ပုဂံ အလှ နဲ့ ဘ၀ (၃)
ရေချမ်းစင်
ပုဂံရောက် ၊ ဟိုတယ်မှာ ပစ္စည်းချပြီးတာနဲ့ E Bike နဲ့ မင်းနန်သူ ရွာဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။ လေယာဉ်ကွင်းလမ်း ဆုံမရောက်ခင် ညာဘက်ချိုးပြီး စိုက်ပျိုးရေးဝင်းထဲကို ဖြတ်တယ်။ အဲဒီနေရာက တမာပင်တန်း လေးက ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ကောင်းတယ်။ တမာလမ်းကို ဖြတ်ရင်း ညာဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက် တဲ့အခါ နန်းမြင့်မေ ျှာ်စင်ကို လှမ်းမြင်ရတယ်။ ဒီမေ ျှာ်စင်ဟာ ရှေးဟောင်းဇုန်ထဲမှာ အထပ်မြင့် အဆောက်အအုံတွေ ဆောက်လုပ်ခြင်းမပြုရဘူး ဆိုတဲ့ ကန့်သတ်ချက်ကို ပြောင်ပြောင် တင်းတင်းချိုးဖောက်ခဲ့တဲ့ ပြယုဂ်တစ်ခု၊ ခရိုနီ နဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိသူပေါင်းမိရင် ဥပဒေအထက်မှာ နေလို့ရတယ်ဆိုတဲ့ သာဓကတစ်ခုပဲ။
ဒါပေမယ့် ခေတ်တွေဘယ်လိုပြောင်းပြောင်း ခရိုနီခေါ်ခေါ်၊ တိုင်ကွန်ခေါ်ခေါ် ဒီကပ်ပါးမျိုးစိတ် ကိုတော့ သတ်လို့မရဘူး။ အခုလည်း ရှေးဟောင်းဇုန်ထဲမှာ ဟိုတယ် အသစ် တွေ ဆောက်ဖို့ပြင်နေတာတွေတွေ့ရတယ်။ တစ်ချို့စီမံကိန်းတွေထဲမှာ ရှေးဟောင်း ဘုရားတွေပါနေတယ်။ တစ်ချို့ကတော့ ဂူပြောက်ကြီးလို ရှေးဟောင်းတန်ဖိုးကြီးမားတဲ့ ဘုရား ခြံစည်းရိုးနဲ့ကပ်ပြီးဆောက်နေတယ်။ ၂၀၁၆ ခုနှစ်နောက်ပိုင်း ဟိုတယ်/ တည်းခို ခန်း လိုင်စင်လေ ျှာက်ထားသူတွေ လိုင်စင်ရဖို့ အချိန်အကြာကြီးစောင့်နေရချိန်မှာ တစ်ချို့ ဟိုတယ် ကြီးတွေကတော့ နောက်မှလာပြီး မောင်ဦးခေါ်တာတွေလည်းရှိသတဲ့။
ညောင် ဦး၊ ကျောက်ပန်းတောင်းလမ်းဘေး၊ မင်းနန်သူရွာကို သွား တဲ့ လမ်းဘေးမှာ မကြာခင်ကမှ ယာမြေတွေကိုဝယ်ပြီးခြံခတ်ထားတာတွေ မြင်ခဲ့ရတယ်။ လမ်းဘေး အကွက်တွေကို ဆက်ပြီး ဝယ် လိုက်တော့ အစဉ်အဆက်သုံးခဲ့တဲ့ လှည်း လမ်းတွေပါသွားတယ် ။ မြေပိုင်ဆိုင် ခွင့်နဲ့ ပတ်သက် တဲ့အာဏာပိုင်တွေကလည်း ကွင်းဆင်း မကြည့် တာလား၊ ကြည့်ပေမယ့် မမြင်တာလားမသိဘူး။ လှည်းလမ်းတွေပါထည့်ပြီး ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေးလိုက် တော့အတွင်းမှာရှိနေတဲ့ ယာခင်းပိုင်ရှင်က ဝင်လို့မရတော့ဘူး။ တစ်မေ ျှာ်တစ်ခေါ် ပတ် ပြီး သွားရင်သွား။ မသွားနိုင်ရင် လုပ်ငန်းရှင်ကို ထိုးရောင်းဖို့ပဲရှိတယ်။ ဒီဖြစ်စဉ်တွေဟာ အရင်က လည်း ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ ပြောင်းလဲပြီဆိုတဲ့ခေတ်မှာလည်း ဆက်ရှိနေတယ်။ နောင်လည်းရှိဦးမှာပဲထင်တယ်။
