မော်တင်စွန်း ၁

ဟိုးအရင်ထဲက အငြိမ်းစားဘဝနဲ့ ခရီးတွေသွားတဲ့အခါ ခြေလျင်တောင်တက်ခရီးတွေ သွား သလို ဘုရားပွဲတွေ၊ အခြားဘာသာများရဲ့ ဘာသာရေးပွဲတော်တွေကိုလည်း လေ့လာမယ်လို့ ကြိုတင် စဉ်းစားခဲ့ဖူးတယ်။ အထူးသဖြင့် ဆရာမကြီးလူထုဒေါ်အမာ ရေးတဲ့ ၁၂ ပွဲဈေးသည် တွေ အကြောင်း၊ အညာဘုရားပွဲတွေအကြောင်းဆောင်းပါးတွေကို ဖတ်ပြီး အညာက ဘုရားပွဲ ဈေးတန်းကြီးတွေမှာ ကုန်ပစ္စည်းမျိုးစုံရောင်းကြ၊ ဝယ်ကြ တာကို လေ့လာချင်တယ်၊ ကျေးလက် ဒေသ ဘုရားဖူးတွေ နဲ့ စကားပြောကြည့်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုကာလမှာ အညာ ဘုရားပွဲတွေကို သွားဖို့ ဆို တာမလွယ်လှဘူး။

ဒါ့ကြောင့် သွားလို့ရနိုင်တဲ့ဘုရားပွဲတွေကို သွားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး မော်တင်စွန်း ဘုရားပွဲကို သွားဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တယ်။ မော်တင်စွန်းဘုရားပွဲကို သွားဖို့ရွေးတာက ဘုရားပွဲကို လေ့လာချင် တာလည်း ပါတယ်။ နောက်ပြီး မော်တင်စွန်းကမ်းခြေက ပင်လယ်ထဲက နေထွက်လာတာကို ရော၊ ပင်လယ်ထဲကို နေဝင်တာကိုပါ ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ရတဲ့ ရှားရှားပါးပါးနေရာတစ်ခု ဖြစ်နေတာကြောင့် လည်း ပါတယ်။

မော်တင်စွန်းဘုရားပွဲက ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ တပေါင်းလဆန်း ၁ ရက်နေ့ကနေ တစ်လ တိတိ ကျင်းပခဲ့ပေမယ့် ၂၀၂၁ ခုနှစ်မှာ စတိသဘော တစ်ပတ်ပဲ ကျင်းပနိုင်ခဲ့တယ်။ ဘုရား ဖူးလည်း အလွန် နည်းတယ်။ ၂၀၂၂ ခုနှစ်မှာ ၁၅ ရက်ကျင်းပပေမယ့် ဆိုင်ခန်းတွေလည်း နည်း၊ ဘုရားဖူးလည်း နည်းတယ်။ ဒီနှစ်မှာတော့ တပေါင်းလဆန်း ၁ ရက်နေ့ကနေ လပြည့်နေ့ ( ဖေဖော်ဝါရီ ၁၉ ရက်နေ့ကနေ မတ်လ ၅ ရက်နေ့ထိ) အထိ ၁၅ ရက်ကျင်းပမှာဖြစ်ပြီး ဆိုင်ခန်းလည်း များ နိုင်တယ်၊ ဘုရားဖူးလည်း အတော်လာမယ်ထင်တယ်လို့မေ ျှာ်လင့်ထား ကြတယ်။

မော်တင်စွန်းဘုရားပွဲကို ရန်ကုန်ကနေ ကားနဲ့ တိုက်ရိုက်သွားလို့ရသလို ရန်ကုန် – ပုသိမ်ကို ကားနဲ့ သွား၊ ပုသိမ်ကနေ မော်တင်စွန်းကို သဘောၤနဲ့ သွားလို့လည်းရတယ်။ ကျွန်တော်က အသွားကို ခရီးသည်တင်လိုင်းကားနဲ့ သွားမယ်၊ အပြန်မှာ သဘောၤနဲ့ပြန်မယ်လို့ စဉ်းစားခဲ့ တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခရီးစဉ်ကို စုံစမ်းလိုက်တော့ မော်တင်စွန်းအပြန်သဘောၤက ညနေဘက် ထွက်တာဆို တော့ လမ်းမှာ အိပ်လိုက်ရုံပဲ၊ ရှုခင်းတွေလည်း ကြည့်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိရတဲ့အတွက် အသွား၊ အပြန်လိုင်းကားနဲ့ သွားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။

