လေသာဆောင်

ဝရန်တာ (Veranda) ဆိုတာ အင်္ဂလိပ်ဝေါဟာရကနေ တိုက်ရိုက်မွေးစားထားတဲ့စကားလုံးပါ။ မြန်မာစာအဖွဲ့က ထုတ်ဝေတဲ့ အင်္ဂလိပ် – မြန်မာ အဘိဓာန်မှာတောင် “ Veranda” – ဝရန်တာ လို့ပဲ အနက်ပေးထားတာကို တွေ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့အားလုံးကလည်း “ ဝရန်တာ” လို့ ပြော လိုက်တာနဲ့ အိမ်အပြင်မှာ ထုတ်ထားတဲ့ လက်ရန်းပဲရှိတဲ့ ဟင်းလင်းဖွင့်နေရာလေးဆိုတာ နားလည်ပြီးသားဖြစ်နေပါပြီ။

မြို့ပြက တိုက်ခန်းတွေမှာ ဝရန်တာပါခဲ့ရင် အဲဒီနေရာလေးဟာ အပန်းဖြေဖို့ပန်းခြံငယ်လေး အဖြစ် ရှိနေတတ်တယ်။ ပန်းအိုးလှလှလေးတွေရှိမယ်။ ထိုင်ခုံသေးသေးလေးတွေရှိမယ်။ ဒီနေရာလေး မှာ မနက်စော စော ကော်ဖီတစ်ခွက်နဲ့ ၊ ညနေစောင်းမှာ အဖျော်ယမကာလေးနဲ့ အပန်းဖြေ လို့ရတယ်။ မိသားစု ဖြစ် ဖြစ်၊ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် အေးအေးဆေးဆေး စကား ပြောလို့ရတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က “ဝရန်တာ” လို့ခေါ်တာထက် မြန်မာဆန်ဆန် “လေသာဆောင်” ခေါ်ရတာကို ပိုပြီးခံတွင်းတွေ့တယ်။ မြန်မာအဘိဓာန် မှာ လေသာဆောင် ကို “ပတ်လည်အကာ အရံမရှိ လက်ရန်းမ ျှ သာ တပ်ဆင်ထားသည့် လေညင်းခံရာအဆောင်” လို့ အနက်ပေးထားတော့ “ ဝရန်တာ” နဲ့ အတူတူပဲပေါ့။

အခု တစ်ခေါက် ဘားအံခရီးစဉ်မှာတော့ “ ဝရန်တာ” ဆိုတဲ့စကားလုံးကို မကြိုက်ပေမယ့် ဝရန်တာမှာ ထိုင်ပြီးကော်ဖီသောက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အိမ် ဝရန်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ အေးချမ်း ဆိတ် ငြိမ်တဲ့ “ Veranda Youth Community Café , Veranda YCC” ဆိုတဲ့ ကော်ဖီ ဆိုင်လေးမှာ သောက်ခဲ့တာပါ။

ဒီဆိုင်လေးကို တစ်ယောက်ယောက်က ညွှန်းလို့ သွားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ ပြည်ထောင်စု ရပ်ကွက် ထဲမှာ ရှိတဲ့ အမိုးအိမ်က အပြန်မှာ အမှတ်မထင်တွေ့ခဲ့တာ။ ပထမ ကော်ဖီဆိုင်မှန်း မသိဘူး။ အဆောက်အအုံ ဟောင်းဟောင်းတစ်ခု၊ ကျောက်တုံးကြီးတွေနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ခြံစည်းရိုး၊ ရှေ့ မှာ ထောင်ထားတဲ့ သစ်သားတိုင်ကောက်ကောက်ကွေးကွေးနဲ့ လမ်းညွှန်မှတ်တိုင်တွေကို သတိ ထားမိပြီး ဘာပါလိမ့်ဆိုတဲ့ သိချင်စိတ်နဲ့ ဝင်သွားခဲ့တာပါ။ ဆိုင်အပေါက်ဝနားနီးမှ ညာဘက် သစ် သားနံရံမှာ အမည်းရောင်နဲ့ရေးထားတဲ့ ဆိုင်နာမည်ကို တွေ့ရတယ်။ ဆိုင်းဘုတ်က အရောင်မှိုင်း မှိုင်း၊ နောက်ခံကလည်းသစ်သားအဟောင်းဆိုတော့ အဝေးက မြင်ဖို့မလွယ်ဘူး။

