ထင်ရှူးမြိုင် (၂)

နေပြည်တော်ဘူတာကြီးေ ရှ့လမ်းအတိုင်း သိုက်ချောင်းလမ်းဆုံကို သွားတယ်။ သိုက်ချောင်းရောက်တော့ ရန်ကုန် – မန္တလေး အမြန်လမ်းဟောင်း ပေါ်ကိုတက်တယ်။ ၂၀၀၅-၂၀၀၆ ခုနှစ် ဝန်ကြီးဋ္ဌာနတွေ ရန် ကုန် ကနေ နေပြည်တော်ကို ရွှေ့တဲ့အချိန်မှာ ရန်ကုန် – နေပြည်တော် အမြန်လမ်းမသစ်ကြီး စဖောက် နေသလို လမ်းဟောင်းကိုလည်း ပုဂ္ဂလိက ကုမ္ပဏီ တွေကို BOT စနစ်နဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ပေးခဲ့ တယ်။ ရန်ကုန်ကနေ ရုံးပစ္စည်းတွေတင်ပြီး ယာဉ်တန်းနဲ့လာတော့ တစ်ချို့နေရာတွေမှာ လမ်းပခုံးတွေချဲ့နေလို့ အသွား/အပြန် တစ်လှည့် စီစောင့်ပြီးမောင်းရတာမှတ်မိသေးတယ်။

အခုတော့ လမ်းဟောင်းကလည်း အတော်ကောင်းနေပါပြီ။ မြို့တွေကို ဖြတ်တဲ့အချိန် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က လာတဲ့ ကုန်ကားတွေ၊ ဆိုင်ကယ်တွေကြောင့် သတိထားမောင်းရတာတစ်ခုပဲ။ ကားရှင်းရင် အမြန်လမ်းမကြီးထက် တောင်မောင်းလို့ကောင်းသေးတယ်။

ကင်းသာ- ပင်လောင်းလမ်းခွဲကို မရောက်ခင် ဂျမ်းတုံးကို ဖြတ်ရတယ်။ ရွာနာမည်တော့ ရှိပေမယ့် အဲဒီနေရာမှာ ကုန်ကားတွေအတွက် ဂျမ်းတုံးတွေရောင်းတာကြောင့် ဂျမ်းတုံး လို့ပဲ ခေါ် ကြတယ်။ ဂျမ်းတုံးကျော်တော့ နဂါးရုံဘုရားနားက ငွေတောင်တန်း ထမင်းဆိုင်ကိုရောက်တယ်။ ဒီဆိုင် ကြက်ကာလသားချက်က ကြက်သားကို ချက်တာမဟုတ်ဘူး။ ကြက်အူကို ချက်တာ၊ ဆိတ် ပုဆိုးကြမ်းကို ကာလသားဟင်းချက်တာလည်း ရတတ်တယ်။ ဒီဆိုင်က ဆိတ်သားခြောက်ကြော် ဟာ ဘီယာနဲ့ အလိုက်ဖက်ဆုံးပေါ့။ ဒီဆိုင်အကြောင်း ပို့စ်ရေးခဲ့ဖူးတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ငွေတောင် တန်းမှာ ဝင်မနားနိုင်တော့ဘူး။

ကင်းသာ လမ်းခွဲကနေ ပင်လောင်းအထိ ၆၈/၇ မိုင်ရှိတယ်။ လမ်းခွဲနေ ကိုးကွေ့ရွာအထိ ၁၈ မိုင်ကျော်မောင်းရတယ်။ ကိုးကွေ့ဆိုတာက ကျွန်တော် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တဲ့ လွှဲကြီးရွာနဲ့ နှစ်မိုင်လောက်ဝေးတယ်။ ကင်းသာ နဲ့ ကိုးကွေ့ကြားမှာ လက်ဆွဲ၊ အေဒင်ဆိုတဲ့ရွာတွေရှိတယ်။ အရင်က ကားလမ်းမပေါက်ဘူး။ အခုတော့ အဓိက လမ်းမ ကြီးပေါ်က ရွာတွေဖြစ်ပြီး စည်ကားနေပြီ။ ကင်းသာ နဲ့ ကိုးကွေ့ ကြားကားလမ်းက ကျဉ်းပေမယ့် အရင်လမ်းဟောင်း ထက်စာရင် အတက် အဆင်းပြေပါတယ်။