မော်တင်စွန်းသွားမယ့် ခရီးသည်တင်ကားတွေက ဒဂုံ-ဧရာ အဝေးပြေးကားဂိတ်ကနေ ညနေ ဘက်ထွက်တယ်။ လမ်းမှာ ညအိပ်ရပြီး မော်တင်စွန်းကအပြန်ခရီးလည်း ညနေ ထွက်၊ လမ်း မှာ ညအိပ်ရတာပဲ။ ကားခက သွား/ပြန် ၃၇၀၀၀ ပေးရတယ်။

ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က အောင်မင်္ဂလာကားဂိတ်ကနေ အကြိမ်ကြိမ် ခရီးသွားဖူး ပေမယ့် လှိုင်သာယာမှာ ရှိတဲ့ ဒဂုံ-ဧရာကားဂိတ်ကနေ သွားတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ထုံးစံ အတိုင်း ကီလိုတက္ကစီ KTS နဲ့ပဲ သွားလိုက်တယ်။ လမ်းမှာ ကားပိတ်နေမှာကို စိုးရိမ်ပြီး အိမ်က နေ နှစ်နာရီခွဲထွက်လိုက်တာ သုံးနာရီခွဲလောက် ကားဂိတ်ကို ရောက်သွားတယ်။ ကားက ညနေ ငါးနာ ရီမှ ထွက်မှာဆိုတော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီးစောင့်ရတယ်။ ဒဂုံ- ဧရာ ကားဝင်းက ဧရာဝတီတိုင်းအတွက်ပဲဆိုတော့ အောင်မင်္ဂလာကားဂိတ်လောက် မရှုပ် ထွေးဘူး။ ကားဂိတ် ကတော့ အတော်များတယ်။ ကျွန်တော်တို့ စီးတဲ့ကားက “ ကံထူးအောင်” ကားဖြစ်ပါတယ်။ ဒီကားလိုင်းက ဧရာဝတီတိုင်းအတွင်းက မြို့အတော်များများကို ရောက်တယ်။

မော်တင်စွန်းကို သွားတဲ့ ကံထူးအောင် ကားတွေမှာ ဗီအိုင်ပီ ကားလို့ခေါ်တဲ့ 2 plus 1 ကား မရှိဘူး။ ရိုးရိုး နှစ်ခုံတွဲကားတွေပဲရှိတယ်။ ကံထူးအောင် ကားကို အွန်လိုင်းက လက်မှတ်ဝယ်တဲ့ အချိန်မှာ နာမည်မကြားဘူးတဲ့ကားလိုင်းဖြစ်တဲ့ အပြင် ဧရာဝတီတိုင်းကိုပဲ အဓိကထား သွားတဲ့ ကားလိုင်းဆိုတော့ အဆင်ပြေပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကောင် တာက ကလေးတွေက ဝန်ဆောင်မှု ကောင်းပါတယ်။ နားနေခန်းကလည်း သန့်ရှင်း ပြီး ခရီးသည်တွေအတွက် ရေသန့်ဘူးတွေ ယူသောက်နိုင်ဖို့ ထားပေးတယ်။ ရေသန့်ဘူးထားပေး တယ်ဆိုတာကလည်း ဖြစ်သလို ကတ်လိုက်ချပေးထားတာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ ဆိုင်တွေမှာသုံးတဲ့ အအေးသေတ္တာ နဲ့ထားပေးတာပါ။ ကြိုက်သလောက်သောက်၊ ကားပေါ်တက်တော့မယ် ဆို တော့လည်း ကားပေါ်မှာ သီးခြားထပ်မဝေတော့ဘူး။ တစ်ခါတည်း ယူသွားဖို့ သတိပေးတယ်။

