မြင်းဒိုက်ဘူတာ

မြင်းဒိုက်ဘူတာ က ရွှေညောင်ဘူတာဘက်ကလာရင် ကလော အလွန်တစ်ဘူတာပေါ့။ ကလော ကနေ နန်းသဲကျေးရွာကို ဖြတ်ပြီး မြင်းဒိုက်ဘူတာ အထိ ကတ္တရာလမ်းအတိုင်း ကားနဲ့ သွားလို့ရ တယ်။

ကျွန်တော့်ခရီးစဉ်မှာ ရောက်ခဲ့တဲ့ မြင်းဒိုက်၊ ဆင်တောင်၊ ခွေးရုပ် ဘူတာသုံးခု ထဲမှာ မြင်းဒိုက်ဘူ တာက အဆောက်အဦ အများဆုံးပဲ။ ဘူတာရုံအပြင် ကိုလိုနီခေတ်လက်ရာ မီးခိုးခေါင်းတိုင် နဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ နေအိမ်တစ်လုံး၊ လေးခန်းတွဲလိုင်းခန်းတစ်လုံးရှိတယ်။ဒ့ါအပြင် အမိုး အုတ်ကြွပ်ပြားတွေမှာ ၁၉ ၅၃ လို့ရေးထား တဲ့ ဒီဘက်ခေတ် တန်းလျား နှစ်ခု ရှိတယ်။

မီးခိုးခေါင်းတိုင်နဲ့ အိမ်က ဘူတာရုံပိုင်အိမ်။ လေးခန်းတွဲက အရင်က စက်ခေါင်းမောင်းတွေ၊ တွဲ စစ်တွေနားတဲ့ရိပ်သာ၊ အခုတော့ အလုပ်သမားတန်းလျားဖြစ်နေပြီ။ အဖေကလည်း ဒီဘူတာမှာ ဝန်ထမ်း၊ သူလည်း ဝန်ထမ်းဆက်လုပ်နေတဲ့ ရထားဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က ရုံပိုင်အိမ် နဲ့ အခု လေးခန်းတွဲ တန်းလျားက သက်တမ်း ၁၀၈ နှစ်ရှိပြီလို့ ပြောပြတယ်။

မြင်းဒိုက်ဘူတာမှာ အခုလို အဆောက်အဦတွေများနေရတာက ကျောက်မီးသွေးသုံး စက်ခေါင်း တွေ အသုံးပြုစဉ်ကာလက သာစည်က တက်လာတဲ့ ရထားက လယ်ပြင်ဘူတာကျော်ရင် တွဲအားလုံး ဆွဲပြီး တောင်ပေါ် မတက်နိုင်ဘူး။ ဒါ့ကြောင့် တွဲတစ်ချို့ ကို လယ်ပြင် ထားခဲ့ပြီး လွန်းထိုးတွေကို ဖြတ် ခွေးရုပ်၊ ဆင်တောင်ဘူတာတွေကတဆင့် မြင်းဒိုက်ကိုလာတယ်။

မြင်းဒိုက် ရောက်ရင် အတက်ခရီး မောင်းလာတဲ့ စက်ခေါင်းနဲ့ တွဲစစ်အဖွဲ့က လေးခန်းတွဲအဆောက်အဦမှာ နား၊ မြင်းဒိုက်မှာ ရှိတဲ့ အဖွဲ့က လယ်ပြင်ကို နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ဆင်းပြီး ကျန်တဲ့တွဲတွေကို ပြန်ဆွဲတယ်။ တွဲအားလုံးစုံပြီဆိုမှ မြင်းဒိုက်မှာ တွဲပြန်စီပြီး ရွှေ ညောင်ကို ဆက်သွားတယ်လို့ ဆိုတယ်။ ဒီဇယ်စက်ခေါင်းခေတ် ရောက်တော့ အဲဒီလို လုပ် ဖို့ မလို တော့တဲ့အတွက် ရိပ်သာလေးလည်း ဝန်ထမ်းအိမ်ရာ ဖြစ်သွားပုံရတယ်။

