ပုဂံ အလှ နဲ့ဘ၀ (၁၆)

စောင့်ရှောက်သူ

ပုဂံ ဘုရားပုထိုးစေတီတွေကြားမှာ သူတို့ရှိတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ တွေ့ရတယ်။ တစ်ခါ တစ်လေ မမြင်ရဘူး။ ဘုရားဖူးတစ်ချို့က သူတို့ရှိတာသိတယ်။ တစ်ချို့က မသိဘူး။ သူတို့ကို ဓာတ်ပုံရိုက် လို့မရဘူး။ သူတို့အကြောင်းလည်း မေးလို့မရဘူး။ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရမှာ ဖြေမယ်၊ ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံမယ်တဲ့။

သူတို့စောင့်ရှောက်နေရတဲ့ ဘုရားတွေမှာ ရှိနေတဲ့ ရှေးဟောင်းအနုပညာလက်ရာတွေရဲ့ တန်ဖိုးက သိန်း၊သန်းချီတယ်။ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ လက်ရာတွေလည်းရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှေးဟောင်းသုတေ သနနဲ့ အမျိုးသားပြတိုက်ဦးစီးဌာနက ခန့်ထားတဲ့ အစောင့်ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ လစာကတော့ တစ်သိန်း ခြောက်သောင်း၊ တစ်သိန်းရှစ်သောင်းပဲရှိတယ်။ တစ်ချို့က နေ့စားဝန်ထမ်းတွေ။ တစ်ချို့က လုံခြုံ ရေး ၄ ၊ လုံခြုံရေး ၅ လို့ခေါ်တဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ။ လူတွေကတော့ ဘုရားအစောင့်တွေလို့ လွယ် လွယ်ခေါ်ကြတာပေါ့။

နိုင်ငံခြားသတင်းတွေမှာ သူတို့နိုင်ငံက ရှေးဟောင်းအနုပညာလက်ရာတွေကို ကာကွယ်စောင့် ရှောက်တဲ့ လုံခြုံရေးအစောင့်တွေရဲ့ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံတွေ၊ လက်နက်ကရိယာတွေမြင်ဖူးထား တယ် ဆိုရင်မေ့လိုက်ပါ။ ရှေး/သု လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းတွေက ပုဆိုးအစုတ်၊ အင်္ကျီအပြဲ၊ စက်ဘီး အစုတ်လေး နဲ့။ ခါးမှာ ချိတ်ဖို့ စကားပြောစက် မရှိဘူး။ အခုခေတ်ကျ မှ ဖုန်းစုတ်လေးကိုင်ပြီး အရေးအကြောင်းဆို သတင်းပို့လို့ရတာ။ လက်နက်ကတော့ ဓားမတိုနဲ့ လေး ခွပေါ့။

ဒီဘုရားအစောင့်တွေတစ်ချို့က ကိုယ်တာဝန်ကျတဲ့ဘုရားနားမှာ နေခွင့်ရတယ်။ ဌာနက ဆောက် ပေးတဲ့အိမ်ရှိသလို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ဆောက်နေရတာလဲရှိတယ်။ တစ်ချို့ဘုရားတွေက အနား မှာ အဆောက်အဦဆောက်လို့မရတော့ အဝေးမှာနေရတယ်။ မနက်လာ၊ ညပြန်ပေါ့။