အကြိုက်ဆုံးကတော့ သန့်စင်ခန်းပဲ။ အောင်မင်္ဂလာကားဂိတ်က နာမည်ကြီးကားလိုင်း မှန်သမ ျှ စီးဖူးတယ်။ ရုံးခန်းသာ အလှဆင်ထားချင်ထားမယ်၊ ခရီးသည်များအတွက် သန့်စင်ခန်းကတော့ ရေတွေအိုင်နေလို့ ခြေဖျားထောက်ဝင်ရတာ၊ အနံအသက်မကောင်းတာ၊ ကြမ်းပြင်တွေ ညစ်ပတ် နေတာပဲ ကြုံရတယ်။ သူတို့ ဝန်ထမ်းအတွက် တော့ သန့်စင်ခန်းကောင်းကောင်းလုပ်ထားပြီး သော့ခတ်ထားတဲ့ ကားလိုင်းလည်း ကြုံဖူးတယ်။ ကံထူးအောင်ကားဂိတ်က သန့်စင်ခန်း ကတော့ အတော်သန့်ရှင်းတယ်။ သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က ဆက်တိုက်သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေ တာလည်း တွေ့တယ်။ ကျန်တဲ့ကားလိုင်းတွေ နမူနာယူသင့်တဲ့အချက်ပဲ။

ကားထွက်မယ့်အချိန်က ငါးနာရီဆိုပေမယ့် ငါးနာရီ ဆယ့်ငါးမှထွက်တယ်။ ကားပေါ်မှာ ဝန်ထမ်း သုံးယောက်ပါတယ်။ ယာဉ်မောင်းတစ်ယောက်၊ ယာဉ်ပေါ်လိုက်ဝန်ထမ်း နှစ်ယောက်၊ ဝန်ထမ်း တစ်ယောက်က အသက် ၄၅ နှစ်တဲ့။ ကြုံဖူးသမ ျှ ယာဉ်ပေါ်လိုက်ဝန်ထမ်းတွေထဲမှာ ဒီလူ အသက် အကြီးဆုံးပဲ။ ဝန်ထမ်းတွေက တူညီဝတ်စုံတွေ၊ ယာဉ်စထွက်ချိန်မှာ မိတ်ဆက်စကားပြောတာတွေ တော့မရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့ ခရီးသည်တွေ လိုအပ်တာမှန်သမ ျှတော့လုပ်ပေးပါတယ်။

လှိုင်သာယာကထွက်ပြီးတော့ ထန်းတပင်လမ်းခွဲ နဲ့ ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီးအဆုံး/ ဧရာဝတီ တိုင်း အစနေရာတွေမှာ စစ်ဆေးရေးဂိတ်တွေရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီဘက်လမ်းကြောင်းက အခြေအနေ ကောင်းပုံရတယ်။ စစ်ဆေးရေးဂိတ်မရောက်ခင် ဖုန်းပိတ်ထားဖို့သတိပေးသံမကြားရဘူး။ ဂိတ် ရောက်ရင်တော့ ခရီးသည်စာရင်းပေးရတာပဲရှိတယ် ၊ ဘားအံလမ်းလို ခရီးသည်တွေ လမ်းဆင်း လေ ျှာက်ရတာမရှိဘူး။

ရန်ကုန် – ပုသိမ်ကားလမ်းကို နောက်ဆုံးသွားခဲ့တာ ၂၀၁၅ ခုနှစ်ဆိုတော့ အဲဒီအချိန်နဲ့ ယှဉ်လိုက် ရင် ကားလမ်းက အတော်ကောင်းနေပြီ။ ညောင်တုန်းတံတားအထိ ဆိုရင် ကားနှစ်စီးကောင်း ကောင်းကောင်းမောင်းလို့ရပါတယ်။ ငရုတ်ကောင်းတောင်ရောက်ရင် ကားပေါ်မှာပဲ အိပ်ရ မှာ ဆိုတော့ အိပ်လို့ ရမရ မသေချာဘူး။ ဒါ့ကြောင့် ညောင်တုန်းတံတားကျော်တာနဲ့ ကြိုးစား ပြီးအိပ်လိုက်တာ ပုသိမ်ကားကြီးဝင်းရောက်မှနိုးတော့တယ်။

ပုသိမ်ရောက်တော့ ည ၈နာရီခွဲ၊ ထမင်းမစားရသေးတဲ့သူတွေက ကံထူးအောင် ကားဂိတ်ဘေးက ရွှေရတနာဆိုင်မှာ ညစာ စားတယ်။ မီးပျက်နေတဲ့အတွက် ထမင်းဆိုင်ကတော့ မီးစက်နှိုးပေးထား ရတယ်။ ည ကိုးနာရီထိုးတော့ မီးပြန်လာတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း “ ဟေး” ဆိုတဲ့ အော်သံထွက်လာ တယ်။ ကားက ပုသိမ်မှာ တစ်နာရီလောက်နားပြီးဆက်ထွက်တယ်။ ကားမထွက်ခင် ရေသန့်ဘူး တွေ ထပ်ဝေတယ်။ ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တွေ လိုက်ဝေတယ်။ လိုသလောက်ယူထားဖို့ တိုက်တွန်းတယ်။ ဒါက လမ်းမှာ ကားမူးတော့မယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။

