ပုဂံ အလှ နဲ့ ဘ၀ (၁၀)

ပုံပြောသူ

“သားသားနာမည်က ထက်ကြည်လေ၊ ဒီမြင်းကပါရွာမှာနေတာလေ၊ ဒီဘုရား သမိုင်းကြောင်း ပြောပြမယ်လေ။ မနူဟာ ဘုရင်ကြီးဆီမှာဆို ပိဋကသုံးပုံ ရှိတယ်လေ။ အဲဒီပိဋက သုံးပုံကို အနော် ရထာ ဘုရင်ကတောင်းခံခဲ့တယ်လေ။ တောင်းခံခဲ့တဲ့အချိန်အခါမှာ သထုံ ဘုရင်က မပေးဘူးလေ။ မပေး ခဲ့တဲ့အတွက်ကြောင့် သထုံနဲ့ ပုဂံနဲ့ စစ်ထိုးကြတယ်လေ။ သထုံမင်းကြီး ဒီစစ်ကြီး ရှုံးသွား တယ် လေ။ စစ်ရှုံးသွားတော့ ပုဂံပြည်ကို ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်လာခဲ့တယ်လေ။”

မနူဟာဘုရားဘေး ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲက တမာပင်ရိပ်ကွပ်ပျစ်မှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ထိုင်နေကြတယ်။ ပုံပြောသူဟာ ရှပ်အင်္ကျီကတုံး၊ ချည်ချောပုဆိုးကွက်စိတ်၊ လွယ်အိတ်အနီ ကို စလွယ်သိုင်းလွယ်ထားတယ်။ အင်္ကျီက ဆိုက်ကြီးနေတော့ ပွပွ၊ အင်္ကျီ လက်ကိုလည်း အထပ် ထပ်ခေါက်ထားရတယ်။သူ့မျက်နှာမှာသနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့၊ လည်ပင်းမှာကျောက်နက်တုံး လေး ဆွဲထားတယ်။ကျားတစ်ကောင်ပုံနဲ့ တူတဲ့ ကျောက် နက်တုံး လေးကိုဧရာဝတီမြစ်ကမ်း ဘေးမှာ ပုဂံ ခေတ်ပုတီးစေ့တွေလိုက်ရှာရင်းနဲ့တွေ့လာတာ။ အခု တော့ သူရဲ့ လာဘ်ကောင်လေးဖြစ်နေပြီ။

ပုံပြောသူက မနူဟာဘုရင်က ဘုရားကို ကွယ်သုံးကွယ် နဲ့တည်ထားခဲ့တယ်၊ ညောင်ပင်ကြီး က သပိတ်၊ သပိတ်က မုခ်ဦး၊ မုခ်ဦးက ဘုရားကို ကွယ်ထားတယ်၊ မနူဟာ ဘုရင်က သူတည်တဲ့ ဘုရား ကို ဖျက်ဆီးသူတွေဟာ ကမ္ဘာအဆက်ဆက် အရိမေတ္တယျ မြတ်စွာဘုရားကို မဖူးရပါစေနဲ့ လို့ ကျိန်စာတိုက်ခဲ့တယ် လို့ပြောပြတယ်။ သူစကားပြောတဲ့အခါ “ လေ ” ဆိုတဲ့ စကားနဲ့ အဆုံး သတ် တာကို သတိထားမိတယ်။ ရုပ်သံအင်တာဗျူးတွေမှာ စကားပြောတဲ့အခါ “ ပေါ့ နော်” လို့ ထပ်ကာ ထပ်ကာပြောရင် နားထောင်လို့မကောင်းပေမယ့် ပုံပြောသူရဲ့ အညာသံလေးနဲ့ “ ပြောမယ်လေ”၊ “ နေတာလေ” လို့ ပြောတာကတော့ နားဝင်ချိုပြန်တယ်။

ပုံပြောသူက မြန်မာလိုပြောပြပြီးတော့ အင်္ဂလိပ်လို နားထောင်မလားလို့မေးတယ်။ နားထောင်မယ် လို့ ပြောလိုက်တော့ ဘုရားသမိုင်းကို အင်္ဂလိပ်လိုပြောတယ်၊ ပြီးတော့ အားမရသေး ဘူး၊ အင်္ဂလိပ် လို့ တစ်ကြောင်း၊ မြန်မာလိုတစ်ကြောင်းပြောတယ်။