ဘုရားအနားမှာနေရတဲ့သူကတော့ အဆင်ပြေရင် ဈေးလေးဘာလေးရောင်းပြီး အပိုဝင်ငွေရှာရ တာ ပေါ့။ ဧည့်သည်အလာများတဲ့ ဘုရားတွေဆိုရင်တော့ တစ်ခြားဈေးသည်တွေရဲ့ ပစ္စည်းလေး ၊ ဘာလေးသိမ်းထားပေးရင် အပိုဝင်ငွေရမယ်။ တစ်ခါတစ်လေ နိုင်ငံခြားသားတွေက ဆုချသွား တာမျိုးတွေလည်းကြုံရတတ်ပါတယ်။ ကံကောင်းသူတွေကျတော့လည်း အနားမှာရှိတဲ့ ဘုရားတွေ ကို ပြုပြင်ထားတဲ့အလှုရှင်တွေက သူတို့ဘုရားပါ စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ဆိုပြီး အပ်ထားတာနဲ့ ကြုံ တတ်တယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီဘုရားစောင့်ဝန်ထမ်းတွေဟာ ဒေသခံတွေ၊ ဌာန တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေတယ် ဆို တဲ့ တာဝန်ကျေစိတ်အပြင် ဘာသာရေး ယုံကြည်မှုကြောင့်ပါ သူတို့တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင်ထမ်း ဆောင်နေကြသူတွေပါ။ ဒီဘုရားတွေရဲ့ မူလ အလှုရှင်တွေက သူတို့ ဘုရားတွေကို ဖျက်ဆီးသူတွေ အတွက် ကျိန်စာတွေထားခဲ့တယ်ဆိုတာကိုလည်း နှစ်နှစ်ကာကာယုံကြည်သူတွေဖြစ်တယ်။ ဘုရား ခိုးသူတွေ၊ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းရောင်းဝယ်သူတွေ၊ ဘုရားဝတ္တကမြေတွေကို ကျူးကျော်သူတွေ တစ် ချိန်မဟုတ် တစ်ချိန် ဒုက္ခရောက်တာ သူတို့မျက်မြင်ပဲ။ ရှေးဟောင်းနယ်မြေထဲမှာ ကျူးကျော် ဟို တယ်ဆောက်ထားတဲ့ ခရိုနီတစ်ယောက် ကျန်းမာရေးချို့ယွင်းတယ်လို့ကြားတော့ ကျိန်စာထိတာ ၊ ပုဂံမှာနောက်ထပ်ကျိန်စာသင့်ဦးမယ့်သူတွေရှိသေးတယ်လို့ ယုံကြည်ကြတယ်။

ဘုရားအစောင့်အဖြစ်နဲ့ အချိန်တွေအကြာကြီးနေခဲ့တော့ သိတာတွေအများကြီးပေါ့။ ရှေးဟောင်း ဘုရားပုထိုးတွေ ၊ ရှေးဟောင်းအနုပညာလက်ရာတွေကို တန်ဖိုးထားစောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ အထက် ပုဂ္ဂိုလ်တွေနဲ့လည်း ကြုံဖူးတယ်။ အာဏာရှိသူနဲ့ ပိုက်ဆံရှိသူကိုပဲစောင့်ရှောက်တဲ့ အထက် ပုဂ္ဂိုလ် တွေလည်းတွေ့ဖူးတယ်။

ပုဂံအကြောင်းမသိဘဲ အပေါ်ကနေ ပြောချင်တာပြော၊ လုပ်ချင်တာလုပ်နေတာတွေကို တွေ့တဲ့ အခါတော့လည်း ဘုရားအစောင့်တွေက ကျိတ်ရယ်နေရတာပေါ့။ သူတို့လို အောက်ခြေအ ကျဆုံး အစောင့်ဝန်ထမ်းတွေ ကိုလည်း အဖက်လုပ်မေးတာမဟုတ်တော့ ဒါက ဒီလိုပါလို့လည်း မပြောသာ ဘူးပေါ့။

တစ်လောက ဖြစ်တဲ့ ဘုရားဌာပနာဖောက်တဲ့ကိစ္စဆိုပါတော့။ တစ်ချို့က နိုင်ငံရေး ပယောဂပါတယ်၊ နိုင်ငံရေးသတိရှိရမယ်လို့ပြောတယ်။ တစ်ချို့ကလည်း ပုဂံခေတ်က လက်စွပ်ကို ယတြာချေဖို့ရှာ တယ်တဲ့။ အမှန်ကတော့ နဝတခေတ် ဒီဘုရားတွေ ပြန်ပြင်တဲ့အချိန်က အလှုရှင် တွေထည့်ခဲ့တဲ့ လက်စွပ်၊ လက်ကောက်၊ နားကပ် လိုရွှေထည်ပစ္စည်းများရမလားလို့ ဖောက်တာ။ ဒါကလည်း ကိုဗစ်ကာလ ပုဂံမှာသောင်တင်နေတဲ့ အလုပ်သမားတွေ အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်ပြီး ကြံမိ ကြံရာ ဘုရား ပစ္စည်းခိုးဖို့လုပ်တာ၊ဘာနိုင်ငံရေးပယောဂမှမဟုတ်ဘူး။