ပုသိမ်ကနေ မော်တင်စွန်းမရောက်ခင် ဟိုင်းကြီးကျွန်းလမ်းခွဲအထိ မိုင် ၉ ၀ နဲ့ ၅ ဖာလုံရှိတယ်။ လမ်းခွဲကနေ ဟိုင်းကြီးကျွန်းအဝင် ကျောက်ချောင်းရွာအထိ ၃ မိုင် ၅ ဖာလုံ၊ လမ်းခွဲကနေ မော် တင်စွန်းအထိ ၄ မိုင် ၃ ဖာလုံရှိတယ်။ ဒီတော့ ပုသိမ် – မော်တင်စွန်းခရီးက ၉ ၅ မိုင်ပေါ့။

ပုသိမ်ကထွက်ပြီး ငွေဆောင်လမ်းခွဲ မိုင်တိုင် ၁၁ အထိ လမ်းပြေတယ်။ မိုင်တိုင် ၁၁ မှာ ညာဘက် ကို သွားရင် ငွေဆောင်၊ ဘယ်ဘက်ကို သွားရင် မော်တင်စွန်း၊ အဲဒီလမ်းခွဲကျော်တာနဲ့ လမ်းက အတက်အဆင်း၊ အကွေ့အကောက်များလာပြီ။ ခဏနေတော့ ကားနောက်ပိုင်းကနေ ဥသြဆွဲ သံ၊ ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တောင်းသံတွေကြားရတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကားက ကားကြီးဆိုတော့ အကွေ့ အကောက်တွေမှာ ကားနောက်ပိုင်းကလူတွေ ကားမူးတဲ့ဒဏ်ပိုခံရတယ်။

ငရုတ်ကောင်းတောင်ရောက်တော့ ည ၁၂ နာရီ ၄၅ မိနစ်၊ ကားက သပြေရိပ်ဆိုတဲ့ ထမင်းဆိုင် ရှေ့မှာ ရပ်တယ်။ ကျန်တဲ့ဆိုင်တွေကတော့ မီးပိတ်ပြီး အိပ်နေကြပြီ။ ငရုတ်ကောင်းတောင် မှာ အိပ်မယ်ဆိုတော့ ခရီးသည်တွေက အုပ်စု သုံးစု ကွဲသွားတယ်။ အတွေ့အကြုံများနေပုံရတဲ့ အမျိုး သမီးနှစ်ယောက်ကတော့ ပလတ်စတစ်အခင်းနဲ့ စောင်ကို ထုတ်ပြီး ပိတ်ထားတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့ မှာ ခင်းအိပ်တယ်။ ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် အိပ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ သူတွေက ကားပေါ်မှာ ဆက်အိပ် တယ်။ ကားပေါ်မှာ လှောင်တယ်၊ လေဝင်လေထွက်မကောင်းလို့ မအိပ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့သူတွေက ဆိုင်ထဲ ဝင်ထိုင် ကော်ဖီသောက်တယ်။ ဆိုင်ကလည်း ခဏပဲ ဖွင့်ပြီး ပြန်ပိတ်တော့ ဆိုင်ထဲက ခုံတွေ အပြင်ထုတ်ပြီး ထိုင်တဲ့သူ ထိုင်၊ လမ်းလေ ျှာက်တဲ့သူလေ ျှာက်ပေါ့။

ကျွန်တော်ကတော့ တတိယအုပ်စုထဲမှာပါတော့ ခုံတစ်ခုံယူပြီး အပြင်မှာထိုင်တယ်။ ခဏနေ တော့ နောက်ခရီးသည်တစ်ယောက်လည်း လာထိုင်တဲ့အတွက် သူနဲ့ စကားပြောတယ်။ ဒီလူနဲ့ စကား ပြော ခွင့်ရလိုက်တာ ကျွန်တော့်အတွက် အလွန်ကောင်းတဲ့ အတွေ့အကြုံပဲ။

ဆက်လက်ဖော်ပြပါ့မယ်။