အရင် လမ်းဟောင်းအတိုင်းလာရင် ရန်ကုန်-မန္တလေးလမ်းဟောင်းလမ်းဆုံကနေ လွှဲကြီးအထိ ၂၄ မိုင်ဝေးတယ်။ လမ်းခွဲကနေ ရေပြောင်းပြန်ရွာအထိက ၁၂ မိုင်က အတက်သက်သက်၊ ။ ရေပြောင်းပြန်ကနေ လွှဲကြီး ၁၂ မိုင်က တောက်လေ ျှာက် အဆင်း။ ကျွန်တော်တို့ တာဝန်ထမ်းဆောင်ချိန်ကတော့ ဒီလမ်းတစ်လေ ျှာက်မှာ လွှဲကြီး (မန်း ) ၊ကျောက်သံပါတ်၊ ရေ ပြောင်းပြန် ဆိုတဲ့ ရွာတွေရှိတယ်။

ဒီဒေသရွာတွေ မှာ အများစုက ကရင်တိုင်းရင်းသားတွေပါ။ ဒါပေမယ့် စကောကရင်၊ပိုးကရင် တို့ နဲ့မတူဘူး။ သူတို့ကို သူတို့ ဘန်း( ဗန်း) လုံးကြီး၊ ဘန်းလုံးငယ် လို့ခေါ်တယ်။ စကောတို့၊ ပိုးတို့နဲ့ စကားလည်း ကွဲ တယ်။ ခရစ်ယန်ကိုးကွယ်သူအများစုဖြစ်ပြီး ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝင်တွေ လည်းရှိတယ်။ နနွင်း၊ တောင်ယာ စပါး၊ ရွှေနီငှက်ပျော၊ ဖာလာ၊ ဒညင်း ၊ နာနတ် စတဲ့ သီးနှံ စိုက်ပျိုးရေးနဲ့အသက်မွေးကြတယ်။

ဒီဒေသခံတွေနဲ့ ကျွန်တော်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးတွေလို နေခဲ့ကြတယ်။ ပြောစရာရှိရင် ကျွန်တော့် ကိုလည်း ဗိုလ်မှူးလို့ခေါ်ပြီး အားမနာတမ်းပြောတာပဲ။ သူတို့ထောက်ပြလိုက်လို့ ကျွန်တော် အရှိုက်ထိခဲ့ရတဲ့ အကြိမ်တွေလည်း မနည်းဘူး။

တစ်ခါက ရွှေနီငှက်ပျောဈေးကောင်းတော့ ကျွန်တော်က တစ်ဖီးကို ဘယ်လောက်။ တစ်ခိုင်မှာ ဘယ်နှစ်ဖီး၊ ခြံတစ်ခြံမှာ ငှက်ပျောပင် ဘယ်နှစ်ပင် ဆိုပြီး သူတို့ဝင်ငွေကို တွက်ပြတယ်။ အဲဒီ အခါ ဖထီးတစ်ယောက်က “ ဗိုလ်မှူး။ စိုက်တိုင်းရှင်။ ရှင်တိုင်းသီး၊ သီးတိုင်း အဖတ်တင်မယ်ဆိုရင် ၊ ငါ ဒီရွာမှာမရှိတော့ဘူး။ ပျဉ်းမနားရောက်နေပြီ” လို့ ပြန်ပြောခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်က လေဖျက်၊ ပိုးဖျက်၊ မိုးဖျက်၊ ကြွက်၊ ရှဉ့်ဖျက်တာတွေ ထည့်မစဉ်းစားပဲ ထန်းပင်ပေါ်က တွက်နည်းနဲ့ ပြောနေတာကိုး။

ဒီလိုပဲ ၊ တစ်ခါမှာ ကားကြုံလိုက်လာတဲ့ အမိုးတစ်ယောက်ကို “ အမိုး၊ ဒီလမ်းဖောက်တာ ကောင်း တယ်မဟုတ်လား။ အရင်က ဆိုရင် အမိုးတို့ ပလိုင်းလွယ်ပြီးလမ်းလေ ျှာက်နေရတာ” ဆိုပြီး အခု ခေတ်စကားနဲ့ဆို အစိုးရအတွက် လော် လိုက်တဲ့အခါ အမိုးက “ အဲဒါ အစိုးရ အလုပ် ပဲလေ” လို့ လေအေးလေးနဲ့ပြန်ပြောလိုက်တဲ့အတွက် ငုတ်တုတ်မေ့ခဲ့ရဖူးတယ်။

