ဇွဲကပင်ခရီးစဉ် (၂)

ကားက ဘားအံကမ်းနားလမ်းအတိုင်း မြို့ထဲကို ဝင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ တည်းမယ့် ဟိုတယ် ကလည်းကမ်းနားလမ်းမှာဆိုတော့ ဟိုတယ်ရှေ့မှာဆင်းရုံပဲ။ ဟိုတယ်မှာ စာရင်းသွင်း၊ မှတ်ပုံ တင် ပေးပြီးအခန်းကိုသွားမယ်ဆိုတော့ မီးပျက်နေလို့ ဓာတ်လှေကားသုံးလို့မရဘူး။ ဒီတော့ လှေကား ကနေ ခြေလျင်တက်ပေါ့။ တာဝန်ကျဝန်ထမ်းက ဘား အံ က သုံးနာရီပျက်၊ သုံးနာရီလာ၊ ညနေ ၄ နာရီနဲ့ မနက် ၉ နာရီကြား မီးပျက်ရင် မီးစက် နှိုးပေးပါသတဲ့။ “ ဘားအံမြို့မှ လှိုက်လှဲ စွာကြိုဆိုပါ၏” ပေါ့လေ။

ကျွန်တော်တို့က ဘားအံမှာ သုံးရက်ပဲနေမှာဆိုတော့ အချိန်ဆွဲလို့မရဘူး။ ဟိုတယ်ကို ညနေ သုံးနာရီရောက်ပြီးတာနဲ့ လေးနာရီခွဲမှာ ကြာအင်းတောင်ကနေ နေဝင်ဆည်းဆာချိန်ကို ဓာတ်ပုံ ရိုက်ဖို့ ပြန်ထွက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ဘားအံမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်စဉ်အချိန်ကတော့ ကြာ အင်း တောင်ပေါ်ကို ကားလမ်းမပေါက်သေးဘူး။ ၂၀၁၉ ခုနှစ် မတ်လ ၂၀ ရက်နေ့မှာမှ ကြာအင်း တောင် ပေါ်တက်ကားလမ်းကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့တာပါ။ ကြာအင်းတောင်ပေါ်က သာသနိက အဆောက်အအုံတွေ ကိုတော့ တောင်ကလေးဆရာတော်က တာဝန်ယူပြီး ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းထားပြီး ဘေးမဲ့ သာသနာ့ မြေ အဖြစ်သတ်မှတ်ထားပါတယ်။

ကြာအင်းတောင်တက်လမ်းမှာ ညနေစောင်းကျန်းမာရေးအတွက် လမ်းလျှောက်နေသူတွေ အတော် များတယ်။ တောင်တက်လမ်းက တောင်ထိပ်နားအထိ ရောက်တယ်။ တောင်တက် လမ်း အဆုံးမှာ ယာဉ်ရပ်နားကွင်းရှိတယ်။ ဓမ္မာရုံ အသစ်တစ်ခုရှိတယ်။ အဲဒီကနေ တောင်ထိပ်အထိ ခြေ လျင် တက်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ တောင်ထိပ်မှာ ရှိတဲ့ စေတီရင်ပြင်နေရာကလွဲရင် ကျန်တဲ့နေရာတွေ မှာ ဖိနပ်စီးလို့ရပါတယ်။ စေတီခြေရင်းမှာ ရှိတဲ့ ဓမ္မာရုံလို့ ထင်ရတဲ့ အဆောက်အအုံတစ်ခုနားမှာ အားကစားဝတ်စုံနဲ့လူငယ်လေးနှစ်ယောက်ကျောက်ပြား တွေကိုသယ်ဖို့လုပ်နေတာတွေ့ ရတယ်။ မေးကြည့်လိုက်တော့ဒီအဆောက်အအုံကို ပြုပြင်ဖို့အတွက်ဖယ်ရှားလိုက် တဲ့ ကျောက်ပြား တွေ ကို ကုသိုလ်ယူတဲ့အနေနဲ့တောင်အောက် ပြန်သယ်ပေးမှာ၊ တောင်ပေါ်ရောက်လာတဲ့သူတိုင်း ကုသိုလ် ယူလို့ရတယ်လို့ ရှင်းပြတယ်။

တောင်ထိပ်စေတီကိုအောက်ကနေ ပတ်ပြီး ဆက်သွားလိုက်ရင် နောက်ထပ် တောင်ကြောတစ်ခုကို ရောက်မယ်၊ အဲဒီတောင်ကြောက စေတီကုန်းထက် နည်းနည်းနိမ့်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနေရာကနေ ဇွဲကပင် တောင်ကိုရော၊ သံလွင်မြစ်အနောက်ဘက် တောင်ကြောတွေကိုရော မြင်ကွင်းပိုကောင်း တယ်။အဲဒီ တောင်ကြောထိပ်ကိုရောက်တော့ ညနေခင်းလမ်းလေ ျှာက်ရင်း ရောက်လာပုံရတဲ့ အမျိုး သား နှစ် ယောက်က ဦးရဲထွဋ် လား လို့မေးပြီးနှုတ်ဆက်တယ်။ ဟုတ်ပါတယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော့် ခရီးစဉ်အကြောင်းမေးရင်းနဲ့တောင်ပေါ်ကနေ မြို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး ပြီးခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်အတွင်း ဘားအံမြို့ကြီး ဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်လာပုံ နဲ့ တုန့်ဆိုင်းသွားပုံတွေကို ရှင်းပြတယ်။