ဖွားစောရွာနားရောက်တော့ လမ်းညာဘက်မှာ ဆုတောင်းပြည့်စေတီရှိတယ်။ စေတီကတော့ ပြန်ပြင်ထားလို့ ရှေးဟောင်းလက်ရာမကျန်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် စေတီဝင်းထဲက အုပ်ကျောင်း အဟောင်းကြီးမှာ အင်္ဂတေပန်းတွေ၊အရုပ်တွေကျန်သေးတယ်။ လက်ရာလည်းကောင်းတယ်။ အနုစိတ်တယ်။
ဆုတောင်းပြည့်စေတီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ယာခင်းထဲမှာ ကျောက်တိုင်တစ်ခုရှိတယ်။ ချုံတွေ ကွယ် နေလို့ ကားလမ်းပေါ်ကနေ သေသေချာချာမတွေ့ရဘူး။ အဲဒီကျောက်တိုင်မှာ တမ္မဝတီ နန်းတော် နေရာလို့ စာတမ်းထိုးထားတယ်။ ဒီနေရာက ဒုတိယမြောက်ပုဂံနန်းတော်ရာပေါ့။ ပထမ နန်းတော်ရာက တုရင်တောင်အရှေ့ဘက်က ယုန်လွတ်ကျွန်း၊ တတိယနေရာက သီရိပစ္စယာ ကျောက်စံကားအရပ် နဲ့ လက်ရှိနန်းတော်ရာဟောင်းက စတုတ္ထမြောက်နန်းတော် လို့ ဆိုကြပါတယ်။
ကျောက်တိုင်ပတ်ဝန်းကျင်မှာတော့ ယာခင်းတွေပဲရှိတယ်။ နန်းတော်ရာဟောင်း နဲ့ပတ်သက် တဲ့ အမှတ်အသားတွေ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ တစ်ချို့ယာခင်းတွေကတော့ ခြံစည်းရိုးအသစ်တွေ ကာ ထားတယ်။ ဒီကျောက်တိုင်နားက ယာကွက်တွေရောင်းလိုက်တဲ့အခါ ဒီကျောက်တိုင်ရော ဟိုတယ် ထဲကို ပါသွားဦးမလား။
အပြင်မှာ ပူသလို ရင်လည်းပူတယ်။ ဆိုင်ကယ်စီးတော့ လေပူတိုက်တယ်။ အပူနဲ့ နပန်းလုံးနေ တုန်း သစ္စာဝတီဘုရားလမ်းခွဲအကျော် လမ်းဘေး တမာပင်ရိပ်မှာ ဝါးတဲလေးတစ်ခု နဲ့ ရေအိုးစင်လေးကို လှမ်းမြင်လိုက်တော့ ခဏနားရအောင်လို့ ကိုဇော်ကြီးကို ပြောလိုက်တယ်။ ရေသန့်ဘူးပါလာပေမယ့် အခုလို အချိန် မှာ သဲအိုးထဲက ရေအေးအေးလေးကို သောက်ချင်တာ။
အဝေးကကြည့်တော့ သာမန် ရေအိုးစင်လေးလို့ထင်ပေမယ့် မဟုတ်ဘူး။ ရေအိုးစင်လေးမှာ ထန်းလျက်ထုပ်လေးတစ်ထုပ်ချိတ်ထားတယ်။ နေပူထဲမှာ ခရီးပန်းလာသူတစ်ယောက် ရေအေး အေးလေးတစ်ကျိုက်၊ ထန်းလျက်ခဲလေးတစ်ကိုက်နဲ့ အမောဖြေစေချင်တဲ့ အလှုရှင်ကို လေးစား မိတယ်။ ရေသောက်တယ်။ ထန်းလျက်တစ်ခဲယူတယ်။ ဝါးကြမ်းခင်းပေါ်မှာလဲှအိပ်လိုက်တယ်။ တမာရိပ်၊ ဝါးကြမ်းခင်း၊ဝါးတဲ ၊ ရင်ထဲမှာအေးမြသွားတယ်။