ဒီအဆောက်အဦ နှစ်ခု အနက် ရုံပိုင်အိမ်ကတော့ တံခါးပိတ်ထားလို့ ဝင်ကြည့်ခွင့်မရဘူး။ လေးခန်းတွဲလိုင်းကတော့ လက်ရှိအလုပ်သမားတွေနေတဲ့အတွက် ဝင်ကြည့်လို့ရတယ်။ မီးခိုး ခေါင်းတိုင်က အဆောက်အဦ ရဲ့ နှစ်ဘက် လုံးမှာရှိတယ်။ ခေါင်းတိုင်တစ်ခုကို မီးဖိုချောင် နေရာ နဲ့ ဧည့်ခန်း ( လို့ ယူဆရတဲ့ ) အခန်း နှစ်ခုလုံးက သုံးနိုင်အောင်လုပ်ထားတယ်။ တစ်ခြမ်းမှာ အခန်း နှစ်ခန်း၊ မီးဖိုချာင်တစ်ခုစီရှိတယ်။ အရင်ကတော့ တစ် ခြမ်းက စက်ခေါင်းမောင်းတွေ၊ တစ်ခြမ်းက ဂတ်ဗိုလ်နဲ့ တွဲစစ်အဖွဲ့တွေ နေတာလို့ ဆိုတယ်။ လက်ရှိအခြေအနေမှာတော့ ဝန်ထမ်းတွေနေပြီး အဆောက်အဦကတော့ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှု လို တဲ့အခြေအနေရောက်နေပါပြီ။

မြင်းဒိုက်ဘူတာမှာ အတက်ရထားတွေ တွဲပြန်စီတာ၊ စက်ခေါင်းအတွက် ကျောက်မီးသွေး ဖြည့်တာ တွေလုပ်ရတဲ့အတွက် စက်ခေါင်းစက်ရုံ အဆောက်အဦတစ်ခုရှိခဲ့ဖူးတယ်လို့သိရပါတယ်။ ဒီဇယ် စက်ခေါင်းတွေခေတ်ရောက်တော့ အဲဒီအဆောက်အဦကိုလည်း ဖျက်လိုက်ပြီလို့ ဆိုတယ်။ ဟိုးတုန်းကတော့ ကျောက်မီးသွေးပုံတွေ၊ စက်ခေါင်းပေါ်က ရှင်းထုတ်လိုက်တဲ့ ကျောက်မီးသွေး ပြာပုံတွေရှိခဲ့တယ်တဲ့။

မြင်းဒိုက်ဘူတာမှာ ရှိတဲ့ ကျောက်မီးသွေးစက်ခေါင်းကို ရေဖြည့်တဲ့ ရေတိုင်ကြီး နဲ့ သံလမ်းထိန်း ကရိယာတွေက မူလရထားလမ်းစဖောက်ချိန်ထဲက သုံးခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေဖြစ်ပုံရတယ်။ ၁၉ ၁၂ ခုနှစ် လို့ ရေးထားတာ တွေ့ရသလို မူလ ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုမ္ဗဏီအမည်တွေကိုလည်း ဖတ်လို့ရသေး တယ်။

မြင်းဒိုက်ဘူတာရုံလေးရယ်၊ ရုံပိုင်အိမ်လေးရယ် နဲ့ရိပ်သာလုပ်ဖူးတဲ့ လိုင်းခန်းလေးကို မူလ လက်ရာအတိုင်း ပြန်လည် ထိန်းသိမ်း ၊ ရိပ်သာလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ လိုင်းခန်းလေးမှာ သာစည်-ရွှေညောင်ရထားလမ်းသမိုင်း ပြတိုက်ငယ်လေး လုပ်၊ ဘူတာပတ်ဝန်းကျင်က ယနေ့အထိ သုံးနေဆဲ ရှေးဟောင်း ပစ္စည်းကရိယာတွေကို လေ့လာနိုင်အောင် လုပ်ထားပေး၊ ရထားလှိုဏ်ဂူတွေအထိ လမ်းလေ ျှာက်နိုင်မယ့် ခရီးစဉ် စီစဉ်ပေးမယ် ရင် မြင်းဒိုက်ဘူတာလေးဟာ ပြည်တွင်း၊ ပြည်ပ ခရီးသွား ဧည့်သည်တွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ နေရာ တစ်ခုဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။