ပုဂံ အလှ နဲ့ ဘ၀ (၁၄)

ကျောက်ဂူ ဥမင်

ပုဂံမှာ ကျောက်နဲ့ ဆောက်ထားတဲ့သာသနိက အဆောက်အအုံ အလွန်နည်းပါတယ်။ အဓိက အားဖြင့် ရွှေစည်းခုံ၊ နန်းဘုရား၊ ကျောက်ဂူဥမင် နဲ့ ၊ တုရင်တောင်ခြေက ပိဋကတ်တိုက် လေးခုပဲ ရှိတယ်လို့ ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာနက ၁၉ ၉ ၄ နိုဝင်ဘာလမှာထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ပုဂံဘုရားပုထိုး များ ( ပထမတွဲ) မှာဖော်ပြထားတယ်။

ကျောက်ဂူဥမင်က ညောင်ဦးမြို့ရဲ့ အရှေ့ဘက် နှစ်မိုင်ကျော်မှာရှိတယ်။ ကျောက်ဂူ ဥမင်ကို သွားတဲ့သူအများစုက ညောင်ဦး – မြင်းခြံ ကားလမ်းဘက်က သွားတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဧရာဝတီမြစ်ဘက်ကနေ သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။ ပုဂံကနေ ညနေ သုံးနာရီခွဲကျော်ကျော် လောက် ထွက်မယ်၊ အပြန်မှာ ပုဂံ နေဝင်ဆည်းဆာကို မြစ်ထဲကနေ ကြည့်မယ်ပေါ့။

ကျောက်ဂူဥမင်ကို သွားဖို့အတွက် စက်လှေကို ဗူး ဘုရားလှေဆိပ်မှာငှားရတယ်။ ပုဂံမှာ စိတ်ချမ်းသာဖို့ကောင်းတာက မြင်းလှည်းငှား၊ စက်လှေငှား၊ လ ျှပ်စစ်ဘီးငှား၊ ဈေးဆစ်စရာမလိုဘူး၊ ဂျင်းထည့် ခံရမှာ စိုးရိမ်ဖို့မလိုဘူး။ ဂိတ်မှာခရီးစဉ်အလိုက်ဈေးနှုန်းတွေကို အတိအကျသတ်မှတ်ထားတယ်။ စက်လှေဂိတ်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို ပလတ်စတစ် လောင်းထားတဲ့ ကပ်ပြားေ လးတစ်ခု ပြတယ်။ အဲဒီမှာ စက်လှေခရီးစဉ်အမျိုးအစားအလိုက် ဈေးတွေ ရေးထားတယ်။ ပုဂံ- ကျောက်ဂူ ဥမှင် ခရီးစဉ်က သုံးသောင်း၊ စက်လှေ အကြီးဆိုတော့ လူဆယ်ယောက် ၊ ဆယ့်ငါး ယောက် လောက်စီးလို့ရတယ်။ လူများများနဲ့ သွားရင်တော့ ပိုတန်တာပေါ့။ ကျွန်တော် တို့ကတော့ သုံးယောက်ပဲ။

ဘူးဘုရားဆိပ်မှာ ဘုရားဖူးကား နှစ်စီး၊ သုံးစီးပဲရှိတယ်။ စက်လှေဆိပ်မှာ စက်လှေတွေ အများကြီး ပဲ။ စက်လှေဆိပ်ကို ဆင်းတဲ့ လှေကားထစ်တွေမှာ ရပ်ဝေးကလာတဲ့ လူငယ်လေးတွေ ဆဲလ်ဖီ ဆွဲ နေကြတယ်။ တစ်ချို့ကလေးတွေက လှေစီးရင်ကောင်းမလားလို့တိုင်ပင်နေတယ်။ ဧည့်မေ ျှာ်နေ တဲ့ လှေဆရာတစ်ယောက်ကတော့ လူနှစ်ဆယ်စီးရင် တစ်ယောက်တစ်ထောင်နဲ့ နာရီဝက် ပတ်မောင်းပေးမယ်။ မြစ်ထဲကနေ ဘုရားဖူးလို့ရတယ် ဆိုပြီး ဖိတ်ခေါ်နေလေရဲ့။ ကလေးတွေက စီးချင်ပုံပဲ၊ တစ်ယောက်က အမ xx တို့ စောင့်နေလိမ့်မယ်လို့ ပြောတယ်။

