သတိပေးတာ ပါလို့လည်း မေတ္တာရပ်ခံတယ်။ မန္တလေးခရီးစဉ်က အပြန်မှာလည်း ဒီလိုသတိပေးတာတွေ ကြားခဲ့ ရတော့ ဂိတ်တွေရောက်ရင် ဘယ်လိုနေရမလဲဆိုတာ သိနေပါပြီ။

အောင်မင်္ဂလာကားဝင်းထဲက ထွက်ပြီးမီးပွိုင့်ရောက်တဲ့အခါ ခရေပင်လမ်းထဲကို ချိုးဝင်လိုက်တယ်။ ခရေပင်အတိုင်းနည်းနည်းသွားပြီးတဲ့ အခါ ယာဉ်ထိန်းရဲ နှစ်ယောက်က ကားကို တားတယ်။ ယာဉ်ပေါ်လိုက်အကူဝန်ထမ်းက စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ ရေသန့်ဘူးလေး ကိုင် ဆင်းသွားတယ်။ ပြန်တက်လာတယ်၊ ကားဆရာကို ထုံးစံအတိုင်းလို့ပြောတယ်။ ကားဆရာက ဒါလေးများလို့ ပြန် ပြောတယ်။ ကားဆက်ထွက်တယ်။

လမ်းစစ်ဆေးရေးဂိတ်တွေမှာလည်း ထူးထူးခြားခြားမရှိပါဘူး။ ကားပေါ်တက်လာပြီး မှတ်ပုံတင် တွေ ကိုင်ထားပါလို့ ပြောရင် ထောင်ပြလိုက်ပေါ့။ တက်ကြည့်ပြီး မှတ်ပုံတင်မပြခိုင်းဘဲ ပြန်ဆင်း သွားတာလည်း ရှိတယ်။ ကားအောက်က ပစ္စည်းတွေကို ဖွင့်ပြရတာလည်း ရှိတယ်။ မပြခိုင်းတဲ့ နေ ရာလည်း ရှိတယ်။ အလုပ်အများဆုံးက ယာဉ်ပေါ်လိုက်အကူဝန်ထမ်းလေးပဲ။ ဂိတ်တစ်ဂိတ် ရောက် ရင် ပေးရ၊ ပြရမယ့် ဟာတွေယူပြီး ဆင်းသွားလိုက် ၊ ပြန် တက် လာလိုက်၊ ကားဆရာနဲ့ အရင် တစ်ခေါက်က ဘယ်လို၊ အခု ဘယ်သို့၊ ဟိုဂိတ်နဲ့ သည်ဂိတ် စသည်ဖြင့် အတွေ့အကြုံဖလှယ် လိုက် နဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော်ခုံတန်းက ဘီ ခုံတန်းဆိုတော့ သူတို့ပြောတာတွေ ကောင်းကောင်း ကြား နေရတဲ့အတွက် ချစ်ကြောက်၊ ရွံကြောက် ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေအကြောင်း စဉ်းစားနေမိတယ်။

ကလောကို ညနေ ငါးနာရီ ဆယ့်ငါးမိနစ်မှာရောက်တယ်။ Winner Hotel ရှေ့မှာ ဆင်းတယ်။ မိုတယ်က ကားနဲ့ လာကြိုတယ်။ မိုတယ်ရောက်တော့ မီးပျက်နေတယ်။ ကလောမြို့က လေးနာရီ လာ၊ရှစ်နာရီပျက်စနစ်ဆိုတော့ ဒီညမီးက ညရှစ်နာရီမှ ပြန်လာမှာတဲ့။ မီးမလာတော့ ရေပူ မရ ဘူးပေါ့။ ခရီးပန်းလာတော့ ရေချိုးဖို့အတွက် မီးလာတဲ့အထိ မစောင့်နိုင်ပဲ ရေအေးနဲ့ ချိုးလိုက် တယ်။ ရေခဲရေလို အေးစက်နေတဲ့ ရေကြောင့် ခိုက်ခိုက်တုန် နေရင်း နှုတ်က တဖွဖွ ရေရွတ်နေ မိတယ်။ အဲဒီလို ရေရွတ်လိုက်လို့ နွေးမသွားပေမယ့် ရင်ပေါ့သွားတာတော့ အမှန်ပဲ။

ဆက်လက်ဖော်ပြပါ့မယ်။