ကျောက်သံပါတ်ရွာနားမှာ ဒညင်း၊ ပိန္နဲ၊ နာနတ် တွေစိုက်ပြီးနေတဲ့ အမိုးတစ်ယောက်ခြံ ကို တော့ ပျဉ်းမနား၊ အသွား/အပြန် အမြဲတမ်းဝင်နားဖြစ်တယ်။ သူတို့ဇနီးမောင်နှံက ခရစ်ယန် သာသနာ ပြု တာဝန်နဲ့ ဒီဒေသကို ရောက်လာကြတယ်။ နောက်ခင်ပွန်းဖြစ်သူက ဒီလမ်းပေါ်မှာ ယာဉ်မတော်တဆဖြစ်ပြီး ကွယ်လွန်သွားခဲ့တယ်။ အမိုးက ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကွယ်လွန်ခဲ့တဲ့ နေရာနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ခြံစိုက်ပြီးနေတယ်။ ရွာထဲမှာ မနေဘူး။

ခြံတစ်ခြံလုံးက သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်တွေနဲ့ ခြံအဝင် ညာဘက်ဘေးမှာ တောင်ပေါ်က နေ ရေသွယ်ထားတဲ့ ရေတိုင်လေးရှိတယ်။ ခြံအလယ်မရှိတရှိမှာ အမိုး၊ ဖိုးခွားနဲ့ ဖိုးမူတို့ရဲ့ ခြေတံရှည် အိမ်လေး။ အမိုးက ဖြူဖြူ ၊ ပိန်ပိန် ပါးပါး၊ စကားပြောရင် အေးအေးလေး။ ဘယ်ကိစ္စဖြစ်ဖြစ် စိတ်တိုတယ်၊ စိတ်ညစ်တယ်ဆိုတာမရှိဘူး။ ဘုရားသခင်ကို တိုင်တည်ပြီး ဆုတောင်းမယ်၊ တရား နဲ့ဖြေတယ်။ အမိုးပြောဆိုနေထိုင်ပုံကို ကြည့်ရတာ လူမှုရေး၊ ပညာရေး၊ စီးပွားရေး အခြေခံကောင်း တဲ့မိသားစုက မွေးဖွားကြီးပြင်းခဲ့တယ်ဆိုတာသိသာတယ်။ ဒါပေမယ့် အမိုးက သူ့အကြောင်းကို ပြောလေ့မရှိဘူး။ ခြံစိုက်မယ်၊ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုရင် ကားလမ်းအတိုင်း လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ်နဲ့ ကျောက်သံပတ်ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကို သွားမယ်။ ရပ်ရေး၊ရွာရေး၊ သာသနာရေး လုပ်မယ်။ ဒါပဲ။

ပြဿနာပေါင်းစုံနဲ့ ပူလောင်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အေးချမ်းလှတဲ့ အမိုးရဲ့ အရိပ်မှာ မဖြစ်မနေ ဝင်နားလေ့ရှိတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ အမိုးကို ရင်ဖွင့်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း အမိုး ပြောတဲ့ ဒေသအကြောင်းတွေနားထောင်တယ်။ အမိုးကြိုက်တတ်တဲ့ ငါးပိရည် ကောင်းကောင်းကို ရန်ကုန်ကနေ မှာ ပြီး ပေးသလို အမိုးခြံထွက် အသီးအနှံတွေကိုလည်း အားရပါးရ စားခဲ့ဖူးတယ်။

၂၀၀၇ နောက်ပိုင်းမှာတော့ လွှဲကြီး၊ ကျောက်သံပါတ်၊ ရေပြောင်းပြန် စတဲ့ရွာတွေကို နေပြည်တော် သိုက်ချောင်း လမ်းခွဲအလွန်က ပြည်စံအောင် ရပ်ကွက်မှာ ရွှေ့ပြောင်းနေရာချပေးလိုက်တယ်။ သူတို့တွေ မြေကွက်ပြန်ရတယ်၊ လျော်ကြေး ရတယ် ဆိုပေမယ့် အဲဒီအချိန်က အဆင်မပြေကြဘူး။ လုပ်မစားတတ်ကြဘူး။ တစ်ချို့လည်း တောင်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး တောင်ယာပြန်ခုတ်ကြတယ်။ တစ်ချို့လည်း လက်ဆွဲ၊ တောင်ကျ ဆိုတဲ့ ရွာတွေကို ပြန်ပြောင်းသွားကြတယ်။