ကြမ်းခင်းမှာလှဲအိပ်လိုက်မှ တဲခေါင်မိုးအောက်က ဆင့်လေးကို သတိထားမိတယ်။ ဆင့်လေး ပေါ်မှာ ဖတ်စရာစာအုပ်လေးတွေတင်ထားတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအုပ်တစ်အုပ် လည်း တွေ့တယ်။ ခရီးသွားသူတွေက ထားခဲ့တာလား၊ အလှုရှင်ရဲ့စေတနာလား ။ ထူးခြား လှတဲ့ ဒီတဲလေးနားမှာ ဘာတွေရှိသေးလို့ လေ့လာလိုက်တော့ အနားက ထနောင်းပင်ကိုင်းမှာ လည်း မြေအင်တုံ လေးတစ်လုံး တွဲလောင်းဆွဲထားတာကို တွေ့ရတယ်။ ငှက်လေး တွေရေသောက်ဖို့ ပေါ့။ ရေ သောက်ဆင်းတဲ့ ငှက်လေးတွေ မတွေ့ရပေမယ့် ပျားကောင်လေးတွေ အိုးနှုတ်ခမ်းမှာ နားနေ တာ မြင်ခဲ့ရတယ်။
ဒီလိုတဲမျိုးလေးတွေ အများကြီးရှိတယ်၊ မနက်ဆိုရင် အလှုရှင်တွေက ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ရေလိုက် ဖြည့်တယ်တဲ့။ ခုခေတ်ပုဂံသူ၊ ပုဂံသားတွေဟာ တစ်ချိန်က ပုဂံသူ၊ပုဂံသားတွေလို ဘုရားအဆူဆူ မတည်နိုင်ပေ မယ့် ရေချမ်းစင်လေးတွေနဲ့ ကုသိုလ်ပြုနေတာ လေးစားစရာပဲ။
တဲလေးကနေ ဆက်ထွက်တယ်။ ပုဂံမြို့သစ်မရောက်ခင် လမ်းဘယ်၊ ညာမှာတော့ စားသောက် ဆိုင် နဲ့ ဟိုတယ်တွေ၊ ပိတ်ထားတာလည်းရှိ၊ ဖွင့်တာလည်းရှိ၊ ဆောက်လုပ်ဆဲတွေလည်း ရှိ တယ်။ အားလုံးကတော့ ပြည်ပခရီးသွားတွေပြန်ဝင်လာမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေကြတယ်။
ပုဂံမြို့သစ်အဝင်ရောက်တော့ ညာဘက်မြေလမ်းလေးအတိုင်းကွေ့ဝင်လိုက်တယ်။ အဲဒီလမ်း အတိုင်းဝင်သွားရင် အုတ်ကျောင်းပျက်တစ်ခု၊ အုတ်ကျောင်းတိုက်တစ်ခု ရှိတယ်။ အုတ်ကျောင်း တိုက် နှစ်ခုရဲ့နောက်ဘက်မှာ ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုရှိတယ်။ အုတ်ကျောင်းက အုတ်ကျောင်း အမှတ် ၁၁၁၂ တာမဏီအုတ်ကျောင်းလို့ခေါ်တယ်။ ကျောင်းပျက်ကို နောက်ခံထားပြီး ဓာတ်ပုံ ရိုက်တဲ့သူများလို့ထင်တယ်။ ကျောင်းနားမှာ ပုသိမ်ထီးငှားရန်ရှိသည်ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တွေ့ တယ်။ ကျောင်းအတွင်းထောင့်လေးမှာ ပုသိမ်ထီးတွေ စုပြီးသိမ်းထားတယ်။ ကျောင်းပျက် နံရံ ပေါ်ကနေကြည့်ရင် ပုဂံရှုခင်းကိုကောင်းကောင်းမြင်ရတယ်။
ပြီးခဲ့တဲ့ဇွန်လ ၃ ရက်နေ့ ဧရာဝတီသတင်းမှာ ဒီ တာမဏီကျောင်းစု အနားမှာ ခွင့်ပြုချက် မရဘဲ မြေဝယ်ခြံစည်းရိုးခတ်လို့ ရှေးဟောင်းသုတေသနဌာနက ဖယ်ရှားခိုင်းတဲ့အကြောင်း သတင်း ဖော်ပြခဲ့ဖူးတယ်။ ရှေးဟောင်းဇုန်ထဲမှာ ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ ခြံစည်းရိုးကာ၊ အဆောက်အဦဆောက်ဖို့ လုပ် တာကို ဖယ်ရှားခိုင်းတာ ကောင်းတဲ့လုပ်ဆောင်ချက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ရှေးဟောင်းသုတေသနဌာနခွဲအနေနဲ့ အဲဒီလို လုပ်တဲ့သူတိုင်းကို ပြတ်ပြတ်သားသား ကိုင်တွယ်ရဲသလားလို့တော့ စဉ်းစားမိတယ်။