ပုံပြောသူက မနူဟာ ဘုရားအနောက်ဘက် စိန်ကုံးရပ်မှာနေတယ်။ လေးတန်းနဲ့ ကျောင်းထွက် လိုက်တယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ခုနှစ်တန်းရောက်နေပြီ။ အခု ရှင်းပြတဲ့ ဘုရားသမိုင်းကိုတော့ အလွတ်ကျက်ထားတာ။ ပုံပြောသူမှာအဖေမရှိတော့ဘူး၊ အမေပဲရှိတယ်။ အမေက အိမ်တွေမှာ အနင်းလိုက်တယ် (အနှိပ်သည်ကိုပြောတာ)၊ အဝတ်လေ ျှာ်တယ်။ သူအပေါ်က အမတွေကတော့ ဘုရားမှာပဲ ယွန်းထည်တို့၊ပို့စကဒ်တို့ရောင်းတယ်။ အငယ်သုံးယောက်က မူလတန်းကျောင်း တက်နေတယ်။

မနူဟာဘုရားကို ကျွန်တော်ရောက်တော့ ပုဂံဘုရား ၁၇ ဆူကို မပိတ်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ပုံပြော သူ တို့လို ဘုရားသမိုင်းရှင်းပြမယ့်ကလေးတွေ၊ ဧည့်သည်တွေကို သနပ်ခါးလိမ်းပေးမယ့် ကလေးတွေ ဘုရားထဲ ဝင်ခွင့်မရဘူး။ ကိုဗစ် ရောဂါ ကာကွယ်ရေးအတွက်လို့ဆိုတယ်။ ဘုရားသမိုင်းဆိုတာ ဘုရားထဲမှာ လိုက်ရှင်းပြမှ အဆင်ပြေတာကိုး။ အခုတော့ အပြင်မှာ ပဲ ဧည့်သည့်မေ ျှာ်နေရတာပေါ့။
ကိုဗစ်ကြီး မလာခင်ကတော့ ဧည့်ကျတဲ့အချိန်ဆိုရင် ပြည်တွင်း၊ပြည်ပခရီးသည်တွေဆီက တစ်နေ့ တစ်သောင်း၊ တစ် သောင်းခွဲလောက်ရတယ်။ အခုတော့ ဧည့်သည်ကလည်းနည်း၊ ဘုရားထဲလည်း ဝင်ခွင့်မရတော့ တစ်နေ့ သုံး၊ လေးထောင်ရရင်တောင် ပျော်ရပြီ။

ပုဂံဘုရားဖူးတဲ့အခါ ပုံပြောသူတို့လို ကလေးလေးတွေ ဘုရားသမိုင်းပြောဖို့၊ သနပ်ခါးလိမ်းဖို့၊ ပို့စကဒ်ရောင်းဖို့ ဝိုင်းအုံလာကြတယ်။ ဧည့်သည်အများစုကလည်း အနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ် လို့ ခံစားရတယ်။ ဘုရားဂေါပကတွေ၊ လုံခြုံရေးတွေကလည်း ဧည့်သည်တွေ စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်စေဖို့အတွက် စည်းကမ်းအမျိုးမျိုးထုတ်ပြီး တားဆီး ကြ တယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီကလေးတွေပျောက်မသွားဘူး။ ဘာ့ကြောင့်ပျောက်မသွားလည်း ဆိုတော့ ဒီကလေး အများစုက သူတို့မိသားစုစားဝတ်နေရေးအတွက် အဓိက ဝင်ငွေရှာပေးသူ တွေဖြစ်နေလို့ပဲ။ ဒီတော့ ဘယ်လိုတားတား ရတဲ့နည်းနဲ့ အလုပ်လုပ်မှာပဲ။ ဖြစ်သင့်တဲ့ ဖြေရှင်း နည်းက ဒီကလေး တွေကို ပုဂံသမိုင်း၊ ဝတ်စားဆင်ယင်မှု၊ ဧည့်သည်များ နဲ့ဆက်ဆံရေး၊ ဆောင်ရန် /ရှောင်ရန် အချက်များ စသည်ဖြင့် စနစ်ကျသင်ကြားပေးပြီး အလုပ်လုပ်ခိုင်းဖို့ပဲ၊ တကယ်လို့ ကျောင်းပညာ ပဲသင်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း ပညာသင်ကြားခွင့်ရအောင်၊ မိဘတွေအနေနဲ့ အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်းရှိပြီး ကလေး တွေကို အလုပ် ခိုင်းဖို့မလိုအောင်စီစဉ်ပေးသင့်တယ်။

