ပုဂံ အလှ နဲ့ ဘ၀ (၉ )

နတ်ရေကန်

နတ်ရေကန်ဆိုတာ တုရင်တောင်နဲ့တစ်ဆက်တည်းရှိနေတဲ့ သက်စိုးတောင်စောင်းက သဘာ၀ ကျောက်ရေကန်ကို ခေါ်တာဖြစ်ပါတယ်။ ညောင်ဦး- ကျောက်ပန်းတောင်းကားလမ်း အတိုင်း သွားရင် တုရင်တောင်ဘုရားပေါ်တက်တဲ့လမ်းခွဲကို အရင်တွေ့မယ်၊ အဲဒီလမ်းခွဲ အတိုင်းမသွားနဲ့။ တုရင်တောင်ပေါ်ကနေ သက်စိုးတောင်ကို သွားလို့ရပေမယ့် ခရီးဝေး တယ်။ တောင်ပေါ် က ဆင်းပြီး ပြန်တက်နေရမယ်။ ဘုရားလမ်းခွဲကျော်သွားရင် တုရင်တောင် ကျောင်း ဆိုတဲ့ လမ်းညွှန် ဆိုင်းဘုတ်ရယ်၊ မုခ်ဦးရယ်တွေ့မယ်။ အဲဒီ လမ်းအတိုင်းဝင်သွားရင် သက်စိုးတောင်ခြေကို ရောက်မယ်။

လ ျှပ်စစ်ဘီးနဲ့ဆိုရင်တော့ တောင်ပေါ်တက်လို့မရဘူး။ တောင်ခြေဇရပ်မှာ ထားခဲ့ပြီး ကားလမ်း အတိုင်း လမ်းလေ ျှာက်တက်ရမယ်၊ ကား/ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဆိုရင် တောက်လေ ျှာက်မောင်း တက် သွား လို့ရတယ်။ ကားလမ်းအတိုင်း ကိုက်နှစ်ရာလောက်တက်ရင် ဘယ်ဘက်မှာ တုရင် တောင်ကျောင်းရှိတယ်။ ကျောင်းကို ကျော်ပြီး ဆက်တက်သွားရင် နောက်ကိုက်နှစ် ရာ ကျော်လောက်မှာ သံပိုက်လုံးတွေ သွယ် တန်းထားတဲ့ အုတ်ရေကန်ကြီးတစ်ခု တွေ့မယ်။

ရေကန်မှာ “ ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံ တော်လှန် ရေးကောင်စီ အစိုးရ၏ တောင်သူလယ်သမား၊ အလုပ်သမားလူထုအတွက် တိုးတက် ဖွံ့ဖြိုးရေးလုပ်ငန်း အကောင်အထည်ဖော်ချက်၊ ၁၃၂၅ ခု နတ္တော်လ္ဆန်း ၈ ရက်၊ ၁၉ ၆၃ ခု နိုဝင် ဘာလ ၂၃ ရက်” လို့ စာတမ်းထိုးထားတယ်။ ဧရာဝတီ မြစ်ရေကို တွန်းတင်ပြီး တုရင်တောင် ပတ်ဝန်းကျင်က ရွာတွေကို ရေပေးခဲ့ တဲ့ စီမံကိန်းပေါ့။ အခုတော့ သံပိုက်လုံးတွေပျက်ကုန်လို့ မသုံး တော့ဘူး။ အဲဒီကန်နေရာဟာ သက်စိုးတောင်ခြေပဲ။

ကား/ဆိုင်ကယ်ကို အဲဒီနေရာမှာ ရပ်ပြီး သက်စိုးတောင်ပေါ်တက်ရမယ်။ တောင်ပေါ်လမ်းအစမှာ သက်စိုးတောင်ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ ဘုရား/ထူးခြားတဲ့နေရာငါးခုကို ဖော်ပြထားတဲ့ လမ်းညွှန်ဆိုင်းဘုတ် ရှိ တယ်။ နတ်ရေကန်ကို “အမှတ်စဉ် ၂။ ထူးခြားသော ကျောက်ရေကန် Stone Lake ” လို့ဖော်ပြထား တယ်။ အဲဒီနေရာကနေ နတ်ရေကန်အထိ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ပဲ လေ ျှာက်ရ ပါတယ်။ အရိပ် မရှိဘူး။

