သူငယ်ချင်း- မင်း စာအုပ် ငါ့ကို အပိုင်ပေးလိုက်တော့ကွာ။
ကျွန်တော်- မင်းကလည်းကွာ၊ အစထဲက အပိုင်လိုချင်ရင် အပိုင်လိုချင်တယ်ပြောပါလား။ ငါ့မှာ ခဏငှားတယ်ထင်လို့ ပြန်ပေးတော့လေဆိုပြီး တောင်း နေရတာ မောလိုက်တာ။
သူငယ်ချင်း- အစထဲက အပိုင်တောင်းရင် မင်းက ဘယ်ပေးပါ့မလဲ။ လက်ထဲရောက်ဖို့ အရင် လုပ်ရတာလေ။ လက်ထဲရောက်ပြီဆိုတော့ မင်းပြန်တောင်းရင် ငါက နေ့ ရွှေ့ ၊ ညရွှေ့လုပ်၊ နောက်ဆုံး မင်းမပေးချင်ဘူးဆိုရင်တောင် ငါက မျက်နှာပြောင်တိုက် အပိုင်ယူထားလို့ရပြီ။
ကျွန်တော်- မင်းက အတုမြင် အတတ်သင် လား ။
သူငယ်ချင်း – ဟေ့ကောင် ပုဒ်မ အကြီးကြီးတွေတပ်မနေနဲ့။ မင်းကို သက်သက် စ နေတာ။
ဤတွင်တစ်ခန်းရပ်
Ye Htut's Blog 
Saw a clip on fb, an innocent displaced kayar woman appealing for peace and safety. Her whole village was attacked and burned down and now living in a refugees camp. Every minute of her life worrying about being attacked from air. What kind of a person will do such thing to your own people? The above story is the outcome of one man’s practicing beg borrow and steal .
LikeLike