ဥပဒေနဲ့ကိုင်ပြီး မသင်မနေရပညာရေး၊ ကလေးသူငယ်အခွင့်အရေးတွေပြောနေရုံနဲ့ အလုပ်မဖြစ် ဘူး။ ဆင်းရဲလို့ ကလေးကို ကျောင်းထုတ်ပြီး အလုပ်လုပ်ခိုင်းတဲ့ မိဘတွေကို တရားစွဲမယ်ဆိုရင် တရားသူကြီးတွေအိပ်တောင်အိပ်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ဝေးဝေးမကြည့်ပါနဲ့၊ရန်ကုန်မြို့က လက်ဖက် ရည် ဆိုင် တွေကို ပဲ လေ့လာကြည့်လိုက်ပါဦး။ ကလေးအလုပ်သမား ဘယ်လောက်များ နေသလဲ ဆိုတာတွေ့ပါလိမ့်မယ်။

ပုံပြောသူရဲ့အင်္ဂလိပ်/မြန်မာဘုရားသမိုင်းဆုံးသွားတော့ဉာဏ်ပူဇော်ခ ပေးလိုက် တယ်။ ဉာဏ်ပူဇော် ခကိုလက်ခံပြီးတဲ့အခါ ပုံပြောသူ က ကျွန်တော်တို့ စီးလာတဲ့ လ ျှပ်စစ်ဘီးတွေကို ကြည့်ပြီး

“ဦးတို့လည်းနောက်တစ်ခေါက်လာမယ်ဆို သိန်းတစ်သောင်းခွဲကြီးပေါက်လို့ လင့်ခရူဆာ ကားကြီး နဲ့လည်း လာရပါစေ၊ ပရာဒိုနဲ့လည်းလာရပါစေ၊ ကိုယ်ပိုင်ကားကြီးနဲ့လည်း လာရပါစေ၊ ဦးတို့ နောက်ထပ်တစ်ခေါက် ပုဂံပြည်ဖူးရပါစေလို့ သားသားက ဆုတောင်းပေးပါတယ်။” လို့ ဆုပေးတယ်။အေးပါကွာ ငါစီးရသလို မင်းလည်း စီးရပါစေလို့ ပြန်ဆုတောင်းပေးခဲ့တယ်။

တကယ်တော့ ပုံပြောသူမှာလည်း အိပ်မက်တွေရှိတယ်။ ကြီးလာရင် ပြည်တွင်း ခရီးသည်တွေ အတွက် ဧည့် လမ်း ညွှန်လုပ်မယ်၊ သင်တန်းတက်ဖို့တော့ ပိုက်ဆံမရှိဘူး၊ ဧည့်လမ်းညွှန်လုပ်နေတဲ့ အကိုကြီး ၊ အမကြီးတွေဆီက သင်မယ်တဲ့။ သူအမှန်တွေပြောနေသလား၊ ကျွန်တော်ကြိုက်အောင် ပဲ ပြောနေသလားတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့် သူချဲ့ကားပြီးပြောနေတယ်၊ ဧည့်သည်တွေအကြိုက် ဒီ နေရာတစ်မျိုး၊ ဟိုနေရာတစ်မျိုးပြောတယ်ဆိုရင်တောင် သူ့တစ်ဝမ်း တစ်ခါး အတွက်ပဲ ပြော တာ ဆိုတော့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဘဝမှာ ဒီထက်ဆိုးတဲ့ ပုံပြောသူတွေနဲ့ ကြုံခဲ့ပြီးပြီ ပဲ လေ။