နတ်ရေကန်သွားတဲ့ လမ်းက မှားစရာမရှိဘူး။ ကျောက်တုံးတွေမှာ သင်္ဘောဆေး အနီ/ အဝါတွေနဲ့ မြားပြတယ်။ နတ်ရေကန်သွားတဲ့လမ်း ဘယ်ဘက်မှာ ဦဖောင်း ဘုရားရှိတယ်။ နတ် ရေကန်က အပြန် ဝင်ဖူးသင့်တယ်။ ဦးဖောင်းဘုရားက ရှေးဟောင်းဘုရားပေမယ့် အလှုရှင်တွေ ပြင်ထားတော့ ရှေးလက်ရာမကျန်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘုရားဘေးမှာတော့ ကျောက်စာတွေကို ကျောက်စာရုံနဲ့ထိန်းသိမ်းထားတာကိုတွေ့ရတယ်။

နတ်ရေကန်ကို လူသိများလာတာ နှစ်နှစ်၊ သုံးနှစ်ပဲရှိပေမယ့် တုရင်တောင်ကျောင်းဆရာတော် ဦး နန္ဒဝံသဦးဆောင်ပြီး ဖော်ထုတ်ခဲ့တာက ၂၀၀၈ ခုနှစ်ထဲကပါ။ ဒီရေကန်ကို စဖော်တော့ အထဲမှာ မြေကြီးတွေ သုံးလေးပေလောက်ဖုံးနေတယ်။ အဲဒါကို ဆရာတော်နဲ့ သူ့ဒကာလူငယ်လေး တွေပူးပေါင်းပြီး တူးထုတ်ခဲ့တယ်။ နောင်တော့ ညောင်ဦးမြို့ထဲက ကန်ဆယ်တာလုပ်အားပေး ချင်တဲ့ သူတွေကိုပါ ကားနဲ့ခေါ်ပြီး လုပ်အားပေးကြတယ်။အဲဒီအချိန်က နိုင် ငံရေး အခြေအနေ ကြောင့် လူတွေ စုပြီး ဘာလုပ်နေလဲလို့ စိစစ်မေးမြန်းတာလည်းခံခဲ့ရတယ်။

တောင်ခြေ အုတ်ရေကန်ကနေ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လေ ျှာက်လိုက်ရင် သစ်ပင်အုပ်လေး ကြား မှာ နတ်စင်လေးတစ်ခုတွေ့မယ်။ အဲဒီနတ်စင်အလွန်မှာ နတ်ရေကန်ပဲ။ ဒီရေကန် သုံးဘက် သုံး တန်က သဘာဝကျောက်သားတွေနဲ့ ၊ နတ်စင်ရှိတဲ့ဘက် အမြင့်တစ်ဝက်မှာတော့ လူလုပ် ကျောက်အုပ်တွေနဲ့ နံရံလုပ်ထားတယ်။ ကန်ထဲကို ဆင်းဖို့ ကျောက်လှေကားလုပ် ထားတယ်။ ကန်က ရေမနေတော့ဘူး။

သဘာဝကျောက်နံရံတွေမှာ ငါး၊ မိချောင်း၊ငှက်၊ မြွေ လို့ထင်ရတဲ့အရုပ်တွေထွင်းထားတယ်။ မှိန် နေလို့ မှန်းကြည့်လို့ပဲရတယ်။ အထင်ရှားဆုံးကတော့ လေးထောင့်စတုရန်းကွက်ပုံပဲ၊ ရုတ် တရက်ကြည့်ရင် တရုတ်စာလို့ထင်ရပေမယ့်မဟုတ်ပါဘူး။