တာမဏီကျောင်းစုကနေ ရွှေဆံတော်ဘက်ကို မြေလမ်းအတိုင်းဆက်ထွက်ခဲ့တယ်။ လမ်းဘေး ဝဲယာမှာ စေတနာရှင်လုပ်အားပေးတွေက သစ်ပင်လေးတွေစိုက်ထားတာတွေ့တယ်။ တစ်ချို့ လည်း သေကုန်ပြီ၊ တစ်ချို့ကလည်း မိုးကိုမေ ျှာ်ရင်း ယိုင်နဲ့နဲ့။ လမ်းတစ်ဝက်မှာ သဲချောင်း လေး တစ်ခုတွေ့တယ်။ ချောင်းကမ်းပါးဘေးမှာ မန်ကျည်းပင်အကြီးကြီး၊ ဇရပ်တစ်ဆောင်၊ အုတ်ရေ ချမ်းစင်တစ်ခု၊ ဆိုင်ကယ် နှစ်စီးနဲ့ လူနှစ်ယောက်တွေ့တယ်။
မန်ကျည်းရိပ်မှာခဏနားတယ်။ မြေပေါ်ကို ထိုးကျနေတဲ့မန်ကျည်းကိုင်းကြီးမှာ မြေအင်တုံတစ်ခု နဲ့ သစ်သားပြားတစ်ခု ချိတ်ထားတယ်။ အင်တုံထဲမှာ ကျေး ငှက် တိရိစ္ဆာန်လေးတွေအတွက် သောက်ရေ၊ သစ်သား ပြားပေါ်မှာ ထမင်းကြမ်းခဲတွေ။ ကျွန်တော်တို့ကိုမြင်တော့ ရှဉ့်လေးတစ် ကောင်ထွက်ပြေးသွားတယ်။
နားနေတဲ့လူနှစ်ယောက်က ပုဂံမြို့သစ်ဘက်ကို အလာ လမ်းမှာ မြင်ခဲ့ရတဲ့ ခြံတစ်ခြံမှာ သစ်ပင် စိုက်နေတဲ့သူတွေ။ ခြံက ဘယ်လောက်ကျယ်လဲလို့မေးတော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျယ်လွန်းလို့ အစောင့်မိသားစု နှစ်စု ထားရတယ်တဲ့။ ခြံပိုင်ရှင်က သစ်ပင်စိုက်ဖို့ မြေယာရှုခင်း လုပ်ငန်းတစ်ခုကို ငှားထားတယ်။ အဲဒီလုပ်ငန်းက ပုဂံညောင်ဦးပတ်ဝန်းကျင်က မန်ကျည်း၊ တမာ၊ ထန်း လူတစ်ရပ် လောက်အရွယ်တွေကို ဝယ်ပြီး ရွှေ့စိုက်ပေးတယ်။ ရွှေ့စိုက်မယ့်အပင်တွေကို ကရိန်းနဲ့မပြီးရွှေ့ ရတယ်။ သူတို့လုပ်ငန်းဘက်က ခြောက်လအထိ တာဝန်ယူထိန်းသိမ်း ပေးတယ်။ ခြောက်လ အတွင်း သေရင် ပြန်စိုက်ပေးရတယ်။ ခြောက်လကျော်ရင် ခြံရှင်တာဝန်ဖြစ်သွားပြီ။ ခြံ ရှင်က ဟိုတယ်ဆောက်ဖို့အတွက် သစ်ပင်တွေကို အကွက်ချ စိုက်နေတယ်လို့ ပြောတယ်။
သူတို့ပြောတာနားထောင်ရင်း ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ ဒေသခံစေတနာရှင်လုပ်အားပေးတွေ စိုက်ထားတဲ့ တစ်တောင် လောက်၊ တစ်ထွာလောက် ယိုင်နဲ့နဲ့ ပျိုးပင်လေးတွေကို ပဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်။ ကွက်ကြားမိုးက ပျိုးပင်လေးတွေအတွက်ရေမပေးနိုင်ဘူး။
Ye Htut's Blog 