ဒီဆိုင်လေးကို ရှေ့က ကြည့်ရင် မှုန်ကုပ်ကုပ် နဲ့ ဆွဲဆောင်မှု မရှိ ပေမယ့် ဆိုင်နောက်ဘက်ကို ရောက်သွားရင် သစ်ပင်၊ ဝါးပင်တွေကြားမှာ စားပွဲ၊ ကုလားထိုင် ဟောင်းတွေ၊ သစ်သား ပြား ကြီးတွေ၊ ကျောက်တုံးကြီးတွေ နဲ့ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဆိုင်အခင်းအကျင်းကို မြင်ပြီး “ ဝိုး ” ဆိုတဲ့ အာမေဍိတ်သံ ထွက်ပေါ်လာမှာ သေချာတယ်။

ဒီဆိုင်ပြင်ဆင်ထားရှိမှုကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ဒီဆိုင်ဟာ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး နဲ့ ရိုး ရာအမွေအနှစ်ထိန်းသိမ်းရေးကို ဦးစားပေးတယ်ဆိုတာ သိနိုင်တယ်။ ဆိုင်အဝင်မှာ စွန့်ပစ် ပစ္စည်းတွေကို တွဲလောင်းဆွဲပြီး ပစ္စည်းတစ်ခုချင်း ပျက်စီးသွားဖို့ လိုအပ်တဲ့အချိန်ကာလတွေ ကို ရေးထားတယ်။ ဥပမာ၊ စာရွက် နှစ်ပတ်မှ ခြောက်ပတ်၊ နွားနို့ဘူး ငါးနှစ် မှ ဆယ်နှစ်၊ ရေသန့် ဘူး နှစ် လေးရာ့ငါးဆယ် မှ နှစ်တစ်ထောင် စသည်ဖြင့်။ သီးသန့် ပန်းချီတွေ၊ဒီဇိုင်းတွေ မလုပ်ပဲ နဲ့ တကယ့်ပစ္စည်းလေးကို သုံးပြီး အသိပညာပေးထားတဲ့ စိတ်ကူးက ကောင်းလွန်းလှတယ်။

ဒီဆိုင်လေးက နှစ်ဆယ်ကျော်၊ သုံးဆယ်အရွယ် လူငယ်တွေ စုစည်းဖွင့်လှစ်ထားတာ၊ ဒီဆိုင် လေး ဖြစ်မြောက်ဖို့အတွက် အကူအညီပေးတဲ့ ၊ အကြံဉာဏ်ပေးတဲ့ လူကြီးတွေ ရှိပေမယ့် နေ့စဉ် ကိစ္စအ၀၀ကို စီမံခန့်ခွဲ လုပ်ကိုင်နေတာက လူငယ်တွေပါပဲ။ ဘယ်သူတွေက တာဝန်ယူ လေ့ကျင့် ပေးထားလည်းတော့မသိဘူး၊ မန်နေဂျာက အစ ဝန်ထမ်းလူငယ်အဆုံးအားလုံးရဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံ မှု၊ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုတွေက မွန်မွန်ရည်ရည်၊ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ ရှိတယ်။

ကိုဗစ်မဖြစ်ခင်ကတော့ ဒီဆိုင်ကို နိုင်ငံခြားသားတွေလာတာများပြီး Tripadvisor ဝက်ဘ်ဆိုက် မှာ ဘားအံမြို့ရဲ့ အကောင်းဆုံးစားသောက်ဆိုင်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခံရတဲ့ဆိုင်ဖြစ်ပါတယ်။ ( ပုံ ၁၂) ကိုဗစ် ဖြစ်တော့ ဒီဆိုင်ကို ပိတ်ထားလိုက်ရပြီး ပြန်ဖွင့်တာမကြာသေးဘူး။ ဆိုင်နေရာက မြို့စွန် လို ဖြစ်ပြီး လမ်းမကြီးရဲ့ အတွင်းပိုင်းရောက်နေတဲ့အတွက် ပြည်တွင်းဧည့်သည်ကတော့ အကြောင်း သိတဲ့လူမှ ရောက်မယ့် သဘောရှိတယ်။