၂၀၁၈ ခုနှစ် ဧပြီလ ၂၇ ရက်နေ့က မေလ ၂၂ ရက်နေ့အထိ IRAW@BAGAN ဆိုတဲ့ ကနေဒါ – မြန်မာ သုတေသနအဖွဲ့ နဲ့ ရှေးဟောင်းသုတေသနဌာနတို့ပေါင်းပြီး နတ်ရေကန်ကို လေ့လာ ခဲ့ တယ်။ အဲဒီလေ့လာချက်အရ ဒီပုံက ရေ နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ ဝင်္ကပါပုံဖြစ်တယ်။ အထဲမှာ ရေလှိုင်းပုံ သင်္ကေတတွေ ထုလုပ်ထားတာဖြစ်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီအဖွဲ့ကပဲ ကန်ရဲ့ အနေအထား၊ ရေ ထွက်ပေါက်ရှိတယ်လို့ ယူဆရတဲ့ နံရံအခြေအနေတွေကြောင့် သက်စိုးတောင်ပေါ်က ရေ ကို နတ် ရေကန်မှာ စုပြီး မြကန်ထဲကို လွှတ်ပေးတာဖြစ်နိုင်တယ်လို့ သုံးသပ်ထားပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ဒီနေရာ ကနေ အဆောက်အဦဆောက်ဖို့ကျောက်တွေ ထုတ်ခဲ့တယ်။ပြီးမှ ရေကန်အဖြစ်ပြောင်းလဲ အသုံးပြုခဲ့ တာဖြစ်နိုင်တယ်လို့လည်း သုံးသပ်ထားပါတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ မြကန်အတွက် တည်ဆောက်ထားတဲ့ ရေစစ်ကန်ဆိုတာထက် သက်စိုးတောင် ပေါ်မှာရှိတဲ့ သာသနိကအဆောက်အအုံတွေအတွက် မိုးရေခံကန်များလားလို့တွေးမိတယ်။ ဦးဖောင်းဘုရားပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရှေးအုတ်တွေ၊ အဆောက်အအုံနေရာတွေတွေ့ရတော့ ဘုရား အပြင် အခြားဘာသာရေးအဆောက်အဦတွေရှိပြီး သံဃာတော်တွေလည်း နေထိုင်ခဲ့နိုင်တယ်လို့ သုံးသပ်မိတယ်။

နတ်ရေကန် လို့ခေါ်တဲ့ ကျောက်ရေကန်ကို ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပဲ တည်ခဲ့၊ တည်ခဲ့၊ ပုဂံခေတ် လက်ရာလို့သတ်မှတ်နိုင်တဲ့ရှေးဟောင်းအမွေပါပဲ။ စိတ်မကောင်းစရာကတော့ ပြည်တွင်း ခရီးသွားဧည့်သည်တွေ အလာများတဲ့နေရာတွေမှာတွေ့ရလေ့ရှိတဲ့ လက်သရမ်းစာတွေပါပဲ။ တစ်ခါက ပြဒါးလင်းဂူကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ အဲဒီလို လက်သရမ်းစာတွေ တွေ့လို့ ရေးတဲ့ လက် ပုတ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းခဲ့တာကို ပြန်သတိရမိတယ်။ မတွေ့မဖြစ် တွေ့ခဲ့ရတာနောက် တစ်ခုကတော့ ရေသန့်ဘူးခွံနဲ့ဖော့ဘူးခွံတွေပါပဲ။