၂၀၁၂ ခုနှစ်နောက်ပိုင်း မှာ ဘားအံမြို့ဟာ ကုန်သွယ်မှုရော၊ ခရီးသွားလုပ်ငန်းပါ အများကြီးဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်လာတယ်။၂၀၁၉ခုနှစ်ရောက်တော့ဘားအံပတ်ဝန်းကျင်မှာနိုင်ငံတကာအဆင့်မီ ဟိုတယ် တွေအပါအဝင် ဟိုတယ်အသစ်တွေများနေပြီ။မီးပုံးပျံစီးနိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်တာ၊ ဇွဲကပင်တောင်နဲ့ အခြား ကျောက်တောင်တွေကို Rock climbing လုပ်နိုင် ဖို့အတွက်လေ့လာတာ၊ ပြည်နယ်အတွင်းက အခြားခရီးသွားလုပ်ငန်း မြှင့်တင်နိုင်မယ့်နေရာတွေကို လေ့လာတာတွေ လုပ်နေကြပြီ။ နယ်စပ် ကုန်သွယ်ရေး က အရှိန်မြင့်လာတာကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့။ဘားအံ-ကော့ကရိတ်ကားလမ်း ကို လည်း အဆင့်မြှင့်တင်နေပြီ။ ဂျိုင်းမှာ ဂျပန်အကူအညီနဲ့ တံတားသစ်တစ်ခုဆောက်နေပြီ။

အဲဒါတွေ အားလုံးဟာ ကိုဗစ်ကြောင့် အရှိန် ကျသွားခဲ့တယ်။ ကေအင်န်ယူနဲ့ အပစ်အခတ်ရပ်စဲ ရေး ပျက်သလို ( သူတို့ စကားအတိုင်း ဆိုရင်တော့ တရားဝင်မကြေညာတာပဲရှိပါတယ်တဲ့) ဖြစ်သွား တော့ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုတွေရပ် သွားပြီလို့ ပြောလို့မရတောင် တုန့်ဆိုင်းနေပြီလို့ ပြောရမယ့် အခြေအနေဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ အထူးသဖြင့်ရှေ့ဆက် တိုးတက်ဖို့ပဲရှိတယ်ဆိုပြီး ဘဏ်ချေးငွေနဲ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေ လုပ်ထားတဲ့ ဒေသခံ လုပ်ငန်းရှင်တွေ ငုတ်တုတ်မေ့တာပဲ။ ၂၀၂၁ မတိုင်ခင်မှာ ကရင်၊ ကယားနဲ့ ချင်းပြည်နယ် တွေက ခရီးသွားလုပ်ငန်း နယ်မြေသစ်တွေအဖြစ် နာမည်ကြီး ခဲ့တယ်။ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေ စီးဝင်ခဲ့ တယ်။အခုတော့အိပ်မက်များ ပျောက်ဆုံးရာနယ်မြေ တွေပေါ့။ ဒါတောင် ကရင်ပြည်နယ်က ကျန်တဲ့ ပြည်နယ်နှစ်ခုထက် သက်သာပါသေးတယ်။

နိုင်ငံခြားခရီးသွားဧည့်သည်တွေမလာလို့ခရီးသွားလုပ်ငန်းထိခိုက်တယ်လို့ရေးလိုက်တဲ့အခါ တချို့ ပုဂ္ဂိုလ်များက နိုင်ငံခြားသားမလာလည်း ပြည်တွင်းဧည့်သည်တွေ ရှိတာပဲ၊ သီတင်းကျွတ် ရုံးပိတ် ရက်ဆိုရင်အမြန်လမ်းမှာ ကားတောင်ပိတ်တယ်လို့ ပြန်ဆွေးနွေးကြတယ်။ အဲဒီလိုပြော တဲ့ သူတွေ ဟာ ခရီးသွားလုပ်ငန်းရဲ့ သဘောသဘာဝကို မသိဘူးလို့ပဲထင်မိတယ်။