ဆိုင်တာဝန်ရှိသူတစ်ယောက်ကို ဘာဖြစ်လို့ “ ဝရန်တာ Veranda ” လို့ နာမည်ပေးတာလဲ လို့ မေးတော့ လူငယ်လေးတွေ စုစုဝေးဝေး ဝရန်တာမှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောသလို အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကား ပြောနိုင်တဲ့နေရာတစ်ခု ဖြစ်စေချင်လို့ ဒီနာမည်ကို ရွေးတာပါလို့ ပြော တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အင်္ဂလိပ်လို “ Veranda ” လို့ သုံးပေမယ့် မြန်မာလိုတော့ “ လေသာ ဆောင် ” လို့ သုံးရင် ပိုလှမယ်လို့ အကြံပြုရင်း ကိုမင်းဇင်တို့ ISP အဖွဲ့က “ ကပြင်ရပ်ဝန်း” ဆိုပြီး ဆွေးနွေးတဲ့ အသိုက်အဝန်းလေးတစ်ခု တည်ထောင်ထားတဲ့အကြောင်းရှင်းပြခဲ့တယ်။

ဆိုင်နာမည်မှာ လူငယ်စကားလုံးထည့်ထားတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီးမေးတော့ လူငယ်လေးတွေ အသိပညာ၊ အတွေးအမြင်၊ အတွေ့အကြုံဖလှယ်နိုင်တဲ့ နေရာ လည်းဖြစ်စေချင်တဲ့အတွက် “လူငယ်သိုက်မြုံ Youth Community” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုထည့်ထား တာ ဖြစ်တယ်လို့လည်း ရှင်းပြပါတယ်။

ခင်ဗျားတို့ ရည်မှန်းတဲ့အတိုင်း လူငယ်သိုက်မြုံဖြစ်ရဲ့လားလို့မေးတော့ အရင်ကတော့ ဖြစ်ပါ တယ် လို့ ဖြေတယ်။ အရင်က ဖြစ်တယ်ဆိုတော့ အခု မဖြစ်တော့ဘူးလားလို့ မမေးတော့ပါဘူး။ ငြိမ်း ချမ်းခြင်း၊ လွတ်လပ်ခြင်း နဲ့ မေ ျှာ်လင့်ချက် ဆိုတဲ့ ကြိုးလေးတွေ ပြတ်သွားမှာတော့ သီထားတဲ့ ပုလဲ လေးတွေလည်း တကွဲစီ ပြန့်ကြဲကုန်ပြီပေါ့။

ဒီဆိုင်မှာ နံနက်စာ၊ နေ့လယ်စာ နဲ့ ညစာ အတွက် အနောက်တိုင်း၊ တရုတ်၊ မြန်မာအစားအစာ တွေ ရတယ်။ ကော်ဖီ၊ အအေးအစုံရတယ်။ ဘီယာ နဲ့ ဆေးလိပ်တော့မရဘူး။ ကျွန်တော်က တော့ ကော်ဖီတစ်ခွက်ပဲသောက်ခဲ့တဲ့အတွက် အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မပြောနိုင်ပါဘူး။ သဘာ၀ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ နီးစပ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်လို့ကောင်းတဲ့ဆိုင်၊ အလှ ဓာတ်ပုံရိုက် တာ ဝါသနာပါသူများအတွက် သင့်တော်တဲ့ဆိုင်၊ လူငယ်လေးတွေ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို အသိ အမှတ်ပြု အားပေးချင်သူတွေ သွားသင့်တဲ့ဆိုင် လို့ပဲ ညွှန်းချင်ပါတယ်။

ဒီဆိုင်ကို ဘားအံကန်သာယာဘေး ဇွဲကပင်လမ်းအတိုင်းသွားလို့ရတယ်။ (မြေပုံ ကို ပုံ ၁၃ မှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။ ) အလွယ်ဆုံးကတော့ Queen ဟိုတယ်အနားလို့ ပြောပြီး ရှာတာပါပဲ။