ကလေးတစ်ယောက်က ဖုန်းဆက်တယ်။ ကြီးကြပ်သူလူကြီးဆီကို ထင်ပါရဲ့။ ခဏနေ တော့ နောက်ထပ်ဘုရားတွေဖူးရဦးမယ်၊ လာခဲ့တော့တဲ့ လို့ပြောတယ်။ လှေကားထစ် မှာ စုနေတဲ့ကလေးတွေဆီက စိတ်ပျက်တဲ့အသံတွေထွက်လာတယ်။ လူငယ်လေးတွေကို နာရီဝက်လောက် မြစ်ထဲကနေ ပုဂံအလှကို ခံစားဖို့ အခွင့် အရေး တောင်မပေးနိုင်ဘူး။ အတော်ခံစားချက် ကင်းမဲ့တဲ့ လူကြီးတွေပဲ။

ဘူးဘုရားဆိပ်မှာတင် ခရီးသည်တင်စက်လှေတွေ နားနေရတာမဟုတ်ဘူး ။ ကမ်းနားတစ် လေ ျှာက်မှာ ပုဂံ-မန္တလေး ခရီးသွားသဘောၤတွေလည်း ရပ်ထားရတယ်။ ဒီသဘောၤတွေရဲ့ အဓိက ဖောက်သည်က နိုင်ငံခြားခရီးသွားဧည့်သည်တွေဆိုတော့ အခုအချိန်မှာ လုံး၀ နားရပြီပေါ့။ ပြုပြင် မွမ်းမံဆဲသဘောၤတွေလည်း လုပ်ငန်းဆက်မလုပ်နိုင်ဘဲ ရပ်ထားတာကို မြင်ခဲ့ရတယ်။

ကမ်းနားမှာရှိတဲ့ ဟိုတယ်စီမံကိန်းတစ်ခုကတော့ နိုင်ငံတော်ကို ဆိပ်ကမ်းအခွန်ပေးဆောင်ထား ပြီး ဖြစ်လို့ သူ့ဟိုတယ်မျက်နှာစာမှာ သဘောၤ/ စက်လှေတွေမရပ်ဖို့ သတိပေးဆိုင်းဘုတ် ထောင်ထားတယ်။ ဆိပ်ကမ်းခွန် ဘယ်လောက်ဆောင်သလဲ၊ ဆိပ်ကမ်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဥပဒေ က ဘယ်လို ရှိသလဲလို့တွေးမိတယ်။ ပုဂံမှာ အတည်ပေါက်နဲ့ မောင်ပိုင်စီးသူတွေကလည်း များတော့ တွေးမိတွေးရာ တွေးရတာပဲ၊

ဧရာဝတီမြစ်ရေတက်နေတော့ ညောင်ဦးကမ်းနားပိုင်းရပ်ကွက်တွေကို ရေဝင်နေပြီ။ ရေကြီးရင် အပျော်ဆုံးကတော့ ကလေးတွေပဲ ထင်တယ်။ မြစ်ကမ်းနားတစ်လေ ျှာက် ရေကူး၊သစ်ပင်ပေါ် က ခုန်ချ နဲ့ ပျော်နေကြတယ်။ တစ်နေရာမှာတော့ အနိမ့်ပိုင်းက နွားတွေကို ရွှေ့လာပြီး ကမ်းနားမှာ ထားတာကို တွေ့ရတယ်။ သစ်ပင်ကြီးအောက်မှာ စက်လှေတစ်စီး၊ နွားသုံးကောင်၊ အနားက မီးဖိုက မီးခိုးတလူလူ၊ ရေထဲမှာ ဆော့နေတဲ့ကလေးတွေ။ ရေကြီးချိန် ပန်းချီကားပဲ။

စက်လှေက ကျောက်ဂူဥမင်ကိုရောက်ဖို့ တစ်နာရီခွဲလောက် မောင်းရတယ် ။ မြစ်ရေတက် နေတော့ စက်လှေက ကျောက်ဂူဥမင် နားအထိ ကပ်လို့ရတယ်။ ၂၀၀၉ ခုနှစ်လာတဲ့အချိန် က မြစ်ရေကျချိန်ဆိုတော့ ကျောက်ဂူဥမင်အထိ နာရီ ဝက်လောက်လမ်းလေ ျှာက်ရတယ်။