ခရီးသွားလုပ်ငန်း ကို အဓိက ထားရတဲ့ ပုဂံ၊ ကလော ၊ အင်းလေး စတဲ့ဒေသတွေမှာ ပြည်တွင်း ခရီးသွားဧည့်သည်ဆိုတာ “ ရေတက်ငါးစင်ရိုင်း” ပဲ၊ ရုံးပိတ်ရက် ဆက်ရင် ဝုန်းကနဲ့ ထိုးတက်လာ မယ်။ပြီးရင်ဧည့်သည်အရေအတွက်က ထိုးကျသွားတယ်။ နိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်ဆိုတာက နှစ်စဉ် ခရီးသွားရာသီ ဇွန်၊ ဇူလိုင်က နေ နောက်နှစ် ဖေဖော် ဝါရီ အထိ နေ့စဉ် ဆက်တိုက်လာနေတာ၊

ပြီးတော့ ပြည်တွင်းဧည့်သည်အများစုက တန်ခိုး ကြီးဘုရားနဲ့ ဓာတ်ပုံ ရိုက်လို့ကောင်းတဲ့နေရာပဲ စိတ်ဝင်စားတာ၊နိုင်ငံခြားဧည့်သည်(အထူးသဖြင့်အမေရိကန်နဲ့ဥရောပခရီးသွားတွေက) အဲဒီနေရာ တွေအပြင် ဒေသန္တရ ဗဟုသုတ၊ ကျေးလက် သဘာဝ၊သဘာ၀ ပတ်ဝန်းကျင် စတာတွေအားလုံးကို စိတ်ဝင်စားတယ်၊ အဲဒီအတွက် ငွေသုံးတယ်၊ သူတို့လာတဲ့ အတွက် ဒေသခံတွေဟာ ပတ်ဝန်း ကျင် ထိန်းသိမ်းရေး၊အမှိုက်စွန့်ပစ်မှု တို့နဲ့ ပတ်သက်ရင် အလေးထားလုပ်ရကောင်းမှန်း သိလာတယ်၊ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းသစ်တွေပေါ်လာပြီးအပိုဝင်ငွေရလာတယ်။ ဒါ့ကြောင့် လည်း နိုင်ငံတိုင်း လိုလိုက ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်တွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတာပေ့ါ။ သတင်းတစ်ပုဒ်မှာ ကမ္ဘောဒီးယားနိုင်ငံကို ၂၀၂၂ က လေကြောင်းခရီးနဲ့ ခရီးသွားဧည့်သည် ၂ ဒဿမ ၃၈ သန်း လာခဲ့တယ်၊ ၂၀၂၃ မှာ နှစ်ဆတိုးပြီး ၄ ဒဿမ ၆ သန်းလာအောင် ဆွဲဆောင် မယ်လို့ ဆိုတယ်။ မြန်မာ့ခရီးသွားလုပ်ငန်း ဘာလဲ၊ ဘယ်လဲ။

ကျွန်တော်တို့ စကားကောင်းနေဆဲမှာပဲ ဆည်းဆာအမှောင်ရိပ်သန်းလာတော့ ဒေသခံမိတ်ဆွေ နှစ် ယောက်နှုတ်ဆက်ပြီး ဆင်းသွားတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ခရီးသွားဖော်မိတ်ဆွေက နေဝင် ဆည်းဆာ ကို ဓာတ်ပုံရိုက်တယ်။ ဒေသခံတွေဆီက ကြားရတဲ့ သတင်းစကားတွေကြောင့် ဘားအံ ဆည်းဆာ ဟာ ပိုပြီး လွမ်းမောစရာဖြစ်ရတယ်။ တကယ်တော့ ကရင်ပြည်နယ်သူ၊ ပြည်နယ်သားတွေဟာ လွတ်လပ် ရေးရပြီး နှစ်ပေါင်း ခုနှစ်ဆယ်ကျော်အတွင်း ငြိမ်းချမ်းခြင်းအရသာကို ဆယ်စုနှစ် တစ်ခု ပြည့်အောင်တောင် မခံစားခဲ့ရရှာဘူး။

ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးတော့ ကြာအင်းတောင်ပေါ်ကနေ ပြန်ဆင်းခဲ့တယ်။ လူငယ်လေးတွေ သယ် သွားတဲ့ ကျောက်ပြားပုံနားရောက်တော့ငါသယ်သွားရင်ကောင်းမလား၊ငါ့အသက်အရွယ်နဲ့အဆင်းလမ်း မှာ အန္တရာယ်ဖြစ်မလားစဉ်းစားတယ်။နောက်တော့လူငယ်လေးတွေလည်းသူတို့နိုင်သလောက်၊ငါလည်း ငါနိုင်သလောက်ပေါ့လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ကျောက်ပြားနှစ်ချပ်ထမ်း ဆင်းခဲ့ တယ်။ ကားရပ် တဲ့နေရာရောက်တော့ကျောက်ပြားတွေချထားရမယ့်နေရာ မေးပြီးသွားထားလိုက်တယ်။ အများကြီး မသယ်နိုင်ပေမယ့်ကိုယ်နိုင်သလောက်တာဝန်ယူ လိုက်ရတဲ့ အတွက် စိတ်ကျေနပ်မှု ရတယ်။

ဆက်လက်ဖော်ပြပါ့မယ်။