အရင်က အိမ်လေးငါးဆယ်လုံးပဲရှိတဲ့ကိုးကွေ့ဟာ ထမင်းဆိုင်တွေ ဘာတွေနဲ့ ဖြစ်နေပြီ။ရဲစခန်းရှိတယ်။ တပ် မတော်စခန်းရှိတယ်။ ကိုးကွေ့ရေတံခွန်ကတော့ ရေမရှိဘူး။ အရင်ကတော့ တပေါင်း၊ တန်ခူးပဲရေခန်းပြီး ဒီအချိန် ဆိုရင် ရေဆင်းနေပြီ။ အခု ရေတံခွန်အခြေအနေက ချောင်း ဖျားမှာ တောပြုန်းနေပြီဆိုတာကို ပြောနေသလိုပဲ။ လွှဲကြီးရွာကို သွားတဲ့လမ်းကတော့ မောင်းတံနဲ့ ပိတ် ထားတယ်။

ကိုးကွေ့ကဆက်ထွက်တော့ တောင်ကျရွာ မိုင်တိုင် ၂၂/၇ ကိုရောက်တယ်။ တောင်ကျရွာကတော့ တကယ် ကို အဝေးပြေးလမ်းပေါ်က ထမင်းဆိုင်ရွာဖြစ်နေပြီ။ တောင်ကျရွာအကျော်မှာ ရေပူစမ်း ရှိ တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နေတဲ့အချိန်က ရေပူစမ်းဆိုတာ ရွာက လုပ်ထားတဲ့ မြောင်းန ဲ့ မြေသားရေကန်ပဲ ရှိ တယ်။ ကားဝင်လို့မရဘူး။ လမ်းလေ ျှာက်ဝင်ရတယ်။ ပျဉ်းမနားက အပန်းဖြေဖို့လာတယ် ဆိုတာ မရှိသလောက်ပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့တွေသာ ရွာကမိတ်ဆေ ွတွေနဲ့ ရေပူစမ်းသွား၊အရက်သောက် ၊ တောင်ကျမှာ ထမင်းချက်စား လုပ်ခဲ့ကြတာပါ။

နေပြည်တော်စည်ကားလာပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ နေပြည်တော်ကောင်စီက တာဝန်ယူပြီး ရေပူ စမ်းကို အပန်းဖြေစခန်းလုပ်လိုက်တယ်။ ကင်းသာ လမ်းကောင်းလာတော့ နေပြည်တော်ကနေ အပန်းဖြေလာတဲ့သူတွေများလာတယ်။ အခုတော့ ကိုဗစ်ကြောင့် ရေပူစမ်း လည်းပိတ်ထားရ တယ်။

တကယ်တော့ ရေပူစမ်းရှိတဲ့နေရာက ရှမ်းပြည်နယ်၊ ( အခုဆိုရင် ပအို့ဝ် ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ ဒေသ) ထဲမှာ ရှိ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်က နေပြည်တော်နဲ့ ပိုပြီး ဆက်သွယ်ရေးကောင်း တော့ နေပြည်တော်ကောင်စီက တာဝန်ယူပြီး တည်ဆောက်ခဲ့တာပါ။ အခု အချိန်မှာတော့ ရှမ်းပြည်နယ်အစိုးရက ရေပူစမ်းစီမံခန့်ခွဲခွင့်ကို ပြန်တောင်းနေပြီလို့ ဒေသခံတစ် ယောက်က ရှင်းပြတယ်။

နေပြည်တော်က လာတယ်ဆိုရင်တော့ တောင်ကျရွာက ဆိုင်တွေမှာ လူရော၊ ကားပါ ခဏ နားသင့်တယ်။ တောင်ကျလွန်ရင် အတက်လမ်းကြမ်းသလို လိန်းလီတံတားကို ဆင်းတဲ့ အဆင်းကလည်း ကြီးမှာဖြစ်တဲ့အတွက် ကားကိုလည်း ပြန်စစ်သင့်တယ်။