မြစ်ဆိပ်ကနေ ကျောက်ဂူဥမင်ကို သွားတဲ့လမ်းလေးက ထနောင်းပင်တွေကြားက ဖြတ်သွားရ တော့ အညာရနံ့ကို အပြည့်အဝခံစားရတယ်။ ကျောက်ဂူဥမင်ဘေးနဲ့ကပ်ရက်မှာ ဘုန်းကြီး ကျောင်းရှိတယ်။ သံဃာနှစ်ပါးပဲသီတင်းသုံးတယ်တဲ့။ ကျောင်းဝင်းကတော့ သစ်ကြီး ဝါးကြီး တွေနဲ့ အေးစိမ့်နေတာပဲ။ ကျောက်ဂူဥမင်နဲ့ ချောင်းခြောက်လေးခြားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ကမ်းပါးမှာ တဲ ကျောင်းလေးတစ်ကျောင်းရှိတယ်။ ကျောင်းဘေးက ကမ်းပါးမှာ တရားထိုင်တဲ့ ဂူလို့ ယူဆ တဲ့ ဂူတစ်ခု လှမ်းမြင်နေရတယ်။

ကျောက်ဂူဥမင်ကျောင်းတိုက်က သံဃာတော်တစ်ပါးကို ဥမင်အဝင်မှာတွေ့လို့ စုံစမ်းကြည့်တော့ တစ်ပါးတည်းလာသီတင်းသုံးနေတာ၊ သူတို့နဲ့မဆိုင်ဘူးလို့ပြောတယ်။ ဦးဇင်းရဲ့ လေသံက တစ်ခု ခုကို ပြောချင်နေသလိုပဲ။

ကျောက်ဂူဥမင်က ကျောက်ဆစ်လက်ရာတွေဟာ အနုစိတ်လက်ရာမြောက်တဲ့အတွက် ထင်ရှားပါ တယ်။ ပုဂံဂူဘုရားတွေထဲကို ဝင်ခွင့်ပိတ်ထားပေမယ့် ကျောက်ဂူဥမင်ကတော့ အစောင့်လုပ်သူက ဧည့်သည်လာရင်ဖွင့်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အရင်ရောက်ဖူးပြီးသားဖြစ်လို့ အထဲမှာ ကြာ ကြာမနေပါဘူး။ ကျောက်ဂူဥမင်ရှေ့ တမာပင်ရိပ်က ကွပ်ပျစ်မှာနား၊ အေးငြိမ်းတဲ့ အရသာကို ခံစား မိတယ်။

ကျောက်ဂူဥမင်က ကျန်တဲ့ ပုဂံဘုရားတွေနဲ့မတူဘူး။ လူသူနဲ့ အလှမ်းဝေးပြီး၊ သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်နဲ့ ဆိတ်ငြိမ်အေးချမ်းရာနေရာဖြစ်လို့ ပုဂံ ခေတ်ထဲက အရညဝါသီ တောမှီမထေရ်တွေ တရားဘဝနာပွားများဖို့ သီတင်းသုံးခဲ့တဲ့နေရာဖြစ်ခဲ့တာပါ။ အခုလည်း စိတ် နှလုံးအေးချမ်း စေတဲ့နေရာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ချောင်းခြောက်လေးတစ်ခုသာ ခြားပေမယ့် ဧရာဝတီ မြစ်ကြီး ခြားသလိုဖြစ်နေတဲ့ ကျောင်းနှစ်ကျောင်း အကြောင်းကို တွေးမိတော့ စနိုးစနောင့်ဖြစ်မိ တယ်။

ကျောက်ဂူဥမင်ကနေ ပြန်ထွက်လာတော့ တစ်ပါးကျောင်းလေးဘက်ကို လှမ်းကြည့် မိတယ်။ ကျောင်းလေးရှေ့မှာ သံဃာတစ်ပါး ရပ်နေတာမြင်ရတယ်။ အဖော်နှစ်ယောက်က သွားမလားလို့ မေးတယ်။ မသွားတော့ဘူးလို့ပြောခဲ့တယ်။

အခုလို အချိန်၊ အခုလိုနေရာမှာ သူ့ဘက် ၊ ကိုယ့် ဘက် ဆိုတာတွေ ကြားရမှာကြောက် တယ်။ အေးငြိမ်းရာရှာဖွေတဲ့အချိန်မှာတောင် “ဘက်” ဆိုတာ ပါလာရင် ပူလောင်တော့တာပဲ။