ဆရာတော် ဦးနန္ဒဝံသကတော့ နတ်ရေကန် အပါအဝင် သက်စိုးတောင်ပေါ်က ရှေးဟောင်း အမွေ အနှစ်တွေကို တတ်နိုင်သမ ျှ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်နေပါတယ်။ တောင်တက်လမ်း ကို ကွန်ကရိ လမ်းခင်းထားတာကလည်း ဆရာတော်နဲ့ အလှုရှင်တွေရဲ့ ကြိုးစားမှုပါပဲ။ အခုလည်း ကားလမ်း ဘေးမှာ ဆရာတော်ကိုယ်တိုင် တူရွင်းကိုင်ပြီး သစ်ပင်စိုက်နေတာတွေ့ခဲ့ရတယ်။ ဆရာတော်ရဲ့ တုရင်တောင်ကျောင်းမှာ ဆရာတော်အပါအဝင် သံဃာနှစ်ပါး ၊ ကပ္ဗိယတစ်ယောက် ၊ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ ဆရာတော်က တုရင်တောင်ခြေက တောင်ဘရွာ ဇာတိ၊ ၁၄ နှစ်သားထဲက ဒီကျောင်းမှာ ကိုရင်ဝတ်ပြီးနေခဲ့တာတဲ့။

ပုဂံက ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းတွေထုံးစံအတိုင်း တုရင်တောင်ကျောင်းမှာလည်း ဘုရားဖူး တွေတည်းခိုဖို့ဇရပ်တွေရှိတယ်။ ဇရပ်တွေက တောင်စောင်းမှာဆောက်ထားတာဆိုတော့ လေတဖြူးဖြူး၊ ပုဂံလွင်ပြင်ကို လှမ်းမြင်ရတဲ့ ရှုခင်းကလည်း ကြည်နူးစရာပါပဲ။ တုရင်တောင် ဘုရားကို သွားနေကျ လမ်းကမသွားဘဲ တုရင်တောင်ကျောင်းလမ်းက တက်လည်းရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကားရပ်တဲ့နေရာကနေ ဘုရားရင်ပြင်ကို တက်တဲ့လှေကားကတော့ နည်းနည်း မတ်တယ်၊ ခရီးရှည်တယ်။

နတ်ရေကန်သွားတဲ့လမ်းနဲ့ ဦးဖောင်းဘုရားကနေ ပုဂံ လွင်ပြင်ကို မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်း၊ အထူးသဖြင့် တုရင်တောင်နဲ့ ပုဂံလွင်ပြင်ကို တွဲပြီး မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက အသက် ရှုမှားလောက် အောင်လှ ပ တယ်။ တောင်ထိပ်က ပေါ်တော်မူဘုရားအထိ သွားနိုင်ရင် ဒီထက်ပိုပြီး မြင် ကွင်းကောင်း မှာ သေချာ တယ်။ကျွန်တော်တို့ရောက်သွားချိန်မှာ မနက်ဆယ်နာရီကျော်နေပြီဆိုတော့ နေပူလွန်း လို့ တောင်ထိပ် အထိ မသွားနိုင်တော့ဘူး။

တကယ်တော့ နတ်ရေကန်ကို သွားမယ်ဆိုရင် တည်းခိုတဲ့နေရာကနေ မနက်ငါးနာရီလောက် ထွက်၊ အရုဏ်တက်ရှုခင်းကို ခံစား၊ဖြစ်နိုင်ရင် သက်စိုးတောင်ထိပ်အထိ တက်။ အပြန်ကျမှ နတ် ရေကန်ကို ဝင်ကြည့်တာ ပိုအဆင်ပြေမယ်။ ပုဂံနေဝင်ဆည်းဆာကိုခံစားချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ညနေ ငါးနာရီလောက်တက်သင့်တယ်။ တုရင်တောင်ကျောင်းမှာ ညအိပ်ပြီး မနက်အစောကြီး တောင်တက်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲ။

အရေးအကြီးဆုံးကတော့ တောင်ပေါ်မှာ ရေမရှိဘူး။ ရေသန့်ဘူးများများယူသွားပါ၊ ဘူးခွံတွေ ကို ပြန်သယ်လာပါ။ အမှိုက်မပစ်ပါနဲ့၊ လက်သရမ်းစာ တွေ မရေးပါနဲ့။