နောက်တော့ ရဲတွေရောက်လာ၊ တန်းစီပြီးကင်းလှည့်၊ ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြတော့ ဘုရားအစောင့် တွေက တိုင်ကွယ်ပြီးရယ်နေရတာပေါ့။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ဘယ်သူက ဌာပနာဖောက်မှာလဲ၊ အခုတော့လည်း ရဲတွေ ဟိုနားနှစ်ယောက်၊ ဒီနားသုံးယောက်နဲ့ ဘုရားတွေမှာ နေရာယူထားကြ တယ်။ ရဲလေးတွေလည်း အလုပ်မရှိတော့ လှိုဏ်ထဲမှာ အိပ်တဲ့သူအိပ်၊ ဈေးဆိုင်မှာထိုင် လေပစ် တဲ့သူ ပစ်ပေါ့။ တကယ်တော့ ရဲတွေ တန်းစီပြီးလှည့်မယ့်အစား ဘုရားစောင့်တွေ၊ ဈေးသည်တွေ၊ ဆိတ် ကျောင်း၊ နွားကျောင်းတွေ၊ ယာထွန်တဲ့လူတွေကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းတာကမှ အလုပ်ဖြစ်ဦး မယ်။

ဘုရားအစောင့်တွေက ရှေးဟောင်းသုတေသနပညာရပ်တွေကို စာတွေ့သာမသင်ရတာ၊ ကြား ဖူး တာများလို့ နားရည်တော့ဝနေပြီ။ ဌာပနာဖောက်တဲ့ကိစ္စတွေဖြစ်ပြီးတော့ ဘုရားတွေမှာ စီစီတီဗီ တွေတပ်ပြီးစောင့်ကြည့်မယ်၊ဘာညာဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ မီးတိုင်စိုက်လိုက်လို့ တန်ဖိုးပျက်သွား တဲ့ ဗီအိုင်ပီဘုရား တွေကို မြင်ဖူးခဲ့တဲ့ ဘုရားအစောင့်တွေကတော့ ရှေး ဟောင်းဘုရားတွေ နားမှာမီးတိုင်တွေထိုးထိုးထောင်ထောင်ထားလို့မရဘူး၊ ဘုရားရဲ့ မြင်ကွင်း ပျက်သွားလိမ့်မယ် လို့တွေးတတ်တယ်။ ကင်မရာတတ်မယ်ဆိုရင်တောင် နေရာသေသေချာချာရွေးရမယ်ဆိုတာ သိ တယ်။

ပုဂံမှတာဝန်ကျခဲ့တဲ့ ရှေး/သု လူကြီးတွေထဲမှာ ဘုရားစောင့်ဝန်ထမ်းတွေ ကို ရာထူးအဆင့်မြင့် မြင့် ပေးနိုင်ဖို့၊ မီးရထားရဲလို သီးခြားလုံခြုံရေးအဖွဲ့ထားဖို့၊ ကြိုးစားခဲ့သူတွေလည်းရှိခဲ့တယ်။ ဒါ ပေမယ့်လည်း လုံခြုံရေး ၄၊ ၅ ထက်မြင့်တဲ့ရာထူးပေးမယ်ဆိုရင် ပညာအရည်အချင်းဘယ် လောက်ဆိုတဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေရှိနေတော့ အကောင်အထည်မပေါ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ပညာ အရည် အချင်းကို ကျောင်းထွက်လက်မှတ်နဲ့ တိုင်းလို့ရပေမယ့် ရှေးဟောင်းကို ချစ်တဲ့စိတ်ကို တိုင်းလို့ မရတာက ခက်တာပဲ။

ပုဂံဘုရားတွေဖူးပြီးရင် မြင်အပ်၊ မမြင်အပ် ဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို ရည်စူးပြီး လှုတန်းကျ၊ အမ ျှ ဝေကျ၊ ဆုတောင်းကျတယ်။ သိုက်တွေ၊ ဥစ္စာစောင့်တွေဆိုတဲ့ ပုံပြင်တွေကို ယုံကြည်ကြတယ်။ လက်တွေ့စောင့်ရှောက်နေသူတွေကိုတော့ အမှုမဲ့၊ အမှတ်မဲ့ နဲ့ သတိမထားမိကြဘူး။

ဒါပေမယ့် စောင့်ရှောက်သူတွေကတော့ အသိအမှတ်ပြုသည်ဖြစ်စေ၊ မပြုသည်ဖြစ်စေ ပုဂံကို ချစ်ခင်မြတ်နိုး တဲ့ စိတ်တစ်ခုတည်းနဲ့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းပေးနေဦးမှာပါပဲ။